MÜMTENİ

🌿 14. BÖLÜM ( ÇOK SEVMEK ) 🌿

Selamlar canlarım! 💕

Sizleri bir süre beklettikten sonra çok şükür yeni bölümle dönebildim. 😅
Yazdığınız yorumlar, attığınız mesajlar ve anlayışınız için gerçekten teşekkür ederim. 😍
Ben de sizleri çok özledim be! ❤️
İyi ki varsınız. 🌸

Keyifli okumalar! 🥰

Hafsa yavaş yavaş kendisine gelirken, yalnızca iç çekişleri kalmıştı dinmeyen.
Ciğerlerine dolan tanıdık erkek parfümü kokusuyla, sımsıkı kapattığı gözlerini araladı dehşete bulanmışçasına.
Birinin bedenini sıkı sıkıya kavramış olduğunu hissettiğinde, geniş omuza dayanmış başını oynattı rahatsızca.
Fatihti!
Yüzünü göremese bile kokusundan tanımıştı onu işte.
Şu anda kollarında olduğu adam babası değil, Fatih'ti.
Gözünün önüne düşen perçemiyle ikiye katlandı dehşeti.
Saçları!

İçinde olduğu durumun vehameti, tekrar doldurdu akmayı bırakmış gözlerini. Ne yapacağını bilemeyerek duraksadı birkaç saniye. Geriye çekilse, Fatih saçlarını yine görecekti. Ama daha fazla bu şekilde de kalamazlardı.

Başka bir çare bulamadığında, hüzün pırıltıları barındıran sesiyle omzuna yaslandığı adama seslendi.

"Fatih...gözlerini kapa. Ve... lütfen çık odamdan."

Kısık çıkan ağlamaklı sesten sonra Fatih şaşkınlıkla geri çekilmek istedi. Geri çekilip kızın yüzüne bakmak...
Ama Hafsa aceleyle sırtına bastırınca devam etmedi bu fiiline.
Farkında değildi hâla genç adam.
Korkunun ele geçirdiği bedeni soyutlanmıştı adeta odadan.
Şimdi kızın sarsılmayı bırakması ile kendine gelirken, anladı bir şeylerin ters gittiğini.
Zira kulağını huylandıran uzun saçlar ona ait değildi!

Ne yapacağını bilemedi tıpkı genç kız gibi. Afallamışlıkla bekledi aynı halde. Hafsa ise kaldırdığı bakışlarından sonra gördüğü kişilerle yerin dibine girmek istedi oracıkta.
Tam karşısında annesi, babası ve Gülsüm teyzesini bulmuştu. Onların gözlerinde de aynı ifade vardı.
Dehşet ve şaşkınlık...

Salih bey kızının gözlerine çatılmış kaşları ve memnuniyetsiz bakışları ile baktıktan sonra, arkasını dönüp çıktı odadan. Şimdi yalnızca kadınlar ve iki şaşkın aşık kalmıştı çıkmayan.
Kollarını indirmelerine rağmen hâla sarılı halde bekliyorlardı gençler. Ne Fatih geri çekilebiliyordu ne de Hafsa...
Fatih geri çekilip kızın açık saçlarını görmemek için direniyordu nefsine.
Hafsa ise içinde bulunduğu utanç ile adamla yüz yüze gelmemek adına bekliyordu yerinde.

Onların hareketlenmeyeceğini anlayan Sultan hanım, üzerindeki afallamayı atıp hızla başörtüsü uzattı kızına. Hafsa acele ile başına geçirirken, içli içli ağlıyordu da.
Ergenliğinden beri hiçbir haramın gözü değmemişti saçlarına. Fatih de, kızın 14. yaşına girmesinden sonra bir daha görmemişti onları.
Şimdi böylesine bir an, ikisini de şoka uğratmıştı.
Fatih'in içini büsbütün pişmanlık kaplarken, Hafsa içten içe birinin karşısında kıyafetsiz kalmışçasına titriyordu.
Kalmıştı...
Örtüsü olmadan birinin karşısında kalmıştı.
Farksızdı bunlar ona göre.
Saçı da haramdı, vücudunun diğer bölgeleride.
Nasıl sınıflandırabilirdi ki hangisi daha iyi diye?
Ha kıyafetsiz kalmıştı, ha örtüsüz...

Fatih Hafsa'nın saçını örttüğünü hissedince, hızla geri çekildi. Kimseye bakmadan acele ile attı dışarı kendisini.
İçini yakıp kavuran hisler ile eve adımladı hızla.
Hafsa'ların evinin önünde, park halinde olan arabasını bile unutmuştu genç adam...

Geride kalanlar ise epey şaşkındı. Hayri bey oğlunun odaya girdiğini gördüğünde, tahmin etmişti Hafsa'nın müsait olmayacağını. Ama kimseye bakmadan fırlayan oğluna yetişememişti.
Nitekim Salih beyin odadan çıkarken ki suratını gördüğünde de emin olmuştu Hafsa'nın müsait olmadığına.
Ne diyeceklerini bilemeyerek bir süre bekledi iki ihtiyar. Ardından da sessizlikle devam ettiler yarım kalan yemeklerine.
Fatih bu akşam herkesi bozguna uğratmış, babaların aklına gelmeyen ihtimali gözlerine sokmuştu...