ARIZALI

21 ~ Yasak Elma

ARIZALI

ŞEHNAZ // GÜLŞEN

21 – Yasak Elma Yasaktır

Not: Beklenen bir bölümle daha karşınızdayız. En son bana aşık olacaksın kavgasında kalmıştık. Kaldığımız yerden devam ediyoruz canlarım. Bol bol bol yorum vote istiyorum. Özellikle pasajlara. Yüklenin elinizi korkak alıştırmayın. Ne kadar yorum o kadar güzel bölüm keyfi. Seviliyorsunuz kedicikler, yine görüşeceğiz .. :)) 

Keyifli Okumalar.

&&&&

Bana âşık olacaksın kavgası durmak bilmiyordu. Üzeyir aşk istiyordu. Gürmen inatla hayır diyordu. Galibin kimin olacağı henüz netlik kazanmamıştı. Lakin akıbetleri pek hayırlı gözükmüyordu.

"Seveceksin ulan! Bana geleceksin.. Aynı yolu yürüyeceğiz seninle.. şu elimden tutacaksın.." diyerek havaya kaldırarak gözüne soktu. "Bende bir daha elini bırakmayacağım.."

"Tutmana izin vermeyeceğim. Ben ve sen olamayız Doğu.. Dön bir kendine bak tavırlarına bak.. Bana karşı asla dürüst değilsin. Sana güvenmiyorum. Sadakatin yok senin."

Doğu parmaklarını saçlarının arasına geçirdi. Gürmen kızı hayır demekte kararlıydı. Sanki bir ilişkiye başladıktan sonra bu Doğu aynı Doğu olacaktı. Sanki ondan başka herkese dokunabilecek, ondan başkasını sevebilecekti.

Sevebilecek...

Kavganın ortasında donukluğun alasını yaşadı. İnanç'ı seviyor muydu? Yoksa İnanç'ın sadece onu sevmesini mi istiyordu? Doğu'nun aklı bulandı.. İnanç'ın son sözlerini güçlükle algılayabildi.

"Zararlısın. Saç ucundan ayakucuna kadar Arıza herifin tekisin! Seninle bir yola çıkmak, kuzuyu kurda emanet etmek gibi bir şey ki bu atasözü bile seni anlatmak için yetersiz kalır."

"Bana edebiyat düzme." Diye hırladı. "Senden biz için bir adım bekliyorum. O kalbi istiyorum İnanç.. Elini tuttuğun adamın ben olmasını istiyorum.. Ulan seninle uyuduğumdan beridir kendim olmam için adımlar atıyorum sen ısrarla bu adımları iteliyorsun."

Sesi gümbür gümbür evi dolduruyordu. Olmayacaktı.. Bir türlü başaramayacaklardı. Biz takısını asla alamayacaklardı. Zira biz olmak için bile savaşıyorlardı. İnanç'ın neden kabul ettiğini ise anlayamıyordu. Öne sürdüğü bütün sebepler sadece birer bahaneydi.

"Bana bahaneler üretiyorsun. Denemek için bile elini uzatmıyorsun. Ses korkaksın İnanç."

"Senden korkmam için elinden geleni yaptın. Sana güvenmemem için elinden geleni yine yaptın. Seni sevmemem için elinden geleni de ardına koymadın. Senden korkuyorum Doğu. Seni istemiyorum Doğu. Bu kalp seni kabul etmeyecek kadar kırıklar ve acılarla dolu Doğu." Çıldırmışçasına inledi.

"Bana hayatı zindan ettin. Bu kalbi isteme."

Doğu aradaki mesafeleri kapatarak genç kızın dibinde bitti. İnanç yerinden kımıldamıyor solmuş güz yaprakları gözleri hâlâ dalında kalmaya direnir gibi isli duman gözlerine bakıyordu.

Çenesinden tutup kendine çekti. "İsteyeceğim ve sonunda alacağım. Beni sevmeni istiyorum.. bana aşık olmanı istiyorum.. Nefesimi kesmeni de istiyorum nefesim olmanı da istiyorum."

"Üzeyir..." tükenmiş edasıyla çenesini adamın parmaklarından kurtardı. "Biz bugün bile anlaşamıyoruz. Bazen birbirimizin varlığına bile tahammülümüz yok." Bu koca bir yalandı. "Annen ve baban bile bunu kabul etmez."