One Night Love

Kabanata 23

Ford's PoV

"Who is she?" Tanong ni Tracy sa akin. Katatapos lang ng conference at hindi ako makaalis dahil nandito siya ngayon at tanong ng tanong kung sino ang girlfriend ko.

Instead of talking to her, nilibot ko ang aking mga mata sa paligid para makita si Lorice pero... wala na siya doon sa kinatatayuan niya. Where did she go?

"Ford..." napatingin lang ako sa kanya nang maramdaman kong hinawakan niya ang kamay ko. "We... We can still get back, right?"

Ano?

Bakit naririnig ko ang mga salitang ito ngayon? Ako ang naghahabol sa kanya noon after she rejected my proposal. I tried calling her a thousand times and sending messages even when my phone gets dead but she didn't send any response. But now, bakit siya naman ang naghahabol?

Sorry Trace, but I already have someone.

"Sorry, but... I just moved on. And if you think that I'm still a fool, well sorry. May babae nang nagpapasaya sa akin." sabay hawi sa kamay niyang nakahawak sa kamay ko.

Hindi ko na siya tiningnan at naglakad na ako papalayo pero napatigil ako sa paglalakad nang humarang siya sa daan.

"I'm still your first love. I can make you back to me, Ford. I know that woman can't make you happy as what I can do. And the ring is still with you." tumalikod siya. "Aagawin kita sa kanya." sabay lakad papaalis?

What the hell!

Napailing na lamang ako nang naalala ang sinabi niya. Aagawin niya ako? Well, that won't work. I'm already crazy on someone, on that girl I make love with that night.

Teka nga, nasaan na ba si Lorice?

"Fordan." napalingon na lang ako. And I saw Mr. Antonio, the owner of the condominium, a successful business man, and one of my friends. Ang isa sa tinuturing at tinatawag kong papa. Hindi ko na siya nakita sa condominium.

Lumapit siya sa akin. "How are you?" tanong niya.

"Just... fine." sabay ngiti sa kanya. "Teka nga ho, why I didn't saw you sa condominium? I already have fudge sa unit ko. I'm sure he missed you so much."

Ngumiti siya. "I'm just... busy. Umuwi na kasi galing ibang bansa ang anak ko. Doon ako nakatira sa bahay niya ngayon." tapos may ibinigay siyang parang invitation. "By the way, we will be celebrating her home coming tonight. You're invited."

"Can I bring someone?" tanong ko sa kanya. Then he smiled again.

"Who is it?"

"My girlfriend."

Agad na gumuhit ang tila pagkabigla sa mukha niya. I know. Hindi niya alam na... I'm in relationships. Hindi niya nga alam yung tungkol sa amin ni Tracy.

"Oh, you do? Sayang." bakit... Sayang?

"Sayang? What do you mean?"

"Umm, nothing hijo." sabi niya. "Well, I gotta go. See you tonight." Tumango lamang ako. Nang umalis na siya ay dumiretso ako sa office, at dito ko nakita si Lorice.

"Sir... Nagpunta po ako sa conference room pero--" agaf niyang sinabi nang makita niya ako.

"Don't explain. It's okay." sabi ko. "Get ready, we'll have a party to attend tonight."
Tumango lang siya.

Lalabas na sana siya nang maalala ko ying kanina. She heard about the rumor between me and Tracy.

"About the rumor..." napalingon siya.

"Rumor, sir?"

"Umm, nothing. Just... always put in your mind that you're my girlfriend."

Dahil sa sinabi ko, napangiti siya. That smile. Very very very familiar smile. And with that, a blurred part of my memory became... clear.

Her lips... was like that girl's lips.

Bakit ngayon ko lang napansin iyon?

Nakangiti pa rin siya. And... I can't take off my eyes on her. Why this is happening?

"Go now. Susunduin kita sa condominium mamaya." and she nodded. Nang makaalis siya, napa buntong hininga na lang ako.

Naalala ko yung mga labi niya. Now, it's really really same. Pero yun lang din ang naaalala ko. Her face was not clear. Pambihirang utak rin ito.

I texted her if saan nakalagay ang susuutin niya. I brought her a brown cocktail dress. That will suit with the hairpin na binili ko for her.

I don't know but... these days, I like to buy things for her. It's such that... feel ko lang na bagay na sa kanya iyon. When I saw girly stuffs, nai-imagine ko lang na babagay iyon sa kanya and then I'll buy it for her.

Hindi ko alam kung ano tong nararamdaman ko. For no reason, napapangiti niya ako. And that times, I can say that those smiles were not fake.

ONE brown cocktail dress, stiletto heels and little make up and she's so gorgeous. Her black straight hair makes her more beautiful. She also wear the hairpin that I gave her. So... perfect.

"Let's go." she nodded. My limousine is waiting outside. Doon ko na lang sana siya hihintayin sa labas pero... I just can't wait.

Habang naglalakad kami ay nabaling ang atensyon ko sa kanyang paa.

"Does your feet uncomfortable?"

"H-hindi po."

"Tell me if it hurts. I got worried last time. The shoes you wore was not same as your foot size."

Ngumiti siya. "Okay lang ako sir. Sakto na yung sapatos na to sa paa ko."

"G-good."

Sabay kaming naglakad at nang makarating sa labas ay nauna akong lumapit sa sasakyan. Inilahad ko ang aking kamay.

"Hindi na kailangan sir. Kaya ko naman--"

"No. Let me, please."

Bakas sa kanyang magandang mukha ang pagtataka. I know. Sinusungitan ko kasi siya. But not tonight. I want to see her sweet smile.

"Sige sir--"

"Call me Ford."

"Ford." then she smiled again. And I saw that sweet smile I've been looking for.