One Night Love

kabanata 64

Lorice's PoV

Nang magising ako ay nakita ko si papa na nakaupo sa tabi ng hospital bed kung nasaan ako ngayon.

"Pa..."

Hindi siya nagsalita. And his eyes, parang kaiiyak lang. Hindi ko alam kung bakit. Kaya naman, tinanong ko siya kung anong nangyari.

"Pa? Anong problema?" tanong ko.

Ngunit imbis na sagutin niya ang tinatanong ko sa kanya, he hold my hand, and spoke.

"Sorry, anak." agad niyang sinabi sa akin, na ipinagtataka ko. Bakit naman siya nag so-sorry?

"Pa, bakit ka nag so-sorry?"

"Anak, Gail is... not your sister. She's not my daughter."

Hindi ko siya kapatid?

Sandali lang... Inisip kong mabuti kung paano nangyari yon. Hindi ko siya kapatid? Pero, akala ko ba, may anak siya sa ikalawa niyang asawa?

"Pa, h-hindi ko po kayo maintindihan-- paano po nangyari iyon?" tanong ko sa kanya.

"Doc. Fajardo did tests. Kailangan kasi niyang masalinan ng dugo, so I volunteered as a blood donor. Kampante akong match kami. Because I know na anak ko siya. But after his tests, puro negative ang results. She's not my child."

Ibig sabihin na no'n, hindi nga kami magkapatid?

"I'm so sorry, anak. I know that you really suffered for all those years na hindi tayo nagkasama. You already encountered many challenges without me. Ni hindi kita natulungan, for all the times that you need me." and I saw his tears falling. Kaya naman, naluha na rin ako.

"I even told you to break up with the man you loved, just to give what she wants. I'm such a big fool for letting her get what she wants, without thinking na nasasaktan na kita ng sobra."

Hindi ko mapigilan ang luha na patuloy sa pagtulo.

"I failed you. I promised to do my job as a father to you, yet I failed you. Sorry, anak. Sorry..."

Hindi ako agad na nakapagsalita.

Oo, totoo ang mga sinabi ni papa. Mula pa noong bata pa ako, hanggang sa mamulat ako sa realidad at puro paghihirap ang naranasan ko. And its very painful for me.
Lalo na noong sinabi niya na hiwalayan ko si Ford.

Pero kahit na ganon, hindi ko magawang magalit sa tatay ko. Dahil kahit baliktarin man ang mundo, tatay ko pa rin siya. At hinding hindi na magbabago iyon.

"I'll make sure she'll be in jail for what she have done on you--"

"Pa... Dont..."

"But why? She did this to you! Dapat lang na makulong siya!"

"Alam ko... Pero mas lalo lang lalala ang sitwasyon."

"So, what do you suggest we do?" tanong niya.

"Cure her, mentally and emotionally."

At dahil sa sinabi ko, napangiti siya.

"You are really like your mother. Strong, yet soft hearted." he hugged me. "Sorry, ulit anak."

I smiled.

"Pa?"

"Ano yon, anak?" tanong niya.

"Buntis ako."

Aasahan ko na ganito ang makikita kong reaksyon niya sa oras na sabihin ko ang bagay na ito sa kanya.

"Totoo ba? Alam na ba ito ni Fordan?" tanong niyang muli sa akin. I nod.

"Siya ang nagsabi sa akin. I even dont know na buntis ako. Nalaman ko lang nang magising ako." 

Then he kissed my forehead. "Well, may susunod nang tagapagmana ang mga Torres. Now, rest. Para hindi ka na ma-stress. Teka nga, what's your cravings? So that papa can buy it for you."

"Hindi pa naman ako nag cra-crave."

"Ganon ba?" he hold my hand once again. "Papa is very happy for you, my daughter. You already found someone who will love you, and will will fight for you. Fordan really loves you. At kampante na ako, na aalagaan ka niya ng mabuti."

I smiled, because of what he said.

