Loving Her Rudeness

CHAPTER SIXTY THREE

The Ought Will Happen

"Anong nangyari? Is she okay?" I heard Mama's worried voice, nakapasok na pala kami sa loob ng mansyon and I'm or we are now in a room. I think its his,  puro itim at puti lang kasi ang kulay nito.

"She's fine, Ma. Can you please leave us for awhile? Mag-uusap lang kami and please drag Redeaz with you." I heard someone squealed outside, pagod na napairap na lamang ako. Kahit kailan ay ang tsismosa niya and where did she even go earlier? Damn that twin of mine, tss.

"Okay. Rudeoz, 'nak listen to him first, alright? Mamaya mo na paganahin ang katigasan ng ulo mo," Napangiwi ako sa sinabi ni Mama at napilitang tumango. She smiled and tap my face gently, buhat-buhat pa rin kasi ako ni Geo at kung ako lang ay wala na akong balak pang magpa-baba, the hell I care about my name or what. Wala din akong paki sa mapapangasawa niya, kunsabagay ay tama naman ang inner me ko, hindi pa sila mag-asawa, maaagaw ko pa. Well then, good luck to me.

"Wala ba talagang masakit sa'yo?" tanong niya ng mapag-isa na kaming dalawa, tahimik akong umiling sakanya. I pouted my lips secretly ng tuluyan na ako nitong ibinaba sa kama, he kneeled in front of me to take my heels off.

"Isn't this a sin?" I asked him, takang napaangat ang tingin nito sa 'kin.

"Your a man and I'm a woman, you have a fiancée and yet you are in a room, alone with me." Kibit balikat ko, tila nakuha nito ang nais kong sabihin. He scoff and stand up, he stared at me seriously.

"Didn't you get my words earlier?" tanong niya, napahinga ako ng malalim.

"Hindi ako uto-uto para maniwala ng ganoon na lang, kung 'di ko pa alam na ikakasal ka na at may fiancée ay siguro mauuto mo ako. Paano kung your just actuall---ay!" Napahiyaw ako sa gulat ng hilahin ako nito, natulala pa ako ng isandal nito ang ulo ko sa dibdib niya. But my senses were eventually back when I heard his heartbeats.

"Can you hear it? Can you feel it?" tanong niya, my heart runs faster the same pace his heart runs because of his sudden question. Clearly, naiintindihan ko ang nais niyang iparating pero...

"It's still you. It never change. Rude, my ought will happen no matter what. Minahal kita noon at patuloy kitang mamahalin hanggang ngayon, sa susunod na bukas at sa mga susunod pang bukas." A lone tear escape from my eyes, kinakailangan ko pang huminga ng malalim dahil kinapos ng hangin ang dibdib ko sa mga salita niya. He loves me! He still loves me!

"Ikakasal ka na," bulong ko, tila patalim ang sinabi kong iyon na tumagos sa puso't kaluluwa ko. Ang sakit.

"Sa tingin mo kanino?" tanong niya, napasinghot ako at hinampas ang dibdib niya ng sobrang lakas.

"Gago ka ba? Why are y-you asking me that? Ano? Gusto m-mo ba talaga akong saktan? I admit, I'm still inlove with y-you, walang n-nagbago pero hindi mo naman ata ako--"

"Ano?" Putol niya sa iba ko pang sasabihin.

"Hindi mo ko kailangang gan---"

"Hindi 'yon, yung iba mo pang sinabi. W-What did you say, Rude?" nanginig ang boses nito sa huli niyang tanong, napakagat labi ako.

"I'm still in love with you, now please let me go. The game is over, nasaktan m-mo na ako... ikakasal ka na. U-Uuwi nako.." Iwinaksi ko ang mga braso nitong nakayakap sa 'kin.