Loving Her Rudeness

EPILOGUE

Writing this was a very big struggle to me. Iyong nagmamaldita ang female lead ko pero nakokonsensya ako HAHAHAHAH grabeng pagpipigil ang ginawa ko para mapanindigan ang ugali ng nag-iisang Rudeoz Green. Well, I'm not really a good girl. Ika nga nila, mana ang characters sa author and they are really right with that 'cause Rudeoz is just my own new version. Siya iyong vocal na talagang sinasabi ang gusto niya kahit may nasasaktan siya. Ako, sa utak lang ako nang-iinsulto. H'wag mo lang akong awayin sa chat dahil hindi ako tamad mag-reply (sa pagsasalita lang).

You don't know how happy I am, my navies (opisiyal na tawag ko sa aking mambabasa). I never thought na may magbabasa nito o magkaka-interes man lang dahil first of all, I'm not sikat haha. I started this without any readers or even supporters pero hindi ko inakalang may makakapansin din pala sa storyang 'to. I am very overwhelmed and blessed. And now, here we are. Nasa Epilogue na kayo and I'm very glad that you made it until here. Thank you so much. Mag-komento kayo sa nais niyong sabihin sa storyang ito. Maraming-maraming salamat, my dear navies.

__

Epilogue

"Sir, bumalik po kayo rito!" Napakamot ako sa ulo ko sa sigaw ni yaya. What's with them? I'm already big, I'm already ten years old. I don't need them. Tss. Nilibot ko ng tingin ang buong amusement park, it's kinda big but I know I won't be lost. Sa isa kong kamay ay may hawak akong phone, its my yaya's phone. I took it.

"Hey! Alis! Umalis ka nga diyan!" Kumunot ang noo ko, I face the girl whose currently shooing me away.

I pointed myself. "Me?"

"Oo, tanga. Eh ikaw lang naman ang umupo, 'di ba? Yes, it's you. Alis! May nakaupo na diyan. Reserve na ang sit na 'yan." I stared at her face then to the bench I'm sitting at. Is she kidding me?

"I'm tired, makikiupo lang naman ako. Aalis ako agad kapag bumalik na ang yaya mo," sagot ko na lamang. But heck, this girl is really something.

"No! And my Mom is not a yaya! Go alis! Chupi! Chupi! I don't want anyone to sit in here! Alis na!" Taboy nito sa akin, pinagtitinginan na kami ng mga tao. Ako ang nahihiya sa babaeng 'to, dito ata talaga siya magaling, ang mamahiya. Ng 'di ako natinag mula sa pagkakaupo ay malakas itong tumili. I was dumbfounded, natameme akong nakatitig sakaniya.

'She's beautiful...' napalunok ako sa bulong ng isipan ko. Ito ba ang sinasabi ng mga lalaki kong classmates na crush? Puwede ba ang ganoon kahit kauna-unahan niyo pa lang pagkikita? 'Di ba ang crush paghanga? Anong hinangaan ko sakaniya? Her rudeness? Well, her rudeness can never hide her beauty. What more if she has those adult thingy called inner beauty.

I silently look away and stood up at doon ay natahimik ito.

"Rudeoz Green!" A lady came running towards us at nang magtagpo ang mga mata namin ay nagulantang ako. S-She, she looks like me, her dark eyes resembled mine.

"Ma, umuwi na tayo, hindi ko gusto rito. I want to eat, gutom na ako!" ungot nito sa babae, the lady faced me and smiled gently.

"Nawawala ka ba, iho?" Tumalim ang tingin sa akin ng batang babae, akmang iiling ako nang mahuli ito ng Mama niya at sinaway. The girl pouted yet her death glares never vanished. Manghang napatingin ako rito, crush ko nga ata siya. Yeah, she's something. My heart skip a beat at that thought, I didn't know I was already trap by her rude attitude.

"Sumama ka muna sa amin, kumain ka na ba?" tanong nito, I hide yaya's phone behind my back at nang nakakita ako ng pagkakataon ay isinilid ko ito sa bulsa ko.