MÜMTENİ

•••

Selamünaleyküm...

Kızçelerim öncelikle sizi endişelendirdiğim için çok üzgün olduğumu bilmenizi istiyorum.
Zor günler geçirdim ve beni böylesine merak edeceğinizi de düşünemedim...
Sizleri yaradana kurban.
Nasıl teselli oldunuz, bir bilseniz.

Geçen hafta halamı kaybettim.
Gözlerimin önünde son nefesini verdi. Her yönden yıpratıcı oldu benim için. Ölümü her zaman hatırladığımı zannederdim. Oysa hep arka plana atmışım, o gün yüzleştim. Sevdiğim bir insanı kaybedince ölüm gerçeği kafama bir balyoz gibi indi sanki. Her şeyin ne kadar boş olduğunu ve bir gün hepsini geride bırakıp gideceğimi anladım. Öyle üstünkörü falan değil, çok çok iyi anladım hem de.

İnsanoğluyuz. Allah bize unutma nimetini de verdi. Belki birkaç gün içinde unutacağım bu gerçeği. Hayatıma halamı kaybetmemiş gibi devam edeceğim yüksek ihtimalle. İnsanoğluyum çünkü. Zaten aksi de çok zor olurdu...

Bu durumun hassasiyeti içindeyken, bir de annemin covid 19 hastalığına yakalandığını öğrendik. Çok şükür ki şu an durumu iyi, sizler yine de dualarınızı eksik etmeyin olur mu?

Velhasılı, artık ruhen biraz daha toparlamış durumdayım. Hayat bir şekilde devam ediyor, durmuyor ki...
Hiç istemesende ayak uydurmak zorunda kalıyorsun işte.

Hesabıma girdiğimde yazdıklarınızı gördüm. Sizleri daha fazla endişelendirmemek adına haberdar etmek istedim. Keşke daha önceden akıl edebilseydim, mazur görün...
İyi ki varsınız gençler.
Yazdıklarınızla gönlümü ferahlattınız.
İnşAllah en kısa zamanda toparlanıp tekrar geleceğim buralara.
Haklarınızı helal edin, benden yana zaten helal...
Sizleri seviyorum.
Allah'a emanet olun.