Oo pa, kampante rin akong aalagaan ako ni Ford. Dahil simula pa lang, pinangako na niya sa akin na poprotektahan niya ako.

Antonio's POV

NAGPASYA akong umuwi muna sa mansyon. I will have some rest, gaya ng ibinilin ng anak kong si Lorice kanina.

Napaka thoughtful talaga ng unica hija ko.

Saya ang bumalot sa akin ngunit nawala ang lahat ng ito nang nakita ko si Violet na nakaupo lang sa sofa.

I need to talk to her, about Gail's real identity.

Nang makapasok na ng bahay at makaupo sa sofa na katapat ng inuupuan ngayon ni Violet, agad ko nang tinanong ang katanungang nais kong mabigyan ng sagot.

"Paanong hindi ko naging anak si Gail? Sagutin mo ako, Violet."

"Kuya... Your wife, involved in an accident, habang nasa Amerika ka. She lost your child. Hanggang sa nalaman niya na nabuntis ako ng dati kong nobyo." and she cried.

Hinayaan ko lang siya. It's better to listen first.

"She found out that I am pregnant, at tinatago ko lang iyon sa inyo. Dahil ayaw kong matulad sayo. Hindi ko gustong ilayo sa akin ang anak ko gaya ng ginawa ng mga magulang natin sa anak mo at kay Allicia. Isa pa, papatayin ako ng asawa mo. Pati ang anak na dinadala ko! Kaya anong magagawa ko? Wala..."

Tahimik pa rin ako at patuloy lang na nakinig sa mga sinasabi niya.

"Kahit labag sa kalooban ko, ginawa ko ang gusto niya. Habang nagpapanggap siya na buntis pa rin siya, pinaalis niya ako sa mansyon at nagsinungaling. She said that I want to have vacation. Pero ang totoo, takot siyang malaman na buntis ako. Dahil kapag nangyari iyon, siguradong masisira ang mga plano niya."

"Until I gave birth. Pinalabas niya na siya ang isinugod sa ospital. But only the doctor who gave birth to me knows everything. And he's dead."

Hindi pa rin ako nagsalita.

"I'm sorry. Wala lang talaga akong choice. Kung hindi ko ito gagawin, mamamatay ang anak ko. I tried to hide it earlier by bribing the doctor and trying to keep this secret after he found out the results, pero hindi siya natakot. Sinabi pa rin niya sayo."

Mapait siyang ngumiti. Kaya naman, napatingin ako sa kanya.

"After that incident, naging ganito na ako. If you know me as distant towards others, mas dumoble pa ang ganoon kong pag uugali. I became more mean. Why? Because I'm supposed to be her mother, not your wife. Pero, anong magagawa ko? Kaya, ngayong nalaman mo na ang totoo, ikaw na ang bahala kung anong parusa ang ibibigay mo sa akin."

Hindi ko siya pinansin. I'm so busy thinking how possible did it happened.

Pero imposible rin namang nagsisinungaling ang kapatid ko. I know that she talks prankly and she's saying the truth. Ganito naman siya kapag may nagagawa siyang kasalanan at inamin niya sa akin.

Gusto ko sanang ipakulong si Gail dahil sa ginawa niya sa anak ko. But Lorice said no. She wants her to be cured mentally and emotionally.

So, I decided this. 

"Kapag nakalabas siya sa ospital, get a ticket and go with her in America. Ipagamot mo siya. Stay with her there. And explain all of this. Ayaw kong madagdagan pa ang mga taon ng pagdurusa mo. You're... her mother and she needs to know it. I really want to put her in jail. Pero hindi pumayag ang anak ko. Kaya wag mo sanang sayangin ang pagkakataong binigay ko sayo ngayon."

She didnt say anything. And she wont stop crying. And as her older brother, I hugged her.

I'm still mad but I cant see my sister like this. My daughter dont want Gail to be jailed. Kaya, napadesisyunan kong patirahin sila sa U.S. nang silang sila lang.