playful fate

Chapter 17

BRAIDE'S POV

"Dad why she's here? She's working here and you shouldn't talk with her." Mariing sabi ko nang makapasok ako sa room na pinagcheck-in-an ni daddy.

"Why? Anak... She's kind and I just want to... thank for a good service. Don't be so mean." Natatawang sabi ni daddy sa akin.

Umiling na lang ako at umupo sa tapat niya. I'm so very tired and stress. Nawawalan na ako ng oras kay Zarrah at sa mga kaibigan namin dahil patong patong na ang ginagawa ko, lalo na at meron pa kaming project sa Baguio at meron pa kaming tatagpuin doon na kasosyo namin sa trabaho.

I am so thankful that Zarrah can understand what's happening. Lagi ko naman pinapaliwanag sa kaniya na nagiging busy na talaga ako ngayon at sa susunod pa. I miss hanging out with them. She's so understanding to the fact na siya pa ang nagpapaintindi sa akin ng lahat ng 'to. Sinasabi niya na para rin naman sa pamilya ko ito and for the near future, para handa na raw ako kung sakaling ako na ang maging CEO. I really love how she think.

Until now, she didn't knew Lloisza. Wala pa rin akong oras na ipaliwanag ko sa kaniya na yung babaeng humalik sa akin ay intern sa Hotel ngayon. Kahit na rin sa mga kaibigan namin ay wala pang nakakaalam na nagkakasama kami ni Lloisza sa trabaho. Mukhang hindi rin naman binabanggit ni Lloisza kay Hera, mabuti na nga lang at hindi rin sila bumibisita rito dahil busy lagi sa paggimik at pagparty sa Bar.

Meron naman akong balak na ipaliwanag sa kaniya lahat pero hindi muna ngayon, ni hindi ko nga siya mabisita sa bahay nila dahil sa sobrang busy ko. Nakaraang linggo lang kami nagkita pero kapos pa rin sa oras. Hindi na kami nakakapagsama ng matagal. Babawi talaga ako sa kaniya kapag natapos na ako sa trabahong ito.

"By the way dad, Mister Hermoza remember him? Magkakaroon tayo ng meeting sa kaniya sa Baguio. We will go there at tayo ang susuyo. There's instances na lakihan niya ang investment niya sa atin para sa proyekto natin sa Baguio. And we're going in exhibit to buy paintings and before I forgot I have meeting with Lauren Lee, isang sikat na designer for the furniture na pwede nating ilagay at idesign sa pinapatayo nating Luxury Hotel. What do you think?"

Nakangiti si daddy sa akin habang tumatango tango, tila ba namamangha sa pagiging professional ko sa trabaho.

"Okay anak. I will go there to guide you. This is so exciting." Nakangiting sabi niya.

Napalingon kami sa kakapasok pa lang na si Manager Sanchez. Seryoso ang mukha nito.

"Manager Sanchez, can you please call Caileigh and tell to her to get ready and pack up her stuff. We're going to Baguio." Sabi ko.

"Sorry sir but Caileigh is sick right now. She's in the hospital. Nadengue po."

Nagkatinginan kami ni daddy, "She's fine?" pag-aalalang tanong ko, tumango naman si Manager Sanchez bilang tugon sa aking tanong. "Ah, sagot na natin bill niya sa Hospital." Dagdag ko pa, ngumiti si Manager Sanchez at tumango ulit. "What if kung ikaw na lang kaya sumama sa amin sa Baguio? I need secretary." Halos manlumo ako habang sinasabi 'yon.

Tumingin si Manager Sanchez kay papa at tumango naman si papa kaya napatingin ako sa kaniya, "Anak. Hindi pwede si Manager Sanchez. Nagpaalam na rin siya sa akin kanina. Sabi niya na siya ang aattend sa graduation ng anak niya. Hope you understand that. And siya ang mag-aayos ng schedules mo for the next month. Sa kaniya ko inatas yon at hindi kay Miss Caileigh dahil I know Manager Sanchez can handle that. Marami kasing nag-email sa atin these past few weeks, karamihan sa kanila ay gustong maglaan ng pera para sa charity na inuumpisahan ng Tito mo. Since wala pa ang tito mo dito sa Pilipinas, he said na ipagkakatiwala niya sa atin 'yon." Seryosong sabi nito.

Halos manlumo ako sa narinig pero hindi ko pinahalata kay papa. I'm going to tell this to Zarrah.

"Okay dad. Noted." Nakangiting sabi ko.