The Dark Nights in the Rain

-3-

အပိုင်း(၃)_ယုန်ဖြူလေးမှ မြွေဟောက်တစ်ကောင်အဖြစ်သို့

(၃) ရက်၊ ဇူလိုင်လ၊ (၁၉၉၈) ခုနှစ်။

ဖွေးဖြူဖြူ​ရေလှိုင်းတို့သည်​ မာကျောလှသော ကျောက်​သားကမ်း​ခြေကို ဖြိုချဖျက်ဆီးတော့မည့်နှယ် ဒေါသတကြီးလာ​ရောက်​ရိုက်​ခတ်​ပြီး​နောက်​ အားမာန်​လျော့ကာ ခပ်​ဖြည်းဖြည်း ပြန်​လည်​ဆုတ်​ခွာ​နေကြသည်​ကို သူငေးကြည့်​နေမိသည်​မှာ အချိန်​အ​တော်​ကြာ​နေခဲ့​လေပြီဖြစ်သည်။ တိုက်​ခတ်​နေသည့် လေပြင်းပြင်းတို့ကြားတွင်​ ကောင်​လေး၏ မဟူရာ​ရောင်​ဆံပင်​တို့ လွှင့်​မျော​နေကြသည်​။ က​လေးဆန်​လှတဲ့ သူ့မျက်​နှာ​ဖွေး​ဖွေး​လေးမှာ မျက်​ရည်​စ​တွေနှင့်​ စွတ်စိုလျက်ရှိသည်။

သူကားတိုက်​ခံရပြီး​နောက် ဆေးရုံ​ပေါ်တွင် နှစ်​ည​လောက်​သတိလစ်​နေခဲ့သည်​။ သတိရရချင်း ညီငယ့်ကိုပြန်​လာရှာ​သော်လည်း ထိုခုံတန်း​လေးမှာ ညီငယ်​လေးမရှိ​တော့​ပေ။ အနီးတစ်ဝိုက်​ကလူ​တွေကို လိုက်​မေး​ခဲ့သော်လည်း သိသူ ရှိမနေခဲ့ပေ။ သူ အရူးတစ်​ပိုင်းဖြစ်​လို့သွားခဲ့ရသည်။ ချစ်ရပါသော တစ်​ဦးတည်း​သောညီ​ငယ်လေးသည်​ ဘယ်​ဆီဘယ်​ဝယ်​ကို​ရောက်​သွားသည်ကို အစအနပင် ရှာ၍မတွေ့ခဲ့ပေ။ အ​တွေး​ပေါင်းစုံဖြင့်​ ငိုခဲ့ရသည်​ကများလှသည်​။ အိမ်​မက်​ဆိုး​တို့​ကလည်း နှောက်​ယှက်​လွန်းလှသည်။

“ဘယ်​တွေ​ရောက်​နေလဲ ညီ​ငယ်ရယ်​...”

တစ်ကိုယ်တည်း တီးတိုးရေရွတ်လိုက်ကာ သက်​ပြင်းတစ်​ချက်​ချလိုက်​ပြီး ကမ်းစပ်​က​နေ ခပ်​ဖြည်းဖြည်းပြန်​တက်​လာခဲ့သည်​။​

လမ်း၏တစ်​ဘက်​တစ်​ချက်​စီတွင်​ အလှသစ်​ပင်​ငယ်​တို့ အစီအရီစိုက်​ထား​ပြီး​ ကျောက်​စရစ်​ခင်းထား​သော လမ်းငယ်​လေး​ပေါ် သူတစ်​ယောက်​တည်း ခပ်​ဖြည်းဖြည်းလမ်း​လျှောက်​လာခဲ့သည်​။ မိုးပင်​စင်​စင်မလင်း​သေးသည့်​ ဝေလီ​ဝေလင်းအချိန်​တွင်​ လေပြင်းတို့ကတိုက်​ခတ်​လျက်​ရှိသကဲ့သို့ ကောင်​လေး၏ စိတ်​တွေကလည်း ဂ​ယောက်​ဂယက်​ဖြင့် လှုပ်ခတ်လို့နေလေသည်။