အပိုင်း(၂၇)_ ငါနဲ့ထိပ်တိုက်တွေ့ချင်ရင် ရှေ့ဆက်တိုးခဲ့
နေ့လည်ခင်းအချိန် ဖြစ်သော်လည်း မိုးသားတို့ အနည်းငယ်ရှိနေသဖြင့် နေရောင်ခြည်က မပူပြင်းလှပေ။ မိုးငွေ့ပါသည့် လေအေးအေးက ဖြည်းညင်းစွာ တိုက်ခတ်လျက်ရှိသောကြာင့် ချမ်းစိမ့်စိမ့်ပင်ဖြစ်နေသေးသည်။ အေးစိမ့်စိမ့်လေထုနှင့်အတူ သက်သောင့်သက်သာဖြစ်လှသည့် အခန်းကျယ်အတွင်းတွင် ထွဋ်ခေါင်တစ်ယောက်မဂ္ဂဇင်းတစ်အုပ်ကို ကြည့်ရင်း အနက်ရောင်ဆိုဖာပေါ်ထိုင်လျက်ရှိသည်။
"အသင့်ဖြစ်ပါပြီရှင်"
ဝန်ထမ်းအမျိုးသမီး၏ အသံကြားသဖြင့် ထွဋ်ခေါင် ခေါင်းမော့ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့ရှေ့က အနီရဲရဲ ကန့်လန့်ကာက တဖြည်းဖြည်း ပွင့်ဟလာခြင်းနှင့်အတူ သူ့နှလုံးခုန်သံတို့ တဖြည်းဖြည်း မြန်ဆန်လာခဲ့သည်။
"ရှိန်း"
ခပ်တိုးတိုး အာမေဍိတ်သံသာပြုရင်း သူ့ရှေ့က အဖြူရောင်နတ်သားကိုငေးစိုက်ကြည့်နေမိသည်။
ကုတ်အင်္ကျီကော်လံ၏ အနားသားလေးတွေကို အနက်ရောင် ကတ္တီပါအနားကွပ်ထားသည့် အဖြူရောင်ဝတ်စုံဖြင့် ရှိန်းသည် နတ်သက်ကြွေအလား လှပနေသည်။ ဖြူဖွေးဝင်းမွတ်သည့်အသားအရေသည် အဖြူရောင်မင်္ဂလာဝတ်စုံနှင့်ပနံသင့်နေပြီး ပါးပြင်နုနုသည် သဘာဝအတိုင်းပင် ပန်းနုရောင်သမ်းနေသည်။ ထွဋ်ခေါင်ရင်ထဲ တဖွားဖွားထွက်ပေါ်လာသည်က ဆေးမကူသည့် နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးတွေကို နမ်းရှိုက်ပစ်လိုသည့် စိတ်ဆန္ဒသာဖြစ်တော့သည်။
"အရမ်းလှတာပဲ..."
ထွဋ်ခေါင် လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲပြောလိုက်မိတော့ ရှိန်းက ကျေနပ်စွာပြုံးလေသည်။
"ဒါလင်ရောကြိုက်လား"
ရှိန်းက သဘောကျစွာဖြင့် ကြေးမုံပြင်ထက်သူ့ကိုယ့်သူ သေချာစွာလှည့်ပတ်ကြည့်ရင်း ထွဋ်ခေါင်ကို လှမ်းမေးသည်။
BINABASA MO ANG
The Dark Nights in the Rain
General Fiction[Unicode Ver] ကံဆိုးမှုတွေနဲ့ နာကျင်မှုတွေ မိုးရေစက်တွေနဲ့အတူ လိုက်ပါလာခဲ့ကြလေသလား.....။ မိုးစက်ခတဲ့ ညတွေမှာ မှောင်မိုက်ခြင်းတွေ အစပြုခဲ့တယ်။ ကျီစားတတ်တဲ့ ကံကြမ္မာကြောင့် မိုးမှောင်ကျခဲ့ကြတဲ့ သူတို့ဘဝတွေ ဘဝရဲ့ရောင်နီပျို့ချိန်ကို ရောက်တဲ့အထိ လောကဓံ...
