UNDER SPECTRUM 🌈 (Completed)

Chapter 60

UNDER SPECTRUM 🌈
( a Jolina Dela Cruz and Eya Laure Fan fiction)

Chapter 60

Jol's POV

Kasalalukuyan na akong nag aayos nang gamit ko dahil ngayon na ang araw nang paglabas namin ni Eya nang ospital. Medyo nakakalungkot pero ito mas makakabuti dahil we're still have a season to face on.. Habang nag aayos nang mga gamit ay napansin ang isang bagay na kasama sa mga gamit ko. Hinawakan ko to at tinignan

'Bakit sinama to ni Marionne?'

Eya: Jols.. Ano yan??

Me: Uhh. Wag na.. Di naman importante.

Eya: Dali na.. Ano ba yan?

Me: Picture lang..

Eya: Picture lang naman pala e. Patingin na ako.

Nakakahiya.. Bata pa kami dito e.. I kept it for years kasi ito na lang ang natitira naming picture nung bata pa kami..
Lumapit ako kay Eya at inabot ang picture..

Eya:Oh my gosh..

Me: Tss. Akin na nga..

Eya: Aysus.. KJ mo! Ang liliit pa natin dito.. May na-save ka pa palang picture natin nung bata pa tayo?

Me: Oo naman. Yan na lang ang natira sa akin noong umalis kayo e. Kaya iningatan ko talaga..

Eya: At hindi mo na kailangan pang dumepende sa picture na to kasi nandito na ako.. Hinding hindi na ako aalis..

Hinawakan niya ang kamay ko at binigyan niya ako nang ngiti na punong puno nang sincerity.

Eya: Hinding hindi ako aalis dahil alam ko na hindi ko na kakayanin..

Me: Thank you for that assurance Eya..

Eya: Babalik ka na sa La Salle habang ako ay sa UST na ulit..

Hinawakan ko na din ang mga kamay niya.

Me: I will text you if I have free time para magkita tayo some other time okay?

Tumango siya at niyakap ako..

Eya: Mamimiss kita Jolina.. Mag iingat ka ha..

Me: Oo at dapat ikaw din..

Hawak pa din ni Eya ang picture kaya may naisip akong gawin.

Me: Do you want to keep that picture ?

Ngumiti siya kaagad and that's enough response for a yes for me.

Me: Alright. Keep that picture, it has been my treasure for the past ten years and I want you to take good care of that for the rest of your life. Can I count on you for that?

Eya: Yes Jols. Iingatan ko to.. Maraming salamat.. I will treasures it the most.

Me: Take that as my late gift for you..

Eya: You really saved the best for last..

Ngumiti naman siya sa akin and her smiles is as precious as the image she is holding, remarkably priceless.

Maya maya pa ay sabay nang dumating si Tito at si Coach Ramil sa kwarto namin para sunduin kami. Habang papalabas nang ospital ay nakahawak pa din sa braso ko si Eya at halos ayaw akong bitawan.

Hinawakan ko naman ang kamay niya at nagpaalam na.

Eya : Itetext mo ako agad ha..

I chuckled and smile at her.

Me: Opo. Sige na..

Inalalayan na ni Tito si Eya papasok nang kotse at nagpaalam pa sa akin bago pumasok nang kotse at tuluyang umalis.

CRDJ: Tara na?

Tumango ako kay Coach at sumakay na din sa kotse niya..

Me: Coach kamusta na po ang standing natin?

CRDJ: Wag mo muna problemahin yun, kalalabas mo pa lang sa ospital..

Me: Coach pls.

CRDJ: Dikit ang labanan sa second spot ng UST, FEU, UP at La Salle. Nanguguna naman ang Ateneo.

Ang dami na palang nangyari..

Me: Ilan na po ang Win-Loss record?

Coach : Jolina you should focus on recovery. Hindi yung...

Me: Coach, gusto ko pong malaman.

CRDJ: After we lose to UP, natalo din tayo ng UST. Pero nitong nakaraang laban ay natalo naman natin ang Adamson kaya wag ka nang mag alala jan..

Me: Sinong susunod na kalaban?

CRDJ: University of the East pero hindi muna kita papayagang makalaro..

Me: Pero Coach gusto ko nang makalaro..

CRDJ: This is the exactly the reason why I don't want you to know the team's standing, you will push something like this..

Yumuko na lang ako dahil mukhang hindi talaga ako papayagan ni Coach Ramil..

CRDJ: I want to make sure that you're fully recovered before I let you play again. Stop arguing cause it's final.

Ano pa nga bang magagawa ko? Tama naman si Coach e. Kahit sino namang Coach ay hindi ako papayagan knowing my condition in the past days.

Me: Yes Coach..

Pagdating namin sa dorm ay sinalubong ako agad ng mga teammates ko na kanina pa ata naghihintay sa pag uwi ko.

Erika: Baks akin na ang gamit mo..

Me: Thanks Baks..

Umakyat na din ako sa kwarto at pagpasok ko ay parang ilang linggo ko din itong hindi nakita.. Namiss ko dito..

Erika: Welcome back Jols..

Me: Thanks Baks..

Erika: Kapag may problema ka dito lang ako ha.. Wag mo namang solohin bakla ka.

Me: Wag ka nang mag alala, ngayong nakakulong na yung dahilan ng mga gulo ay wala nang magiging problema pa.

Yumakap naman si Erika sa akin pero may biglang akong naisip at napagtanto..

Erika: Basta dito lang ako baks ha.

Me: Ahh oo..

Pagkalas ko sa yakap ni Erika, I found something peculiar and weird.

'Parehas ko naman silang kaibigan ni Eya, pareho ko naman silang pinahahalagahan ang iniingatan pero bakit iba ang pakiramdam kapag si Eya ang kayakap ko?'

Hindi ko maintindihan kasi kapag sila Marionne at Erika ang niyayakap ko, I feel so happy pero kay Eya iba siya. It feels like she giving me a good kind of comfort and safeness.

' Tsss. Ano ba namang naiisip mo Jolina! Focus!! '

Nahiga na lang ako sa kama ko at nagsimulang bumuo nang antok.. Tss. Epekto pa rin ba to nang sakit ko o epekto nato ng mga gamot na iniinom ko? Weird. Di bale na lang nga. Perceptions ko lang siguro..

Nagtext muna ako kay Eya na matutulog muna ako kasi nakapangako ako na magtetext ako sa kanya.. Pagkatapos ko siyang itext ay naramdaman ko na ang antok na kanina ko pa hinihintay na dumalaw sa akin at tuluyang nakatulog.

***********

Eya's POV

Pabalik na ako sa dorm habang nasa kotse ni Daddy at hawak hawak ang picture na binigay sa akin ni Jolina..

Dad: Ano yan anak?

Me: Childhood picture po namin ni Jolina.

Pinakita ko kay Dad ang picture at natuwa naman siya.

Dad: Ang cute niyo jan at kitang kita ang saya sa mga mata niyo. You should keep that..

Me: I will Dad..

This will prove that our friendship lasts and stand the change of times. And surely I will keep this, an evidence that Jolina is my main source of joy and happiness. And I couldn't ask for anything less than the contentment she brings. A memory to be treasured and a person for keeps❤️