ARIZALI

52 - Kırılma

NOT: Evet, yine biz geldik. Bu bölüm sizi biraz zorlayacağız gibi aklınıza her şey gelebilir. Bir sona da yaklaşmış olabiliriz. Bol bol yorum istiyoruz. Yorumlarınız aşırı güzel oluyor. paragraf aralarında sizinle rastlaşmayı seviyoruz..:):)

Ha bu arada yeni bir bebek yayınlamıştık. Ona da göz atmayı unutmayın. Çok seveceğinize eminim. 

Bir Adamın Dağınık Yatağı sizi bekliyor.

İnstagram: sehnaz.gulsenn ve bu akşam İnstagram'da BERDEL'den bir kesit gelecek.:) 

Kocaman kocaman öpüldünüz.:)

 

ARIZALI

52 – Ölüm kaçış mıdır yoksa kurtuluş mudur?

Anlamını yitiren ne varsa hayatınızda eskisi kadar yer etmez.

İnanç Gürmen'in hayatına anlamını yitirenler listesi girmişti. Bu liste her geçen gün doluyor, tik sayıları üst üste atılıyordu. Doğu'nun bu listenin başında yer alacağını asla tahmin etmeyen İnanç bu bağlamda sersemlemişti.

Sevginin sahteliğinden tiksiniyor, hayatındaki güzellikleri ondan koparan herkesi bir çırpıda atıvermek istiyordu. Ne var ki Üzeyir yerinin hâlâ sağlam olduğunu sandığından işini epey zorlaştırıyordu.

"Git... dedim..." son kez ikaz etti İnanç.

"Gideceğim," dedi çaresiz kabullenişiyle. "Ama..." derken gözleri dudaklarına kaydı.

"Ama bir isteğin var değil mi?" diye sordu İnanç. Ne isteyeceğini biliyordu. Neye ihtiyaçları olduğunun ikisi de farkındaydı.

"Son kez dudaklarını tatmama izin ver," alt dudağını parmağıyla okşarken yutkundu. "Kül olmama ramak kaldı bebeğim."

İnanç'ın kalbini kıranın tenine dokunması yasaktı.

Son bir gayretle dokunan ellerinden tutarak ittirdi. Ağlarına örülmeden, bir kez kanıp kendini aptal gibi hissetmeden mesafeleri araya adımlarca koydu. Karşısındaki adamın yaşadığı hayal kırıklığını görmezden gelmeyi başaramadı ancak mesafeler onu büyük ölçüde kurtarmıştı.

"Ben sana ait değilim," diye belirtti İnanç. Tiz çıkan sesi ikisini rahatsız etti. "Ben seni sevmiyorum, ben seni istemiyorum," acımasızlığa bürünen dili patır patır cümleleri döktü. "Sana inanmıyorum, seni hayatımda istemiyorum ve ben yokum Doğu!"

Olumsuz her cümleden bir sarsıntı geçiren Doğu Üzeyiroğlu, yanağından sızan yaşlarını silerek mesafeleri yok etmeye çalıştı. Lakin mesafeleri kat etmesini istemeyen İnanç elini kaldırarak onu durdurdu.

"Bir daha gelme. Benim hayatımda yerin yurdun yok ki. Sen kendini kim sanıp, geliyorsun? Sana terk ettiğin yuvaya geri dönemeyeceğini anlatmadılar mı?"

"Terk etmedim," diye homurdandı. Alacalı gözleri barındırdığı ifadelerini biriken yaşlara rağmen saklayamıyordu. "Seni korumak için boktan bir yol seçtim. Buna mecbur kaldım."

İnanç gelecek yalanları duymamak için avuçlarını kulaklarına kapayarak bağırdı. "Sus! Hiçbir yalanını duymak istemiyorum."

"Duyacaksın!" diye karşılık verdi Doğu. Duyduğunu bildiği halde onun gibi bağırdı. "Gerçekleri öğreneceksin. Senin çektiklerinden daha fazlasını çektiğimi de seni özlediğimi de sana köpek gibi muhtaç olduğumu da duyacaksın!"