UNREQUITED HEART

Chapter 35: The Truth

RD: Super late na ud! May nag-aabang pa ba? (￣∀￣) ngayon lang ako ginanahan sulitin ko na. Gusto ko na 'to matapos haysz.

***

Realization hit me. I thought we only live once by then. Thus, we must enjoy the life every single day, every single minute even seconds. Ngunit ang totoo n'yan, araw-araw tayong nabubuhay pero isang beses lang tayo mamamatay. Kaya dapat talaga pinapahalagan natin ang bawat sandali sa ating buhay kahit maliit man ito o memorable sa atin.

I must be lucky to have another chance to live again. But somehow, I wished it was my brain that'd have damaged. Sana ito nalang ang tinamaan ng baril. Na kahit mabuhay man ako, baka sakaling mawalan ako ng alaala at makalimutan ko sya.

I know, I was selfish thinking of that. Hindi ko naisip ang mararamdaman ng mga taong nagmamahal sa akin basta makalimutan ko lang sya. Pero naniniwala akong may rason ang lahat kung bakit sa akin ito nangyayari.

“Waaah! It's me and my jowa!—”

“What the fvck Art!” unti-unti kong minulat ang aking mga mata. “Huwag mo akong dinadamay sa tiktok na 'yan.” it was Gun.

“Waah! Uuwi na siya uuwi na siya waah! Maghahanap ng iba maghahanap ng—” tumingin ako sa aking gilid at nakitang dinakip naman ni Ice ang bibig ni Art. As if he's choking him.

Inis na pumiglas si Art at sinamaan ng tingin si Ice. “Are you going to kill me!? And your hands stinks!”

Ngumisi naman ito. “Sorry, I just got on the comfort room.” nakitawa naman ang mga kasamahan nito habang hindi maipinta ang mukha ni Art.

Bumukas ang pinto at una kong nakita si Priston, sa likod nito ay si Luice at Wendy na kasabay din si Monti. “Oh guys dala ko na usb ko. Movie marathon na tayo!”

They are still unawared that I'm fully awake now. Sumilay ang munti kong ngiti nang makitang nagkakatuwaan silang lahat.

“Dito pa kayo nagkalat ng basura niyo! Linisin niyo 'tong lahat!” Wendy is mad looking at those bunches of scattered left over foods. Mga balat ng kendi, soft drink cans at iba pa.

“May I remind you, hindi ito condo! Ospital ito ano ba! Jusme, ito ba ibubungad niyo kay Raixelle kapag nagising siya!”

Nakita ko namang gumawi ang tingin ni Luice sa direksyon ko. Nanlaki ang kaniyang mga mata. Muli akong ngumiti.

“Gising na siya.” she muttered.

“Don't prank us Luice. You've been saying that alot of time.” si Art na nagpupulot ng kinainan nila kasama ang iba pa.

“Actually she is.” Monti pointed me.

natigilan si Art, Ice, Gun sa kanilang ginagawa. Priston also stopped inserting the usb on his laptop. Ang lahat ay tumingin sa akin. The visible shocked on their face made me laugh.

Tumili si Wendy nang makitang gising na talaga ako. I chuckled a bit at her reaction. Napaka-OA talaga ng babaeng 'to kahit kailan. Halos liparin niya ang distansya namin at mabilis akong dinamba ng mahigpit na yakap.

“You're really awake now! Thank God! Akala ko tatalunin mo ang record ni sleeping beauty!”

Mahina naman akong dumaing dahil sa mahigpit nitong yakap. I guess, my wounds aren't healed yet. “O-Oo nga e. Baka matalo ko nga ang record ni sleeping beauty kung hindi ka pa bibitaw sa yakap.”