Children Of The Abyss

62

REE

Nag-ikot pa kami nga kaunti sa mga tindahang nag-ba-buy and sell ng gamit. Nagbabakasakaling may mahanap.

"Nakakapagod wala man lang tayong nakuhang mensahe sa kanila." reklamo ko.

Pagbalik kasi sa hotel ay nagbihis lang at naghanap pa kami ng mga lugar na pwedeng puntahan ng taong iyon pati ng cornucopia ni Hades.

Nagpadala din ng mensahe si Soleil. We only use the phone for emergency purposes. Malakas kasi ang signal nito baka makattract ng mga halimaw.

Una si Kiera ngayon ang gamit ni Hades! Anong problema niyo sa demigods ha?!

"You want me to carry you?" alok ni Milo.

Nahiya ako sa mga kasama namin kay tumanggi ako. Halos hindi mag-usap si Soleil at si Alistair. They will only say, "Sorry" and "Thank you" to each other, when necesarry.

"This is the last stop."

The shop that looks old enough to be entered. The bells chimed and floors creeked pagpasok namin. Dahan-dahan kaming naglakad papasok. Takot na masira ang sahig.

"Ano iyon mga hijo't hija?" inayos ng nakasalming matanda sarili.

"May hinahanapo kasi kami." inabot ni Soleil ang picture.

"Wala na ito dito." sagot niya sa amin, "Pinadala ko na ito sa Quezon Province."

"Po?!" sagot namin.

Inayos niya ang nahuhulog na salamin, "Oo, may nakabili kasi nito."

"Magkano po?" tanong ni Milo.

"3,500 pesos." tinignan niya kami.

We're late.

The cornucopia was here before, shipped to Quezon province na nabili naman doon.

"Salamat po!" nagpaalam na kami.

Bagsak ang balikat namin na lumabas sa tindahan. Nagpakapagod kami sa wala?! Nakakainis.

Alam mo yung nageffort ka tapos wala kang makukuha? Nakakapagod lang.

"Let's rest for a bit sa hotel." Alistair suggested.

Naiinis akong tumingin sa kanya, "And what?"

"Wait for the go signal." sinagot ako ni Milo.

Binagsak ko ang puwet ko sa upuan ng sasakyan, ganoon din si Soleil. Binuksan agad ni Milo ang aircon ng sasakyan para malamigan kami.

He silently drive hanggang sa hotel.

We take our time sa lunch dahil mahaba ang oras na hihintayin namin. Baka busy pa sila kaya hindi natawag o nagtitext. Kung hindi naman kasi kita ang mukha ng buyer ay mahihirapan talaga sila.

"Magpahinga muna kayo. We have all day to ourselves." Milo pats my head.

"Thanks." Soleil muttered.

Nanood kami ng movie pero wala doon ang isipan namin. Naisip namin na magswimming pero wag na lang. Baka bigla kasing magtext si Colette o Lionel.

Naalala ko ang sinabi ni Soleil.

"Si Rosaleen lang ang may pangalan sa cellphone ni Cyrus. He kept mixing up our contact numbers."

Kaya hindi na din kami nag-abalang tawagan o kontakin siya. Alam ko na ang unang tanong.

Sino ito?

"The cards..." sabi ni Soleil sa tabi ko.

Napalingon ako sa kanya, "What about it?"

"The war happening, yung prophecies." nag-isip siya, "Paano kung iba yung mabuhay?"

"Mabuhay?" naguluhan kong tanong.

I shivered when an idea fills my head.

Tingin ko hindi anghel ang nanonood kay Alistair o sa amin. And that lady is not someone that Alistair loves, a dangerous one rather. When she is revived...

"Hindi iyon mangyayari, Soleil." alo ko sa kanya.

Bumaba ang tingin niya, "Medea said about ending the line of Gods."

"Titanomachy."

Biglang sumulpot si Alistair sa likod namin. Buti ay hindi namin hawak ang juice sa lamesa. Kaya nagulat kami.

"Sorry, narinig ko lang kayo." he clears his throat, "May balita na ba?"

Soleil takes her phone, "Wala pa. Kanina pa kami naghihintay."

"Should we call them?" he suggests.

"Mamaya na baka may ginagawa pa sila." sabi niya, "Mahirap hanapin ang ayaw magpahanap." bumuntong hininga siya.

Nanahimik kami. We are no longer watching the movie. Pagsasayang na lang ng kuryente ang ginagawa namin.

"Tingin mo gustong maupo ng mga titans sa Olympus?" nakisali siya sa amin.

Soleil made it rain. Sa ganoong panahon siya nakakapag-isip ng maayos. We sit by the window sipping our coffee.

"Naisip ko lang." tumingin siya sa labas.

Naghalo ang gray at blue sa mga mata niya. Tulala siyang nakatingin sa labas ng bintana.

Milo is sleeping, again. Lalong makatulog siya dahil sa ulan.

"Hindi naman siguro nanakawin ang mga gamit nila kung walang dahilan." sabi niya.

"Ano namang rason?" higop ko sa kape.

"To make them weak." she answers, "Naisip na din ni Brianna at nila Colette."

Naisip namin ang posibilidad dahil sa sinabi niya. Nadagdagan ang iisipin namin. Our union trigerred the war.
The children of Olympians and underworld deities.

Pagkatapo magdinner ay hiniram ko ang cellphone at tinawagan si Colette.
Naghintay ako ng kaunti. Baka may ginagawa lang siya. Hanggang sa may sumagot nito.

"Hello?"

Am I hearing things?

Bakit ngayon pa kung kailan madami akong iniisip. Lalo akong naguluhan. Nakakabaliw ang nangyayari sa amin.

I can't speak. Tumahimik din ang kabilang linya.

"Hello? Sino po sila?"

Humigpit ang hawak ko sa cellphone.

Shit!

Tumalikod ako sa kanila pra hindi makita ang mukha ko. Siguradong hindi ko maipinta.

The old lady triggered the sadness I have.

Nababaliw na nga ako! Kung ano-ano na ang naririnig ko. Papacheck up ako sa nurse pagbalik sa institute.

Naalog din ba yung ulo ko?

Epekto siguro ito ng paglaban namin kanina. Papasampal ako kay Soleil mamaya.

Walang lumabas na salita sa bibig ko. Mabilis kong pinatay ang tawag. Bago bumalik sa upuan.

Lie, Coriane.

"Anong sabi?" nagaabang sila ng sagot.

"Walang sumagot eh." I use my neutral voice.

"Okay." pagsuko ni Soleil.

Tinitigan naman ako ni Alistair. He reads me like a book. But I won't let him do it.

I should focus on this mission. Thinking of Lilith won't be of any help.

All this time she lives in our memories. Kahit maiksi lang ang panahon na kasama siya ay natuto kaming magtiwala sa isa't-isa. She thought us things from mortal realms.

Friendship, love, and... trust.

She Lilith also lives in our hearts, lalo sa puso ni Alistair. I see him staring at the ring on his finger kapag mag-isa lang. The gem is still red, proof that he  still loves her.

Nasasaktan ako para sa kanya. We all felt the pain of losing her. Sa dorm sa missions. But maybe...

We should forget her. Never let her scarifice be in vain.