playful fate

Chapter 8

Nakapangalumbaba ako habang pinagmamasdan si Gail na nakikipaglaro sa aso naming Siberian Husky. Tumatakbo takbo ito habang natatawa. Nandito ako ngayon sa balcony ng aking kwarto.

"Hi honey... Anong ginagawa mo diyan ha?" Malambing na tanong sa akin ni mommy at hinalikan ako sa noo.

Hindi ako sumagot. Nag-angat ako ng tingin sa kaniya at tiningnan ulit si Gail na masayang nakikipaglaro sa aso naming Siberian Husky. Narinig ko ang buntong hininga ni mommy at hinaplos ang buhok ko.

"Anak... Alam ko rin na gusto mong makipaglaro kay Takki..." pagpapatukoy ni mommy sa aso namin, "Pero bawal talaga sa'yo ang tumakbo."

"Lagi niyo naman pong sinasabi sa'kin 'yan pero hindi niyo po sinasabi sa' kin kung bakit." Nakangusong sabi ko habang ang mga mata ay nasa pinsan kong si Gail.

"Hindi muna ngayon 'nak pero sigurado ako na maiintindihan mo rin kung bakit ganito kami sa' yo..."

Binalewala ko ang sinabi ni mommy, "Tinanong ko si Gail kung gabi gabi siya kumakain ng candy pero ang sabi niya sa akin hindi raw kasi magagalit sila tito at tita. Bakit ako umiinom ng candy mommy?"

"Anak... Hindi kasi candy 'yon -"

"I know but you lied." Sabi ko sabay iwas ng tingin.

"Anak... We will try to explain you but this is not the right time. You're just seven years old. Hindi mo pa alam ang mga gano' n-"

"That's a medicine. But I don't know what's kind of medicine. Tell me mommy... I'm sick? But I feel so normal naman po." Tinapik ko ang aking noo at leeg, "Hindi naman po ako mainit mom. And look," Sabi ko sabay pakita ng aking braso, showing my muscle kahit wala naman talaga. "I'm strong mom. That's why I wonder why we're doing this. Why we're always do check-ups, why I always drink medicine, why so maraming bawal. Araw araw akong umiinom ng gamot kahit na okay naman ang pakiramdam ko." I said and walk away.

Ayoko ng marinig lagi ang paulit ulit na sinasabi sa akin ni mommy. I want to prove that they're wrong. Ilang gamot ang kailangan kong inumin at hindi ko alam kung bakit. Nagsinungaling pa sila na candy daw 'yon.

"Look at my barbie Zarrah!" Masayang salubong sa akin ni Gail pagkarating namin sa bahay nila. "We have a same dress!" Dagdag pa nito.

Tiningnan ko ang doll na hawak niya at tiningnan ko si Gail. Pareha nga sila ng damit, pati ang ayos ng buhok na nakatali sa gilid ng kaniyang ulo na maraming makukulay na ipit.

"Tara samahan mo 'ko sa kwarto. May ipapakita ako." Masayang sabi nito.

Hinila niya ako at paalis na sana kami ng nagsalita si tito (daddy ni Gail), "Anak' wag tatakbo."

"Yes dad!" Ani Gail.

"Look at my doll house! Galing pa 'yan sa ibang bansa sabi ni mommy. I'm so happy for having this!" Aniya sabay yakap sa kaniyang doll house.

"Gail... What did you feel when you run?"

Kumunot ang noo niya sa tanong ko, "It's fine. Nakakapagod lalo na kapag kalaro ko si Takki... By the way, I told mommy to buy Siberian Husky like your mommy's did." Aniya at nagpamewang sa harapan ko.

"Maiba taya tayo." Anyaya ko sa kaniya.

"Ha? Eh diba bawal kang tumakbo? My daddy told me to act like your sister! I'm here to be a good influencer for you Zarrah!"

Kinuha ko ang barbie doll nya na nasa gilid, "You gonna play with me or I will break this?" Tinaas ko ang kaliwang kilay ko.

Nanlaki ang mga mata ni Gail, "Fine! But ikaw ang taya!" Maarteng sabi niya. Hinagis ko sa kama ang doll niya at tumakbo na papalapit sa kaniya.

"Hindi ba ang sabi ko sa'yo bawal si Zarrah tumakbo! Napakasaway mo talagang bata ka!"

Malinaw sa pandinig ko ang malakas na sigaw ni tito. I am now sitting on my mom's lap while she's petting my back.

"Daddy! Like what I've told you! She wants to play with me! Siya 'yong nag-aya!" Malakas na sigaw ni Gail kay tito habang umiiyak ito.

"Sasagot ka pa talaga? Go to your room!" sigaw ni tito sa umiiyak na si Gail. Padabog na umalis si Gail at nagtungo sa kaniyang kwarto. Sinundan ko siya ng tingin hanggang sa pag-akyat nito.

"It's okay na po kuya... Mga bata sila. Don't blame Gail." Mahinahon na sabi ni mommy kay tito. "Are you okay baby? Nagugutom ka ba?"

Abnormal pa rin ang paghinga ko at hindi sinagot si mommy, hawak hawak niya ang aking inhaler at nakagabay sa akin.

"Sabi ko naman kasi sa'yo anak e... Huwag na huwag mong papagurin ang sarili mo." Nag-aalalang sabi ni mommy at hinaplos ang buhok ko.

"But Gail told me to play with her. She lied po about kanina. Hindi ko lang na-defend sarili ko because I can't breathe normally." Nakangusong sabi ko, I lied.

"Seriously?!" Inis na singhal ni tito, "Lydelle sorry about this. I will talk to her later."

"You should kuya... buti na lang nakita na'tin sila. Malalagot ako sa asawa ko nito kapag may nangyaring masama kay Zarrah." Malungkot na sabi ni mommy and she hugs me.

This is my first time to run and can't breathe normally. And now I know, I understand now. I know why they're worried and monitoring me. I know why we do check-ups. I feel my sick. I already feel it.

"Gail! Are you mad at me?" tanong ko nang mapansing hindi ako binati ni Gail pagkadating nila sa bahay.

Birthday ni mommy ngayon at nagkaroon ng selebrasyon, selebrasyong pangpamilya bukas pa magaganap 'yong pinaka selebrasyon na kung saan imbitado na ang kaibigan, kamag-anak, kakilala at iba pa.

"Gail talk to me naman oh!" Sabi ko sabay hatak sa braso niya nang lagpasan niya lang ako.

"Look! I don't want to talk to you and play with you so don't touch me! You know what, my parents told me that I'm a bad person! I'm here because of your mom and for Takki only!" Nakapamewang at nakataas ang isang kilay na sabi niya sa akin.

"I'm sorry please forgive me..." Malungkot na sabi ko.

"You blackmailed me that day! You said you will broke my doll if I didn't play with you! You're so bad!"

"Look... I'm sorry Gail. Please? You know what I don't have friends in my school. Please Gail. You're the only one person who will play with me... Please Gail... I'm sorry about what happened. I promised you that I will never do that again. Please Gail you're the only one that I have! I don't have friends! Except of you. You're not just my cousin... You're my best friend too... " Naiiyak na sabi ko. Inalis niya ang kaniyang kamay sa kanyang bewang at ngumuso."If you want me to kneel I will do-"

"No! Don't do that! You're forgiven!" She said and hug me.

I hugged her tight.

Now I will never break our relationship as a relatives and I will never break our friendship, I promised that to myself.