The Cross-road Demon [On Going]

Kabanata 2: Sa Harapan ng Altar

Panay ang takbo ng mga sundalo habang para naman silang mga hayup na tinutugis ng mga mangangaso.. malakas ang tibok ng puso ng bawat isa habang panay ang kabog ng dibdib.. mataas na talon  ang nasa kanilang harapan habang mga kalaban sa likuran..

" bok..Talon..!"  malakas na sigaw ni Rogelio sa matalik niyang kaibigan..  magkahawak sila ng braso habang pikit matang tumalon sa malamig at malalim na tubig.. di pa man nakakaahon ay kinailangan na nilang muling sumisid.. dahil kung hindi mga bala ng mananakop ang bubutas sa kanilang mga katawan..

Habang tinatangay ng malakas na ragasa ng tubig .. ang nobyang si Divina ang laman ng kanyang isipan.. 

Nabulabog ang Bayan ng biglang yumanig ang lupa.. takot na nagsi tago sa silong ang mga bata habang kalong kalong ng kanilang mga ina.. ang mga ama naman ay agad na hinanap ang kanilang mga itak at bolo upang maipanlaban sa mga pangahas na paparating..

malalakas na tawanan ang pumailang lang sa buong lugar habang paulit ulit na pinagbababaril ng mga dayo ang mga mamamayan.. panay ang pag iyak ng mga bata habang lihim na nakamasid sa duguang katawan ng kanilang mga ama..

Nanginginig ang mga kamay ni Divina habang nagkukubli sa likuran ng altar ng simbahan.. di maampat ang kanyang pagluha habang tila bangungot ang bawat segundo na dumaraan..

" parang awa nyo na.....!!"  pagmamakaawa ng isang ina habang binababoy sa kanyang harapan ang musmos pa niyang anak na babae.. isang malakas na sampal ang isinagot ng dayo habang pilit na ipinapasok sa bata ang kanyang pagkalalake.. panay ang pagpalahaw ng iyak ng bata habang winawasak ng dayo ang kanyang dangal..

ilang kababaihan pa ang pinagsamantalahan sa harap mismo ng altar ng simbahan.. nakalulungkot isipin na makagagawa ng ganitong kahayupan ang isang tao.. sino ba ang kanilang sinasamba.. bakit kung itrato nila ang iba ay parang hayup lamang..?

Isang dalaga ang naglakas loob lumaban sa mga hayup na lumalapastangan sa kanyang katawan.. malakas niyang sinipa ang mukha ng dayo habang pagapang na tumakbo palayo sa simbahan.. ngunit nakaiilang hakbang pa lamang ay pinaulanan na siya ng bala.. 

umagos sa bukana ng simbahan ang dugo ng dalagang nasawi habang ipinaglalaban ang niyuyurakang dangal..  matapos ang nakabibinging panaghoy ng mga ginagahasa at malalakas na tawa ng mga dayo na tila yata sinapian na ng mga demonyo.. pumailang lang ang sunod sunod at malalakas na putok ng baril..

lalo pang nagsumiksik ang dalaga sa likuran ng altar habang hawak ng magkabila niyang palad ang nangangatal na bibig..   dahan dahang napasilip sa sa pagitan ng mga rebulto ang dalaga ng marinig ang mga dayo na nagsasalita.. ibang lengguwahe ng mga ito ngunit batid ng dalaga na ni katiting ay di nakaramdam ng konsensya ang mga halimaw sa katawan ng tao.

Ang buong akala ng dalaga ay ligtas na siya mula sa kapahamakan ng isa isang lumabas  ang mga dayo  ngunit mukang nagkamali siya,,., nakangising isinara ng mga ito ang lahat ng pintuan sa simbahan bago ito sabuyan ng gasolina...

" tulungan mo po kami.. ... pakiusap huwag mo po kaming pabayaan.." piping hiling ni Divina habang mataimtim na nagdadasal sa mga rebultong nasa altar..  

dahan dahan niyang niyuko ang batang nasa kanyang mga bisig.. panay ang pag iyak nito dahil sa matinding trauma.. niyakap niya ang batang babae.. ang nakababatang kapatid ni Rogelio.. 

" ito na ba ang ating katapusan..? " nanginnginig na tanong ng bata na kung susumahin ay di man lang umabot sa gulang na lima..  lalo namang napalakas ang pag iyak ni Divina ng maamoy ang unti unti ng papakapal na usok mula sa nasusunog na simbahang kanilang pinagtataguan...

" Bok..!! GIsing..!! " sigaw ni Rogelio sa kanyang kaibigan.. nakadapa ito nang kanyang maiahon mula sa rumaragasang tubig sa talon.. hapong hapo na ang kaniyang katawan at halos di na makatakbo.. lalo siyang babagal kung aakayin ang kaibigan ngunit di niya ito maaring iwan habang para siyang isang duwag na tatakbo..!  

Binuhat niya at ipinasan ang kaibigan sa kanyang likuran di parin ito natitinag at nakalaylay pa rin ang ulo.. kinakabahan na ang binata.. lalo pa at ni kaunti ay di na niya maramdaman ang tibok ng puso nito..!!!

Muli niyang ibinaba ang kaibigan upang tignan kung tama ba ang kanyang hinala..   isinandig nya ang kaibigan sa katawan ng isang malaking puno... dilat ang mga mata nito ngunit batid na ng binatang ni katiting ay wala na itong nakikita.. dahan dahan niyang ipinikit ang mata ng kaibigan.. 

masagana pala ang pag agos ng dugo mula sa dibdib nitong tadtad ng tama ng baril..  muli ay nakaramdam ng matinding galit ang binata habang nakatingin sa walang buhay niyang kaibigan..