Children Of The Abyss

64

MILO

"We got a go signal..."

Naglakad palapit sa amin si Soleil. Nakatingin cellphone na hawak. Habang nagtitipa ng mensahe.

Ree looks up to her, "Pinapapunta nila tayo sa Quezon?"

Iba ang reaksyong nakuha namin sa kanya. Parang hindi maganda ang susunod na sasabihin.

"...to head back to the institute." she finishes her sentence.

Our hopes of finding the cirnucopia faded. Hindi namin inaasahan ang sinabi niya. Siguradong hahanapin ito ni Hades o Orphne pagbalik namin.

"Let me see." hiningi ko ang telepono.

Inabot niya sa akin pagkatapos maipadala ang mensahe sa kanila.

Lionel
Monday, 10:28 pm

'Leave the hotel, return to the institute. Everything is under control'

Another message pops up pagkatapos magreply ni Soleil. Galing naman kay Colette.

'Stay with them. We'll fetch you.'

"Colette wants you to stay with us." sabi ko sa kanya.

Hindi pa rumehistro ang sinabi ko sa kanya. Kaya hindi nakasagot agad.

"Sure." she responds, "I'll keep Ree accompanied."

Hindi malinaw ang mensheng pinadala ni Lionel. Walang sinabing nakuha na nila ang cornucopia, maybe they traced the buyer somewhere. Minamanmanan kung paano makukuha ang gamit.

We fix our things bago magcheck out. Alistair took the steering wheel from me. Siya naman daw dahil kahapon pa ako nagmamaneho.

Inobserbahan ko mga kinikilos niya nitong nakaraang araw. Seems like he changed. Good and bad, that is.

"You want to say something?" diretso ang tingin niya sa daan.

"You've changed." sabi ko sa kanya.

"I don't" his voice firm, "I am still the annoying Alistair Smith you met before."

Stupid idiot. Akala mo lang walang nakakapansin noon. The same annoying person pero he learned how to say sorry and thank you for no reason. He is still rude but nilulugar na niya.

Sumuko ako at iiling-iling. Tulog naman ang dalawa sa likod na magkahilig ang ulo.

Traffic palabas ng Maynila. Busy ang bawat kalsada at intersection nadadaanan namin. We are still far from the the long bridge to reach the Institute. Doon din ang daan papunta sa Camp Semideus. Pero magkalayo ang dalawang lugar.

Noong una kasi ay magkaaway ang dalawang kampo. Nagkakagulo tuwing magkikita sa daan.

The first generation of Demigods did not find peace at all. Mga nag-uumpugang bato. Tulad ng mga sundalong nagpapataasan ng ranggo sa labanan. Naglalaban sa digmaang hindi matapos-tapos until Colette choose to stay in Camp Semideus. Naging malambot si Hades sa nag-iisang anak.

Galit si Hades sa Olympians. He is not allowed to step in Olympus unless importante ang pag-uusapan. He was thrown in the Underworld to rule over the dead and souls of mortals and immortals.

Huminto kami sa pangalawang stop light. May dumaang vendor sa gilid kaya bumili ako ng apat na tubig. Mahaba pa ang biyahe namin.

"Faith, sandali!" halakhak ng isang babae.

"Ang bagal mo Mitzy." hinintay niya ito bago tumawid.

Wavy ang hanggang balikat na buhok at rose colored pupils that attracts anyone. Lean and tall figure for a young adult.