MÜMTENİ

🌿 7. BÖLÜM ( YANLIŞ ANLAŞILMALAR ) 🌿

Sürpriiiz!
Geçen bölümde yorumlarınızı okurken nasıl eğlendim anlatamam. 😂
Öylesine şevklendirdiniz ki, aslında bölümü bir süre daha atamayacakken şimdi burada buldum kendimi. 😅
Bunun için çok teşekkür ediyorum.. ❤️

Genel olarak hepiniz Fatih'e kızmışsınız ve körlüğünden yakınmışsınız. 🙈
Ama canolar, Hafsa şimdiye kadar hiç hislerini yansıtan biri olmadı ki. Biz onun duygularını okuyor ve biliyoruz ama dışarıdan bakan kimse çözemez bu davranışları. Onu en yakından tanıyan annesi bile farketmemişken, Fatih nasıl anlayabilir ki? Yani oğlumuzun bu noktada farkına varamaması çok normal.
Kendi hislerini ise Hafsa devamlı yanında olduğu için ve erkek mevzularından uzak kaldığı için farkedemedi.
Adamın kafası rahattı, kızı götüren yoktu tabi 😂
Ama şimdi duyduğu sevda meselesi ile bocalamaya başladı bildiğiniz üzere. Çünkü rahatsızlık duydu ve bu rahatsızlığın ağabey rahatsızlığı gibi olmadığının pekâla farkında.
Şimdi onun kabullenişini okuyacağız.

Fatih, 'o benim çocukluk arkadaşım' ya da 'kardeşim gibi' diye sevgisini saklayacak, içine gömecek bir adam değil. Farkettiği an bunu ciddiyete taşır. Taşımasına taşır ama malum kız başkasına yanık sanıyor. 🤦🏻‍♀️
Aramızda kalsında bence iyi oluyor valla 😂
Azıcıkta Fatih kıvransın içten içe ha? 😅

Gerçi nereye kadar dayanacak orasıda meçhul tabi. Zira bir yerde patlayacağı kesin. 😂

Her neyse!
Çenem düştü vallahi... 😅
İyi okumalar diliyorum size.
Ve o çok eğlendiğim yorumlarınızı heyecanla bekliyorum 😍

Bölüm Şarkısı: Yener Çevik-Senden Gizledim.

✨

Sevdiği adamı geride bırakıp hızla indi merdivenleri genç kız. Gözlerine hücum eden yaşları akıtmamak için dudaklarını dişliyordu. Şimdiye kadar hep korktuğu şey gelmişti işte başına. Fatih başka bir kadını beğenmişti! Tüm umutları tek tek yok olurken, dış kapıya yürüdü hızlı adımları ile. İçinde kaynayan duygular nefesini kesiyordu artık.
Bitmişti! Tüm hayalleri yıkılmıştı ve onca ağırlığın altında kalmıştı. Üstelik ezilmesine ve canının yanmasına rağmen sesini bile çıkartamıyordu.

"Anne! Ben biraz dışarıdayım." diye seslendikten sonra annesinin cevap vermesini dahi beklemeden, kabanını alıp kapıyı açtı. Acele adımları villadan çıkarken, aklında Fatih'in 'İyi ki gitmişim' diyen sesi dönüp duruyordu.

Yumruk yaptığı ellerini açıp, ne ara döküldüğünü bilmediği yaşlarını sildiğinde, avuç içlerindeki soyulmuş deriyi farketti. O an ki hisleri ile tırnaklarını avucuna batırdığını anlayamamıştı.
Fatih'in karşısında kendisini öylesine sıkmıştı ki, acısını bile hissetmemişti genç kız.

Sinir ve hayal kırıklığı ile birkaç kez turladı siteyi. Normalde çabuk yorulan biriydi ama bugün içindeki hırsla bunu düşünecek değildi. Hem ağladı, hem yürüdü. Yanından geçen insanların bakışlarını üzerinde hissettiğinde, utancından kabanının kapüşonunu yüzüne kadar getirdi. Gözyaşlarını gizlemişti bu sayede.

Saat ilerlemişken, babasının araması ile dönmek zorunda kaldı.
Aslında onun olduğu eve gitmek istemiyordu. Genç kıza kalsa soğuk evde kalma fikri bile daha iyiydi. Ama ona kalmıyordu işte...

Yavaş ve isteksiz adımları ile ulaştığı villanın zilini çaldı. İçinden kapıyı açanın Fatih olmaması için dualar ederken, aralanan kapının arkasında annesini gördü. Derin bir soluk verdi. Evine girdiği adamdan, yine onun evindeyken kaçmak istemesi... komikti.