Children Of The Abyss

17

MILO

She is not an easy opponent. Halatang sanay-sanay na siya sa pakikipaglaban. She uses her whole body to do it.

A voice in my head screams. Why did you volunteer again?

Sinasangga ni Ree ang espada ni Colette, "By the way, cute kitty upstairs."

"Thanks." sagot niya.

Umatake ako ng sinipa niya ako sa simura. Umikot siya at tinulak si Ree papunta kay Desmond. They both fall on the ground.

I groaned but stand up.

"Get up, there's is still someone worse than what I'm doing." turan niya.

There's still worse than her attacks?!

"Iyan lang ba ang kaya niyo, keepers?"
Ngayon ay nahihimigan ko na ang sarkasmo sa boses niya, "Protection? Baka lalo niyo lang ipahamak ang gagabayan niyo."

Naalala ko na naman ang sinabi ni Sir. Dennis. Kiera snickers, ang babaeng ito hindi naman nanalo kanina. How can we protect someone when were this weak?

How...

Bumalik ang ala-alang gusto kong kalimutan. It went in slow motion, making me angry and regretful. I see my mom. She is crying. She keeps hushing the 8 years old me. 'Stay here.' I read on her lips. What's going on, that's what my eyes asks, close to crying.

Lumabas siya ng closet. Mom is brave, too brave for everything. She raised me alone. Ayaw ni Lolo at Lola sa amin. Disgrasyada at pariwara ang turing sa kanya.

She did not return in the closet. Hindi napigilan ng batang ako na lumabas. I look around the house. Then I saw her... She is crying, silently, habang binababoy siya ng nanloob sa bahay. Her tears falls. Pinapabalik niya ako sa closet. I shook my head. Nanginginig ako habang pinapanood iyon, then he shot her in the head.

Doon ko naramdaman ang pagiging demigod ko. At a young age naging active ang ability ko.

I inflicted pain through my mind, uncontrolled. He screamed at the top of his lungs. I imagined him shot in the legs, shoulders, stomach... in the head. Saka siya nahulog sa sahig.

Huli na ng dumating ang mga pulis.

I feel a sudden surge from my ability.

Naririnig ko ang mga boses nila. Muffled and inaudible.

"Milo!" Ree's voice rang in my ear.

"Cerberus would like another playmate." Colette smirks.

I'm not her pet dog's playmate, will never and won't be! I use my ability to  give her a stabbing pain. Natumba siya sa kinatatayuan, umiiwas pa din siya kahit tinatamaan namin.

Masasaksak ko na siya ng nasangga niya ang espadang hawak ko. Hindi naman magamit ni Ree ang kanya dahil kamatayan ito. Desmond controlled her using her blood pero panandalian lang. She can resist to his ability.

"My turn."

Hindi siya mabilis but she release accurate attacks. Created an afterimage from souls she summoned.  She can do this?!

"Nakakahilo." reklamo ni Ree.

"Nasaan na ang totoong Colette?" lumingalinga ako. They look so real.
"Ilag!" I pushed her away from me.

Desmond attacks me. His dull lifeless eyes looks at me. Para siyang na-hypnotize. Ngayon magkahiwalay kami ng kalaban ni Ree. Sa akin si Desmond sa kanya si Colette.

"Bro, gumising ka!" salag ko sa espada niya. Sinipa ko siya pero wala siyang naramdaman nakatayo pa din siya sa harap ko.

Tumalsik ako ng tuhudin niya sa sikmura. I spit blood on the floor.
Hindi ko makita si Ree dahil sa mga afterimage na nakapalibot sa kanila.
Saka ko aiya nakita noong gumulong sa sahig.

Nakita ko si Colette na puro sugat na din. Nakaambang sasaksakin niya si Ree. She just close her eyes and wait for the sword to hit her. Instead, she pierced the it on the floor.

"Andito pa ako." si Desmond.

Sunod-sunod ang atake niya. Nadaplisan ang leeg ko ng espada niya.

Colette snaps her finger saka bumalik sa dati si Desmond. Nakatutok sa leeg ko ang espadang hawak niya. Nabitawan niya ito ng makita ako.

"Shit..." bulong niya.

Saka ako nakahinga ng maluwag ng tinulungang tumayo ni Colette si Ree.

Tulala naman ang mga nanonood sa amin. Laglag ang panga nila sa nakita. Anak nga siya ni Hades. It's as if she is trained to kill.

"Desmond." inalog-alog ko siya. Tulala pa din kasi siya.

"Did... I do... that?" timuro niya ang leeg ko.

"Oo. But don't worry gagaling agad iyan." pinunasan ko ang dugo sa leeg ko.

"Pasensya na. Hindi ko sinasadya." sabi niya.

"Anong nangyari sa'yo?" tanong ni Ree sa kanya.

"Keep your thoughts in check." si Colette, "An enemy stronger than you can use that." paalala nya.

"I will." sagot niya.

"Ganoon din para sa inyo. Good fight by the way." she commends. Mukhang nanghina at nasaktan din siya sa ginawa namin.

Sumama sila sa clinic para tignan at magpaalam sa amin. Ginamot din si Colette doon.

Pagkatapos noon ay nagpaalam na sila ni Hades. Maayos na ulit ang damit na suot at itsira niya. Malayo sa sugatan balat at punit na damit.

Bumalik sa normal ang lahat. Kiera brags about being friends with Colette. Kahit hindi totoo.

"Anong nangyari sa hall?" tanong ni Lilith.

"Oo nga." segunda ko

"I don't know." sagot ni Desmond, "I heard her voice and I was kept in my conciousness."

"What?!" Si Ree.

"Paano niya ginawa iyon?" napaisip ako.

"Ano bang iniisip mo kanina?" nag-aalalang tanong ni Ree, "Iyon pa din ba?"

"Let's not talk about that." nauna na siyang maglakad.

Natahimik kami sa sinabi niya. Litong tumingin sa amin si Lilith. Wala kaming karapatan para i-kwento ang nakaraan ni Desmond. Baka magalit pa ito sa amin. She eventually give up noong umiling kami.

Desmond has a dark past. He looks like that but it's his way of forgetting it. Minsan ay naririnig namin siyang sumisigaw sa kwarto niya. Nagmamakaawa. We tried to pick his door lock pero may lock pa ito sa loob. Napasok lang noon ang kwarto dahil sinira ni Alistair ang lock sa loob galing sa labas.

His past haunts him every now and then.