UNREQUITED HEART

Chapter 18: Sinful Tounge

A/n: Happy 1k guys! Masaya na ko d'yan pero sana dumami pa.
＼(*T▽T*)／

Support me by Voting. Kahit 'yun lang guys. Make author heppy~

You can follow me : @Harveybor

SALAMAT PALA KAY Lipsxmolly sa pagvote. Heheh.. Bigyan ng jackiechan! ☆＼(^ω^＼)

Enjoy reading!

____________________________________________________________________

Raixelle's Pov

I can't count the number of unbelievable happenings I encountered these past few days. Hanggang ngayon hindi mag-sink in sa utak ko ang mga nangyari. Ni hindi ko alam kung paano 'to haharapin o kung tama ba ang magigisng desisyon ko. Ang gulo kasi mga prend. Gulong-gulo na ang maganda kong utak. Kailangan ko na ata magpabrain transplant.

Suspended naman ang klase dahil may bagyo ngayon. Malamig ang klima kaya nakatalukbong lang ako sa kumot. Hindi ako lumalabas ng kwarto dahil nakakatamad bumangon. Ipagpapatuloy ko na sana ang pagtulog ng makarinig ako ng katok mula sa pinto. "The dinner is ready."

I rolled my eyes. It's Tanawat. Malimit ko nalang syang kausapin sa di malamang kadahilanan. Para kasing nagkaroon ng malaking pagitan saamin. He has been distanced to me or ako lang talaga 'yon? I don't know if he noticed pero kasi wala naman syang sinasabi o tinatanong sakin. Siguro dahil na rin na palagi syang wala sa bahay. Hindi ko alam kung saan sya pumupunta dahil hindi naman nagkukwento ang isang 'yon.

"Wala akong gana." sagot ko.

"But you haven't eaten since afternoon. Hindi ka pa ba nagugutom?" as if on cue biglang tumunog ang tyan ko.

Napilitan akong tumayo at binuksan ang pinto. Tumambad sakin ang seryoso nyang mukha at para bang binabasa ang nasa isip ko. "What?"

"Do you have a problem?" seryoso nyang tanong.

Gusto ko sanang umiwas ng tingin pero baka makahalata sya. "Wala. Wala pa naman."

"Is thas so."

"Akala ko pa naman walang bagyo ang makakapigil sa lakad mo." pag-iiba ko.

"What do you mean?" tumalikod ako sakanya at nagsimulang maglakad. Sumunod naman ito na nasa likuran lang.

"This days, you're too busy doing the things that I have no any idea. Palagi kang wala sa bahay, so I just thought na kahit may bagyo hindi ka magpapapigil at iiwanan mo na naman akong mag-isa." nakarating kami sa sala pero akma sana akong uupo ng pigilan nya ako.

"Is this the reason why you're avoiding me?" hindi ako sumagot at iniwas ang tingin sakanya. Napabuga naman sya ng hangin. "Look Raixelle..."

Then he lifted my chin to directly met his eyes on mine. "I'm sorry. Sorry kung masyado akong naging busy at naiiwan ka ritong mag-isa. It's for the sake of your safety. I just need to traced that jerk Jusua and forced him to tell us what he knows. Alam mo namang nasa palagid lang sya at anytime pwedeng saktan ka nya."

"Exactly! Anytime he could hurt me. Paano kung pasukin nya ang bahay? Eh palagi ka pa namang wala rito!"

"I know, i know. Kaya nga palagi kitang pinapabantayan sa malayo. This house is secured from him. Wag kang mag-alala dahil hanggat nandito ako hindi ko hahayaang may mangyaring masama sayo."