Children Of The Abyss

61

RHENAE

Ayaw ko sa lugar na ito.

When I heard them say the place ay inayawan ko na agad. Lalo na noong tumapak ako sa lugar na ito. But I have to be considerate.

Nilayo nila ako sa magulong buhay na mayroon ako. I will go with them.

I feel pain, and remorse sa sinabi sa akin ng matanda kanina. Hindi ko naman ang ginawa ko sa kanila.

Nawala si Cyrus. Hindi niya na ako ginulo pa.

"Ayos ka lang ba?" nakatingin din si Desmond sa tanawin.

Inayos ko ang buhok na tinatangay ng hangin, "Oo naman."

"Pasensya na kay Cyrus kanina." tingin niya sa akin.

I want to fall from this place. The height beckons me to jump, naalala kong walang sasalo sa akin kapag ginawa ko iyon. No one will.

"I know he was shocked." I chuckled.
"Walang matinong tao ang uupo sa edge ng balcony."

"Ikaw lang." bulong niya.

"Huh? May... sinasabi ka ba?" kumurap-kurap ako.

"Wala." nilahad niya ang kamay sa harap ko, "Let's eat lunch."

Kinuha ko ito saka bumaba sa balcony.

Nakahanda na ang pagkaing niluto niya. Nakasimangot naman si Cyrus dahil ayaw niya ng nakahain.

Ginisang saba.

Kumuha na kami ng pagkain. Siya ay hindi pa. Masarap naman ang ganito ah. He looks at it, disgusted. Tikim-tikim lang ginagawa niya.

"Bahala kang magutom!" Colette is annoyed.

"Eto na kakain na mahal na prinsesa." sagot niya dito.

Nagprisinta akong maghugas ng pinagkainan namin. Sanay naman ako sa gawaing bahay.

Noong hapon ay lumabas kami para magmasid sa lugar. Nilibot namin ang mga pwedeng puntahan. Nothing interesting comes across our path.

Pabalik na kami ay may lalaki sa third floor ng paupahan. He looks frustrated. Tahimik kaya nadidinig namin ang sinasabi niya.

"Silvia wag mong ibababa!" frustrated niyang sigaw, "I told you, hindi ako makaalis ng lugar na ito." pagmamakaawa niya.

Kamukha niya ang lalaking hinahanap namin. Nagkatinginan kaming lahat. Kapitbahay lang pala namin ang hihanahanap naming tao.

"Tonight, We will try to get out of this place. Kung totoo." Lionel propose.

"But first. There's our target." Colette smirks.

"Wait lang," may kamukha siya, "Tama! Siya yung kumain sa karinderya noon." pinaalam ko sa kanila, "Naiwan pa niya yung... Cornucopia ba iyon?" dagdag ko.

Nagulat sila sa sinabi ko. Hindi makapaniwala sa narinig. Hindi ko naman alam na hinahanap nila iyon, sinama lang nila ako dito.

Nakikipagsigawan pa din siya sa teleponong hawak hanggang sa ibato niya ito sa baba.

Kuya, mahal ang ganitong klaseng telepono. Latest model pa yata ng iphone ito. Tsk tsk.

Pumanik kami sa kwarto namin. We opt to talk to him in his room. Kunyari ay hindi din kami makalabas sa sitio. They plan on helping him in exchange of the item.

"Totoo ngang hindi nakakalabas ang mga tao dito." napasandal siya sa mahabang sofa.

"Paano iyan?" tanong ko.