Ring of Promises

Chapter 46

Ring of Promises

Chapter 46

I feel suffocated inside this office. Nakailang lagok na ako sa aking strawberry juice pero pakiramdam ko nauuhaw pa rin ako. Medyo nakakaramdam na rin ng init kahit na nakabukas naman ang air conditioner.

I bit lower lip and averted my gaze away from him. Inabala ko ang sarili sa katatanaw sa mga nakahilerang libro sa estante. When he fake a cough, my body stilled.

Tumigil ako sa kalilingon at pinanatili ang mga mata sa basong nasa aking harapan. It's almost empty.

"You're early, Jack told me he'll be late for a certain reason." He broke the silence.

"G-gano'n ba? Ayos lang naman." Kahit na hindi! That jackass!

"You didn't bring Lili with you."

Umangat ang mata ko patungo sa kanya. Ano naman ngayon? Siya ba ang magtatrabaho? Saka kung sinama ko si Lili rito, hindi ba parang ang unprofessional naman noon? Seryosong trabaho na 'to, ibang-iba sa ginawa kong pagtulong kay Marquise noon.

"She went back to Italy with her father." I said, looking straight into his, still, somber eyes.

"What about your boyfriend?" Halos umirap na ako sa kanyang harapan. Naiirita na ako, wala na ang kaba kanina.

"What are you talking about? I don't have a boyfriend." Ano ba para sa kanya ang bagay na 'yon?! Talagang ipamumukha pa ata nito sa akin na baliw pa rin ako para sa kanya. Never having a boyfriend after him, means something to him, maybe? Nakakakapal siguro ng pagmumukha. Ang lakas ng loob magtanong, eh.

Hindi ako makapaniwala na nagawa pa niyang humalakhak dahil sa sinabi ko.

"Sorry, my bad. Your fiancé, then?"

I gritted my teeth in annoyance. Calm down, Amanda! He's your boss! I smiled without humor.

"Can you please stop asking me personal matters? I'm here as your employee and you're here as my boss. Let's make that thing crystal, Sir." Mahinhin kong pahayag kahit halos manginginig na sa sobrang irita at galit. The brute even has the decency to smirk at me.

Tumayo siya at dahan-dahang naglakad patungo sa aking harapan. Kung kanina ay may lakas pa ako para tingnan at sagutin siya, ngayon wala na!

I gulped when he stopped in front of me. Nanatili akong nakayuko, wala ng lakas para mag-angat pa ng tingin sa kanya.

My lips trembled when he lifted his right hand to cup my jaw. Maingat niyang inangat ang mukha ko patingala sa kanya. Akala ko sasaktan na ako!

"That's it, babe. I'm the boss and you should show me some obediency." His thumb caressed my lips.

Sa simpleng hawak na 'yon, halos mabaliw na ako. At anong sabi niya?! Babe? Did I heard it right? Kung nag-iilusyon man ako ngayon, hihilingin kong maulit 'yon!

His lips are slightly parted, eyes are now full of gentleness. Palipat-lipat ang tingin niya sa aking mata at labi. Sa huli ay pumikit ng mariin at inalis ang kanyang kamay sa aking panga. For a fleeting moment, I felt loneliness.

"Follow me," maawtoridad niyang sabi sa akin sabay lakad patungo sa pinto.

My mind stopped working for a second. Saka lang gumalaw nang muli niya akong tinawag gamit ang aking pangalan.

"Amanda, come on."

Malalaki ang bawat hakbang niya, kaya halos tumakbo na ako para lamang makasunod sa kanya. Panay ang bati ng nakakasalubong niya pero kahit ata ngiti hindi niya sinuklian. How rude!