Mikoy's POV
"Nurse Kim..." pagtawag ko kay Kim.
Nandito kami ngayon sa opisina ko. Hinatid niya sa akin ang resulta ng mga test na isinagawa namin sa isang pasyente kahapon.
"Yes, doc. Ano ho iyon?" tanong niya sa akin nang makita ko ang results ng naging pasyente.
May dala dala siyang envelope. Hindi ko alam kung ano ang laman no'n pero tatanungin ko na lang siya.
"Ano yan?"
"Result po nung DNA test ng isang client." sabi niya. Kay Ayang kaya ang result na ito? Nabanggit niya kasi sa akin na nagpa-DNA test siya nung nakaraan.
Binigay ni Kim ang envelope sa akin. At kay Ayang nga ito. I read all of what is in the paper and it is confirmed that she's a real Torres.
Naalala ko tuloy ang nangyari kahapon. Kasi naman, pumunta siya sa condo kung saan kami nag ii-stay ni Milan. And she shared about what happened between her conversation with her father.
"Nurse Kim, bago mo ibigay ito sa client, please give me a photocopy of that. At least two. Para may record tayo rito sa ospital, saka yung isa, paki bigay sa akin."
"Yes, doc." saka umalis.
Now, I put my attention to the client's tests results. Yung pasyenteng isinugod dito kahapon.
I look on the test results. Bukod sa minor injuries na natamo niya dahil sa pagkakalaglag sa hagdan, wala naman akong nakitang iba pang komplikasyon.
We checked her brain. We also did physical and emotional tests base sa kung anong karamdaman ang mayroon siya pero... negative ang results.
Wala siyang sakit.
Tiningnan ko ang pangalan niya. Gail Torres. Gail? Ibig sabihin, siya yung kapatid ni Ayang.
Nasabi kasi sa akin ni Ayang na may trauma raw ang kapatid niya sa ama. Ayang is a real Torres and this girl is her sister, I think.
In some of its cases that I know is from past and very traumatic experiences. Bumabalik daw ito ngayon dahil may nakapagpa-trigger sa utak niya.
But what cofuses me is the result. Bakit hindi nagtugma yung mga tests sa nararamdaman niya at nangyayari sa kanya? Is she... just acting?
Naalala kong may address ng ospital na ibinigay ang kasama niya nang ma-admit siya rito. Isinulat niya ito sa isang papel at iniwan daw ng nurse rito sa table ko.
Hinahanap ko lang kung nasaan iyon.
And then I saw that paper. And I saw the name of the hospital, at may email address pa itong kasama. Good thing it has.
Agad akong nag email. Hihingi ako ng record mula sa ospital mismo. Just to make sure kung totoong bumalik ba talaga ang trauma niya o hindi. Pero, sure rin naman ako na walang mali sa ginawa naming mga tests.
I waited minutes before it replies. Buti na kang nag reply. I send a request letter para manghingi ng record at i send through email.
Muli akong naghintay ng mahigit kalahating minuto bago ko makuha ang hinihingi ko.
And... The record is also... opposite.
So, wala siyang sakit. Wala.
Gail's POV
"BUTI NA LANG TALAGA, NANGYARI SA AKIN IYON, MOMMY VIOLET." hindi pa rin matanggal ang ngiti sa labi ko dahil sa mga nangyayari.
I thought, walang silbi yung nangyari sa aki dati pero napakalaki pala ng maitutulong no'n para makuha ang gusto ko. And that was... Ford.
Mas natuwa pa ako dahil tinawagan na ni dad si Ford. And he will come here. Even tita Carmina will be here, to discuss about our wedding.
"Gosh! I'm so excited!"
"Gail, you sure about this?" tanong ni mommy sa akin.
"Yes."
"Paano kung malaman ni kuya na umaarte ka lang?" tanong niya ulit.
I smiled. Tita Violet really cares for me. Kaya nung mamatay si mom, tinawag ko na siyang mommy.
"Dont worry mommy. Gusto ko naman to. Bahala na kung mahuli nila ako. Whats important is that... we are already tied."
And she hugged me. "Dont worry, Gail. Whatever happens, I will be always at your back."
"Thank you, love you mommy."
Alright. Now, wala nang hadlang sa mga gusto ko. Kung noon, I suffered a lot, now I will not let myself suffer again. Even if I need someone to sacrifice for my happiness.
