UNDER SPECTRUM 🌈 (Completed)

Chapter 61

UNDER SPECTRUM 🌈
( a Jolina Dela Cruz and Eya Laure Fan fiction)

Chapter 61

Jol's POV

Laban ngayon nang La Salle versus UE at naka-uniform ako dahil sa protocol ng UAAP. As much as I want to play ay hindi ako pinayagan ni Coach Ramil which I fully understand kasi gusto lamang ni Coach ang makakabuti sa akin..

Habang nasa dug out ay nagbrowse muna ako sa cellphone ko. I checked my social media and my notifications is flooded with tags and messages from my fans. They really missed me when I am sick.

Erika: Tahimik ka jan.. Okay ka lang?

Me: Oo okay lang..

Erika : Yung mga fans mo, sobra silang nalungkot nung nalaman nila na nasa ospital ka at na-coma. Kahit kami ay naramdaman yung lungkot nila during our game nung wala ka.

Me: I know, nakita ko din sa social media yung shirt niyo last game. Salamat ha..

Erika: Hindi mo kailangang magpasalamat, ginawa namin yun at nanalo kami kasi gusto naming manalo para sayo.

Me: Salamat.. Sa susunod na game natin babawi ako..

Erika: Aasahan ko yan..

Kami ang first game ngayon habang mamaya naman pagkatapos ay sila Eya against National University.

Palabas na kami nang dug out at nakikita na namin ang mga makakalaban namin. They are already there and warming up.. Paglabas namin ay naging evident ang ingay sa loob ng Arena. I'm still wearing my warmer kasi hindi naman ako maglalaro ngayon. Nakita ko pa sa crowd ang mga fans na may hawak na mga banners. I always felt their support whenever we are in a game but this time I appreciate them even more. Ngumiti ako sa kanila at nagsigawan naman sila..

: Jolina! Jolina! Jolina!!!

They are the best..

Mars: Naks Darling of the Crowd ang peg.

Me: Mag warm up ka na..

Mars : Oo. Sige na upo ka na jan..

Umupo na ako habang nagwawarm up sila.. Nitong mga nakaraang mga araw ay hindi din ako pinasama nila Coach sa training para pa din daw sa recovery ko..

Nabigla naman ako nang sumigaw ang crowd..

'Anong nangyayari?'

Pagtingin ko sa monitor ay nakita ko ang sarili ko, sa akin pala naka focus ang camera. Ngumiti na lang ako at tumingin sa court..

Nagsimula ang game and it is good kasi maganda naman ang chemistry nila ate sa loob, although nahihirapan sila sa pagpatay ng bola knowing that the floor defense of UE is tight because of Kath Arado. I remained seated and watched the game. Luckily our team finishes the match within 3 sets. After the match ay tumayo kami para kantahin ang DLSU Hymn and bows infront of our fans.

Paalis na sana kami nang court nang may lumapit sa akin na naka-yellow jersey, si Eya lang pala. Niyakap niya ako nang mahigpit bago nagsalita.

Eya: Namiss kita.. Bakit hindi ka naglaro? Okay ka na di ba?

Nakarinig ako nang violent reactions sa crowd at napansin ko ang pag iiba sa itsura ni Eya, naging malungkot na naman siya. I smiled at her and give her a tight hug.

Me: Wag mo silang pansinin, I know you better than they know you; chin up and give me that W, okay?

Tumango siya pero ganun pa din ang itsura niya.. Hay naku..

Me: Okay. I'll watch your game. Better be at your best okay?

She smiles when she hear what I've said and that's give me a relief.