MÜMTENİ

🌿 9. BÖLÜM ( BİRTAKIM KISKANÇLIKLAR ) 🌿

Merhabalaar! 🥰

Bu sefer biraz gecikmeli olarak geldim. 🙈
Sabırla beklediğiniz ve güzel yorumlarınızı eksik etmediğiniz için teşekkür ederim. 😍

Şöyle bir şey farkettim ki, bazı yorumlar bildirim panoma düşmüyor. O yüzden cevapsız kalan, gözümden kaçan yorumlar için kusuruma bakmayın olur mu? Gördüklerimin hepsini cevaplamaya çalışıyorum. 🥰

Birde bu aralar internetim problemli olduğu için yorumlarınıza geç dönebilirim. Ama muhakkak dönerim evelAllah. 😄

İyi okumalar canolar. ❤️

Herkes kahkahalar ile gülerken, Fatih şaşkınlıkla büyüttüğü gözlerini karşısında duran yeğeni ile genç kıza dikmişti. O sırada Yiğit alayla eğildi kulağına.
"Ulan velede bak. Biz bir tane bulamadık, bu çifter çifter götürüyor. "

Fatih dalgın bakışlarını yanındaki adama çevirdi. Söylediklerini işittikten sonra ise önce dudaklarını kıvırdı, hemen ardından gür bir kahkaha attı. Yiğit de ona katılırken, diğer aile üyeleri, evi inleten bu iki deli adama hayretle dönmüşlerdi.

Hafsa ve Esra ise Taha'nın söyledikleri üzerine gülmekten yaşaran gözlerini birbirlerine çevirdiler.
"Seninle elti falan olacağımızı hayal ederdim de, kuma olacağımız hiç aklıma gelmezdi." dedi Esra kıkırdarken.

İki kız gülüşerek tekrar mutfağa döndüklerinde bir süre daha az evvelki olaya gülüp, muhabbeti değiştirdiler. Keyfi yerindeydi Hafsa'nın. Sevdiği adamın başkasıyla evlenmeyeceğini duyduğundan beri yüreği hop oturup hop kalkıyordu.

Hoş sohbetle geçirdikleri bir saatin ardından ayaklandı kızlar. Hafsa'nın ailesi daha oturacaktı ama genç kız arkadaşının rahatsız olmasından endişelenerek erken kalkmaya karar vermişti.

İkili salona girdiklerinde, tüm gözler onlara çevrildi. Hafsa'nın bakışları ilk olarak sevdiği adamı arasa da, yerinde bulamamıştı. Asılmaya uğraşan suratını, gülmeye zorlayarak araladı dudaklarını.
"Biz artık eve gidelim diyoruz. Hiç kalkıp rahatsız olmayın. Yarın görüşürüz zaten."

Genç kızın sözlerinden sonra, Gülsüm hanım sıcak bir tebessüme büründürdü çehresini.
"Tamam yavrum. Esra seni tanıdığıma çok memnun oldum kuzum. Her gelişinde buraya da uğra bundan sonra."

Bu sıcacık sözlere kafasını salladı Esra.
"Ben de çok memnun oldum Ümmügülsüm teyzeciğim. Bundan sonraki gelişlerimde mutlaka ziyaret edeceğim seni." dedi kısıkça.
Hemen karşısındaki koltukta oturan ve Salih amcası ile muhabbet eden adam yüzünden pek bir utangaçlaşmıştı. Her ne kadar akşamdan beri gözleri ona kaysada, adamdan yana bir ilgi göremediği için hafiften bozulmuştu.

Ümmügülsüm hanım kıza samimi bir gülüş gönderdikten sonra Hafsa'ya döndü. Genç kız Fatih'in salonda olmayışından dolayı hayli dalgındı. Görmeyi beklediği adamı ne yazık ki görememişti. Aldığı haber sebebiyle içindeki mutluluk öylesine fazlaydı ki, görmemesi daha iyi bile olabilirdi. Zira şu anda saçmalaması oldukça muhtemeldi.

"Senin yıkanmış kıyafetlerini odaya koymuştum. Gitmeden onları da al istersen." diyen teyzesiyle, bakışlarını yanındaki arkadaşına çevirdi.
"Sen kapıya çık, ben hemen alır gelirim."

Esra, hızla merdivenleri çıkan Hafsa'nın ardından; tekrar koltukta oturan büyüklerine döndü. Veda edip çıkmak için hareketlenecekti ki; akşamdan beri ilgi beklediği gözler, anlık olarak gözlerine değdi. Ardından da adamın tok sesini işitti.
"Dışarıda tek başına bekleme bu saatte. Otur, arkadaşın gelince çıkarsın."