"Medyada çok beğendiğim bir söz var, sizlerle de paylaşmak istedim.:):)"
"Keyifli okumalar dilerim:) "
"Hayat" diyoruz, yaşamaya devam ediyoruz. Onca acı, onca hayal kırıklığı ve onca yıkılış...
Yaralarıma üfleye üfleye, yok bir şey diyorum. Zaman her şeyin ilacı mıdır? Bana göre zaman, sadece derin olan yaralarımızı kabuklaştırır. Yani hiçbir şey eskisi gibi olmaz, hiçbir şey eski mutluluğu kaybettikten sonra yerine getiremez. Düşünüyorum da Belki bu sefer bende mutlu olacağım bir dal bulurum. Çok güçlü köklere sahip bir dal...
Yatağım da oturmuş karar kara düşüncelere boğulmuşken alarmın sesiyle o derin düşüncelerden sıyrılıp saate baktım. Her zaman ki gibi tam 6 da Alarm çalmıştı. Genelde uykudan asla uyanamayan ben bu sabah alarm çalmadan uyanmıştım.
Gece rüyamda annemi gördüğüm için sabaha karşı beş gibi uyandım ve eski anılar aklımda canlanırken düşüncelere dalmış ve alarmın sesiyle kendime gelebildim. Yataktan kalkıp dağılmış saçlarımı topuz yapıp banyoya girdim. Ellerimi yüzümü yıkadıktan sonra dişlerimi'de fırçalayıp, kurulama işlemini de bitirdikten sonra kıyafet seçmek için dolabıma baştan aşağıya bir bakındım.
"Ne giyinsem acaba?" Diye düşünürken, gözüme siyah kotum çarptı. Onu hemen elime alıp tişörtlerim'in arasından lacivert olan tişörtümü'de alıp vakit kaybetmeden giyindim ve aynanın karşısına geçip hafif bir makyaj yaptıktan sonra son olarak saçlarımı tarayıp saç düzleştiricimle kabarık olan yerleri düzleştirdim.
Şimdi tamamen hazırdım.
Çantamı'da hazırladıktan sonra saate baktım bakmaz olaydım saat tam olarak yediye gelmişti hazırlanmam neden bu kadar uzun sürdü ki? Çok da bir şey yapmamıştım. Hemen çantamı alıp hızla odadan çıkıp mutfağa doğru adımlarımı daha fazla hızlandırdım. Her zaman ki gibi Anneannem erken uyanmış ve kahvaltı hazırlıkları yapıyordu. Ben işe aç gitmeyeyim diye sabahın köründe kalkıp tüm hazırlıkları görüyordu.
Sessizce çantamı masaya bırakıp salatalık doğrayan Anneanneme yaklaşıp "Günaydın bedia sultan" diye sevinçle bağırırken anneannemi korkutmuştum. Ben gülerken anneannem kızgın bi suratla elini kalbine götürüp derin bi nefes aldı
"sen hiç uslanmayacak mısın? Kalbime inecek bir gün" diye söylendiğinde dudaklarımı büzerek
"yaa bedia sultanım yerim ben seni" kollarımı boynuna sarıp o tontiş yanaklarından öpünce daha fazla dayanamayıp sarılmama karşılık verdi. Bize hiçbir zaman kızgın kalamazdı zaten. Biz sarılırken ablamın yeni uyanmış sesi kulaklarımda canlandı. " yine mi bensiz sarılıyorsunuz?" Diyerek dudaklarını büzünce, anneannem"sensiz olur mu hiç deli kız? Gel buraya" diyerek elini sallayınca, ablamda hemen gelip sarılmamıza eşlik etmişti.
Sımsıkı sarılması yüzünden boğulmak üzereydim. Hemen geri çekilip " ay yeter boğuluyordum valla. Bak yine senin yüzünden işe geç kalmak istemiyorum ablacım" diyerek masaya oturdum
Ablam gözlerini devirip "benim bir suçum yok canım. Sen her sabah" dedikten sonra bana doğru eğilip çenemi tuttu ve cümlelerine devam etti. "Şu çenen yüzünden geç kalıyorsun" diyerek doğrulunca almış olduğum rahatsız edici koku yüzünden yüzümü ekşiterek
"ay abla bi git elini yüzünü yıka ya. Ağzın kokuyor sabah sabah" dediğimde ablam suratını buruşturup "gerizekalı" diyerek koşar adımlarla mutfaktan çıktı.
Acımasızım yaşasın kötülük.
Anneannemin masaya koyduğu salata tabağına çatalımı aldığım gibi daldım. Sofrada ne varsa hepsinden yerken bedia sultan "yavaş ye kızım boğulacaksın" diye beni tembihlerken umarsızca yemeye devam edip, ağzım doluyken "yok bedia sultanım bana bir şey olmaz" diyerek lokmamı bitirip hemen ayaklandım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KALBE KİLİT VURULMAZ(KARANLIĞA FISILDAMAK)
General FictionAnnesini ve Babasını küçük yaşta kaybeden iki kız kardeş, küçük yaşlarda anne ve babasızlığın ne demek olduğunu yaşayarak öğrendiler. Anneanneleri tarafından büyütülen Demet ve Nehir bir şekilde bu hayata alışmışlardır ve bu hayatta değerli olan tek...
