The Dark Nights in the Rain

-20-

အပိုင်း(၂၀)_စစ်​ပိုင်​ (သို့မဟုတ်​) Awl

လေအေးပေးစက်​၏ လုပ်​ဆောင်​မှုကြောင့်​ အခန်းတွင်းအပူချိန်​မှာ အေးမြလို့နေသည်။ မှောင်​မိုက်​မိုက်​အခန်းငယ်​လေးအတွင်းတွင်​ ဆူးခက်​နွယ်​က ကွန်​ပျူတာရှေ့တွင်​ ထိုင်​နေပြီး ရန်​နောင်​ကတော့ မတ်တပ်​ရပ်​လျက်​ သူ့ရှေ့ရှိ မှန်သားပြင်​တစ်​ဖက်​သို့ မမှိန့်မသုန်​ကြည့်​နေလေသည်​။ မှန်​သားပြင်​တဖက်​ရှိ အခန်းမှာတော့ ရဲဇာနည်​နှင့်​နေဘုန်းခတို့ နယ်​စပ်​ဒေသမှ ဖမ်းဆီးရမိခဲ့တဲ့ မှောင်​ခိုမှု တရားခံများထဲက တစ်​ဦးကို စစ်​ဆေးမေးမြန်းလျက်​ရှိသည်​။

နေဘုန်းခက တရားခံနှင့်​မျက်​နှာချင်းဆိုင်​တွင်​ ထိုင်​လျက်​ စစ်​ချက်​ယူနေပြီး ရဲဇာနည်​ကတော့ မေးကိုခပ်​ဖွဖွပွတ်​သတ်​ရင်း နံရံကိုမှီလျက်​ အခန်းထောင့်​ အမှောင်တွင်​ရပ်​နေသည်​။ နေဘုန်းခက တရားခံနဲ့ အမေးအဖြေလုပ်​ရင်း လက်​ချောင်းသွယ်​သွယ်​တို့က laptop keyboard တို့ပေါ် ပြေးလွှားလျက်​ရှိသည်​။ ရဲဇာနည်​ရဲ့ စက္ခုအာရုံတွေကတော့ နေဘုန်းရဲ့ ဘယ်​ဘက်​လက်​ကောက်​ဝတ်​ဆီက ဟမ်းချိန်​လေးဆီမှာ စုပြုံလျက်​ရှိနေပြီး တစ်​စုံတစ်​ခုကို စဉ်းစားတွေးတောလျက်​သည်​။

"အဲ့တော့ မင်းတို့က ပစ္စည်းပို့သမား သက်​သက်​ပဲမလား"

တဖက်​တရားခံကောင်လေးက မျက်နှာငယ်လေးဖြင့် ခေါင်းညိတ်​ပြလေသည်​။

"မင်းတို့ ဒီ Paradise မှာ ဘယ်​သူ့ဆီ ပစ္စည်းသွင်းရမှာလဲ"

"မသိဘူး၊ ကျွန်​တော်​မသိဘူး"

နေဘုန်း စိတ်​မရှည်​စွာ စားပွဲကို ထုရိုက်​လိုက်​သံက အခန်းကျဉ်းလေးအတွင်း ပဲ့တင်​ထပ်​သွားသည်​။

"ဒီတိုင်း ငြင်းနေရုံနဲ့ မင်းကိုဘယ်​သူမှ မကယ်​နိုင်​ဘူး"

နေဘုန်း ထိုင်​နေရာက ထရပ်​လိုက်​ပြီးမှ စားပွဲပေါ်လက်​ထောက်​ပြီး ခါးကိုကိုင်းညွတ်​ကာ ထိုတရားခံကောင်​လေး၏ မျက်နှာအနီးသို့ တိုးကပ်​သွားလိုက်​သည်​။

"ကောင်​လေး မင်းအသက်​ အခုမှ (၂၀) စွန်းစွန်းပဲ ရှိသေးတယ်​၊ မင်းတစ်​ဘဝလုံး မှောင်​ခိုမှုနဲ့ ထောင်​ထဲနေချင်​သလား"