LİDER

BÖLÜM-29 🖤 KAÇAMAK

Sevgili okuyucularım lütfen vote ve sevgi dolu yorumlarınızı bırakmayı unutmayın....
🖤🖤🖤

***

Güne, gözlerimi açtığımdan beri ruhsuz bir varlık gibi evde geziniyordum. Gece Alparslan'dan sonra bir türlü uyku tutmamıştı. Gözlerim geri kapanmaya başladığında ise gün ağarmaya yakındı. Neyse ki kahvaltıyı geç yapmıştık. Sinirle Alparslan'a bir kez daha saydırdım. Dün akşam yaşadığım korkunun tarifi yoktu. Volkan ve dedemin tuhaf bakışları karşısında kahvaltıyı zorla yapmıştım zaten.

Mutfağı sabah anneannem toplamış bana da bir ton laf söylemişti. Gergince etrafıma baktım. Büşra'nın isteğiyle merkeze inecektik. Volkan'la gezmek istiyorlardı. Josepf ve Granit'te ısrar edince plan yapmıştık ama planın asıl kısmı benim için otele gidip Alparslan'a bakmak olacaktı. Üç gün yokum demişti ama daha ilk gece yanımda bitmişti.

Sinsice gülümseyip dolabıma baktım ve ardından Alparslan'ı çıldırtmaya yemin etmiş gibi bir  kombin yaptım. Dedem evde olduğu için mini etek giyemezdim. Zaten burada giymekte istemiyordum. Bunun yerine siyah dar pantolonumun üzerine derin dekolteli, kolları kırmızı transparan olan bluzümü giydim. Kenarlarını pantolonumun içine sıkıştırırken, aynanın karşısına geçip kendime baktım. İşte tam olarak istediğim buydu.

Göğüslerim fazlasıyla ön plandaydı ki Alparslan, dekolteli şeylerden nefret ediyordu. Dedemin görmemesi için siyah deri ceketimi giydim ve boynuma bir fular takarak ceketimi boynuma kadar kapattım.  En son aynada ki yansımama kısaca gülümseyip aşağıya indim.

Aslında bugün hiç dışarı çıkacak havada değildim.

Üzerimde inanılmaz bir yorgunluk vardı, uykusuzluğun getirdiği yorgunluktu sanırım. Normalde bu kadar halsiz hissetmezken kendimi son zamanlarda yorgun, bitkin hissediyordum. Aslında bu yorgunluk sebebinin büyük bir kısmını Alparslan oluşturuyordu. Hayatı sakin yaşamak yerine hızlı yaşıyor beni de peşinde sürüklemeyi ihmal etmiyordu. Bunun iyi mi ya da kötü mü olduğuna bir türlü karar verememiştim.

Büşra, "Neden solgun görünüyorsun?" diye sordu elini yanağıma koyarken.

"Tansiyonum düştü, sanırım." dedim geçiştirmek için. Dün akşam ki olaydan onlara bahsetmemiştim, bahsetmeye niyetimde yoktu. Şimdilik.

O sırada Josepf yanımıza gelip sessizce fısıldadı: "Normal tabi. O kadar aksiyonlu günlerden sonra böyle sıkıcı bir hayata dönseydim, sadece tansiyonum değil benim her şeyim düşerdi."

Kıkırdayarak ona baktığımda dudaklarını büzerek bizi arabaya doğru çekiştirdi. Tek bir araba ile merkeze inmeye karar verdik. Volkan arabayı kullanırken, yanına Granit oturdu. Ben ise Josepf ve Büşra'nın arasına oturtuldum. Olası Josepf ve Büşra kavgasına karşı. Neyseki sorunsuz bir şekilde merkeze inebilmiştik.

Volkan arabayı park edebilmek için uygun bir yer ararken, ortada dönen muhabbete bir türlü adapte olamıyordum. Aklımda Alparslan vardı. Acaba aynı otelde miydi? Normalde kendisi aynı otele giderdi ama dün onu Ferhat götürmüştü. Arabadan inerken aklıma birden şirket geldi. Acaba orda kalmış olabilir miydi?

Kahretsin! Niye şimdi aklıma gelmişti bu? Daha önce aklıma gelse ne olacaktı sanki. Volkan'a şirkete mi gidelim diyecektim. Josepf ilk olarak alışveriş için ısrar edince, ben kısaca etrafıma bakındım. Alparslan'ın yanına gitmek için fırsat kolluyordum. Gördüğümüz ilk mağazaya girer girmez Volkan ve Granit erkek reyonuna gidince Josepf ve Büşra'ya kısaca Alparslan'ın yanına gideceğimi söyledim ve bir şey söylemelerine fırsat bırakmadan mağazadan geri çıktım.

Biraz ilerdeki taksi durağını görünce neredeyse koşarak oraya gidip gözüme kestirdiğim ilk taksiye binip adresi verdim. Hem heyecanlı hem gergindim. Umarım her zaman ki oteldedir, diye içimden dua ederken taksi bir süre sonra durdu. Fazla uzak değildi aslında yürüyerekte gelebilirdim fakat giydiğim yüksek topuklu ayakkabılarımla biraz zorlanacağım kesindi. Taksiciye parayı ödediğimde, beklemeden otele girdim. Alparslan'ın yanında gördüğüm birkaç koruma resepsiyonun kenarında bekliyorlardı. Tahminim doğruydu. Beni görünce resepsiyonda ki iki kişi ile birlikte korumalar yine başlarını eğdiler.