Children Of The Abyss

60

DESMOND

Sa pagbubulungan pa lang nila alam ko ng hindi kami welcome sa lugar na ito. They closed their windows and doors for us.

"Bakit nila tayo iniiwasan?" tanong ni Cyrus.

"I don't know either." nagtatakangn sagot ni Lionel.

Pinunasan naman ni Rhenae ang kamay niya gamit ang wet wipes galing sa bag niya. Saka siya bumalik sa amin. She looks ahead of her. Sa malaking bahay na nandito.

Nauna siyang maglakad, "Ako na ang magtatanong."

"Yna saglit!" tawag ni Colette.

"Do you want to come?" she speaks different.

Nanggigil naman siya sa turan nito. I know iba ang kaharap namin but it feels like siya ang kasama ko. She's like that when angry.

"Control her Desmond baka hindi ko mapigilan ang sarili ko." she is annoyed.

Nilapitan ko siya, "She is reckless but controlled. Trust me."

Narating namin ang pinto ng bahay. She knocks on it. Paulit-ulit hangang sa may sumagot.

"Wala ngang tao dito!" pigil ang tawa ni Cyrus.

Binara naman siya ni Rhenae, "Eh bakit ka sumagot?"

Pabalang na bumukas ang pintuan sa harap namin. Galit at ayaw magpapasok dahil sa labas niya kami kinausap.

"Anong kailangan mo?!" the old lady spats.

Tinitigan niya ito, "Answer my questions."

"Leave this place, may sakit ka na namang dala!" she accused us.

Papasok na siya sa loob ng pinigilan siya ni Colette. Pinaharap ulit siya sa amin. Animo'y tulala at wala sa sarili. Tulad ng ginawa niya noon sa akin. Her ability to control soul consciousness.

"Why is that house burned?" tinuro niya ang bakanteng lote.

Parang robot siya kung sumagot, "May sumpa ang dating nakatira doon."

"Sino ba ang dating nakatira doon?" pangalawang tanong.

"Ang mag-amang San Diego." she answers.

"Do you have proof?" Rhenae interrogates her.

"Wala, pero nagdala sila ng sakit dito." sabi niya, "Pinakalat ko ang chismis at sinunog namin ang bahay." she spills.

Kinuha ko ang dagger sa kanya. We came for Hades's item. Not for a fight.

"Kailan kayo huling nakalabas?" Colette questions.

"Mahigit isang taon na ang nakakalipas." nakatayo lang siya sa harap namin.

"Kailan nagsimula ito?" si Rhenae.

Dinaig pa nila ang NBI kung magtanong. Natural na nag pagiging detective ng mga babaeng ito.

"Isang buwan pagkatapos nilang lumipat."

"Who did this?" naghintay sila ng sagot.

"Isang babae. Nakasuot ng itim na belo at damit. May tungkod na hawak at galit na galit." she wants to cry so bad.

Naging malamig ang titig ko sa kanya. No explanation needed for this one. Alam ko na kung sino ang may gawa.

"One more thing, do you know this guy?" pinakita niya ang picture.

Tinuro ng matanda ang isang paupahang bahay sa lugar. Maliit lang pero tama lang para tirhan ng turista.

"Pasensya na po wala na kasing bakante." pilit na umiiwas ng tingin ang lalaki.

"I can buy this whole inn if I want to." napaisip si Colette, "Kahit ang lupang ito kayang-kaya ko." she warns him.

Halata naman ang galit sa mga mata niya.

Inabot niya sa amin ang susi, "S-sa may third f-floor. Pangalawang p-p-pinto."

Hindi nawala sa paningin ko ang pagsasign pf the cross. Relihiyosong gago. Nagdadasal lang kapag may kapahamakan.

Pumasok kami sa loob at umupo sa kawayang sofa na may kutyon. Binisita naman ni Rhenae ang mga kwarto bago umupo.

"Magmamanman muna tayo." Colette yawns, "Kapag nakompirma nating andito nga ang lalaking iyon saka tayo kikilos."

"Paano ang pagkain natin?" tanong ni Cyrus.

"Pagkain agad ang iniisip mo?" nakadekwatro si Lionel.

"Hindi ka magugutom Cyrus." umirap si Colette.

"Naghanda kami para diyan." sabi ko.

Kuminang ang mga mata niya, "Talaga?!"

"Oo naman. Yung pinaka paborito mo." She smiles, "Cup noodles at de lata."

Nalukot ang mukha niya. Hindi nakain ng ganito si Cyrus. Palagi itong nagrereklamo tuwing may mission at iyon lang ang pagkain.

"Hindi ka namin papipiliin dahil ginto ang kinakain mo." pambabara ni Lionel.

"Tangina, sana kila Erina na lang ako sumama." bulong niya.

Colette laughs sarcastically, "Ihuhulog kayo ni Erina sa dagat kung ganoon. Panonoorin lang niya kayong dalawa."

Tumayo si Rhenae at tinungo ang balcony. Pinikit niya ang mga mata at dinama ang hangin.

Biglang tumunog ang cellphone ni Lionel.

Binasa niya ang mensahe, "They can't find the horn. May nakalaban din silang Gigante at Amphisbeana."

"Nagsisimula na." sabi ko sa kanila.

"We might encounter one or two here." sabi ni Colette, "Mayroon na pala. Yung mga residente dito." she jested.

Hinayaan namin si Rhenae sa pwesto niya. Naninibago pa siya dahil sa nangyari.

Cyrus looks at us, "Paano kung hindi natin makuha iyon?"

"Nanakawin din natin." sabi ko.

Colette agrees with me, "Gagawin natin ang ginawa sa gamit na iyon."

"We can pay him, too." Lionel suggested.

"Tingin mo ibebenta niya ang ganoon ka-rare na bagay?" Colette looks at him.

"Double or triple the price." he explains, "Tulad ng sa auction."

"Tignan natin kung papayag." sabi ko sa kanya.

We sat in silence. Halos mapapikit na si Colette at Lionel sa upuan. Hinehele kami ng simoy ng hangin.

Cyrus runs toweds the balcony, "Yna!"

Napapitlag kami sa inuupuan. Saka nakita ang dalawa. Hawak ni Cyrus ang damit niya, nakakapit naman sa bannister si Rhenae.

"Muntik na akong mahulog dahil sayo!" sigaw niya.

"Ano ba kasing gagawin mo?" nagaalala niyang tanong.

Masama siyang tumingin dito, "Uupo! tingin mo tatalon ako?"

"May upuan naman eh." tinuro niya ang kawayang sofa.

"Ayaw ko diyan, sasakit ang pwetan ko." katwiran niya.

Lionel groans, "Let her be Cyrus."

"You heard that?" she smirks.

"Ibang klase. Para pa din palang andito ang tatlong amazona. Psh." he took his things and goes to the room.

"Sa kanan kami ni Yna!" sigaw ni Colette.

"Oo na, palagi kasi kayong tama!" sumbat ni Cyrus.

"Apollo spoiled him too much." Lionel comments.

Naiiling akong sumagot, "Buti nakokontrol siya ni Rosaleen."

Tinignan ko Rhenae na komportableng nakaupo sa balcony. She is over looking the place. A portion of it.

"Rosaleen is like that pero hindi kasing lala ng anak ni Apollo." Colette chimes in.

"Let's watch first para tuloy-tuloy ang pahinga natin." kinuha ko ang de lata para iluto.