Children Of The Abyss

30

DESMOND

Binisita ko si Lilith sa kwarto niya. Inutos sa akin ng nurse na tignan ang temperatura niya.

"37.8°C." tingin ko sa digital thermometer.

Her eyelids move, pinagpapawisan din siya nga malamig bago dumilat.
Her hypnotized-like eyes are dull and lifeless.

"Demigods..." her voice sent shivers on my spine.

Mabilis akong tumakbo palabas ng kwarto niya. Hinanap ko si Alistair at Milo. Saan na naman sila nagsusuot?!
Kinatok ko ng kinatok ang kwarto ni Alistair. Buti ay nandito siya.

"Si Lilith!" nanlalaki ang mga mata niya.

Hindi ko pa natatapos ang sasabihin ay nagmamadali siyang pumunta sa kwarto niya.

Si Milo naman ang nawawala!

Mabilis kong pinuntahan ang kwarto ni Ree. Baka nakatulog na siya doon mukha pa naman pagod kanina ang isang iyon.

Biglang bumukas ang pinto. Nakita ko ang madilim na itsura ni Milo.

"Lilith speaks of a prophecy!"

Hindi na sila nagatubiling isarado ang pinto ng kwarto. Mukhang okay na din si Ree. Bumalik na din kasi ang kulay ng mukha niya.

"...I send you my words of judgement." nakaupo si Lilith sa kama.

Naghintay kami sa sasabihin niya. Alistair looks at her na halos magsalubong ang kilay. Character development niya ba ito?

"Children of gods and goddesses will collide; No bloodline or deities can make them divide; Their union will mark the beginning of war; To spill the blood on the land of the wise;
The land where warriors make it far;
Release your caged prowess is my advise; To win against the rising tide of battle cry; Wearing the crown gazing at the sky; The sky will open their gates for them; The souls bow their heads with requiem." she speaks.

"What does that mean?! Magkakaroon ng giyera?" si Ree.

"Kailan?" tanong ni Milo.

"The time is almost near demigods." sagot niya.

"Bakit sa amin? Hindi sa anak ng mga Olympians?" naguguluhan ako.

"You'll know why." she smiled pero creepy, "Find your real purpose."

Nahimatay si Lilith pagkatapos noon. Mabilis naman siyang nasalo ni Alistair . Bumukas ang mga mata niya pero halatang naghihina pa siya. Bumalik sa 38°C na naman ang temperatura niya.

"Milo pahinging malamig na tubig!" utos ko, "Ree. Magpahinga ka na ulit. Baka mabinat ka."

"Paano siya?" concern is in her eyes.

"Kami na ang bahala sa kanya." this is a miracle Alistair.

Hinatid ko ng tingin si Ree hanggang sa makalabas siya ng kwarto. May dala namang palangana ng tubig at bimpo si Milo pagbalik.

"Ako na dito Desmond." Alistair volunteers.

Nagkatinginan kami ni Milo na nagkibit balikat na lamang. Tatanggi na ako ng pinapaalis niya kami gamit ang tingin. Tinapik ko ang balikat niya bago kami lumabas.

Sinarado ko ang pinto, "Anong nakain ni Alistair?"

"Suntok ni Lilith." sagot ni Milo.

"Hindi naman siya bipolar di ba?" napaisip ako.

"Pinana lang ni Eros." he jested.

"Ikaw saan ka?" tanong ko sa kanya.

"Titignan ko muna si Ree." sagot niya bago pumasok sa loob ng kwarto.

Napabuntong hininga ako.

Why not send the prophecy to the children of Olympians? Ganoon ba kami kahalaga para sa amin ipadala iyon?

I know the first few lines were about the demigods who will lead the war. The prophecy itself is about a coming war.

I have a feeling about that prophecy. I can't tell if it was good or bad.

Sumasakit na ang ulo ko sa nangyayari.

Napagdesisyonan kong itulog na lang ito. Baka napagod lang ako sa pag-aalaga kay Lilith.

Kinabukasan ay gising na si Ree at Milo. They were preparing breakfast.
Kahapon si Alistair, ngayon si Ree. She should be sitting in front of the TV not cooking.

"Where's Alistair?" kumuha ako ng tubig.

"We don't see him." good mood yata si Ree.

What's with this two? Hindi ko narinig ang pagbukas ng kwarto ni Milo o malalim lang talaga ang tulog ko. Nagkibit balikat ako bago binisita si Lilith.

Alistair sleeps beside her bed habang nakaupo sa upuan. Si Lilith ay mahimbing ang tulog. Bumabalik na din sa dati ang kulay niya.

They are holding each other's hands.

"Oohh. I'm gonna paint that later." napatalon ako kay Ree na kasunod si Milo hawak ang sandok, "Milo, shoo! Yung niluluto mo!"

Hinayaan na namin silang dalawa. Buti nga at hindi nagbabangayan. Natupad pa yata ang hindi pag-aaway halos dalawang araw na kasing tahimik ang dorm.

Kaming tatlo na lang ang kumain ng breakfast. Saka lang lumabas si Alistair ng kwarto pagkakain namin.

He looks stern again. Void of any emotions. Dinala niya ang palangana at bimpo sa lababo bago bumalik sa kwarto.

"Don't." pigil ni Milo kay Ree.

"Okay." she defeatingly said.

"Nakakaamoy ako ng away bukas." sabi ko bago isubo ang kanin.

"Sino?" sabay nilang tanong.

"Sino pa ba?" sagot ko.

"Ahhh..." sabay ulit nilang sagot.

Naningkit naman ang tingin ko sa kanila. Milo cleared his throat at nagiwas ng tingin si Ree.

"Where did you sleep last night Milo?"
Ininom ko ang kape ko.

"Sa kwarto." huli ka na.

"Really?"

"Pinaalis ko siya pagkatapos niya akong tignan." Ree smiles, "Papakainin ko lang si Quinzel at Viper."

Tumayo si Ree sa lamesa bago binuhat ang pusa.

"Uso umamin, Milo." I told him.

"Wala naman aaminin eh." sabi niya.

"What was the backhug for?" naibuga niya ang tubig na iniinom.

Huli ka! Akala niyo walang tao sa labas ng kwarto kahapon? Nasa balcony lang ako nagpapahangin.

"It is not official. I'm still courting her." sabi niya.

Ulul! May nagliligawan bang magkatabi matulog. How do I know? I smell Ree's lotion on his clothes. Matapang din ang amoy ng detergent ni Ree. Maalaga sa damit at bedsheet ang isang iyon.

"Congrats..." ngiti ko.

I've known his feelings for her. Lalaki din naman ako kaya alam ko ang kinikilos niya. Kahit ang kay Alistair alam ko.

"Salamat." he retorted.

"...hindi ka pa pinapatay ni Macaria." dugtong ko.

All this time ako pala ang fifth wheel sa kanila. May nakilala naman ako noon sa mortal realms doing missions but hindi nagtatagal.

I know temporary from long lasting.

(A/N: Should I post Alistair's point of view? Don't forget to comment and vote!)