Mucize Gibi Hatam {TAMAMLANDI}

Bölüm -33-

Yeni bölüm geldiiiii. 

Bol yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın lütfenn.

Bir sınır koymak istemiyorum ama oy vermeyi biraz daha artırırsanız çok ama çok mutlu olurum. Oy seviyesi biraz yükselene kadar bölüm atamayabilirim.

Yanlışım ben , en az senin kadar.

Günler aynısı gibi geçip giderken bir hafta daha geçip gitmişti. Bu hafta Yavuz geliyordu. Ve ben banyonun dezgahına ellerimi yaslanıp şüphelendiğim şeyi test etmek istemiştim.Dört tane hamilelik testi almıştım ve şuan sonuçları bekliyordum. Bu kdar sorumsuz olamazdım değil mi ? Bir daha bu hatayı tekrarlayamazdım. Hakkında hiçbir şey bilmediğim bir adamdan daha bir çocuğumun olmasını kaldıramazdım. Bu ne biçim hayattı böyle. Zaman dolduğunda korku dolu gözlerle testleri çevirmeye başladım. Gördüğüm sonuçla derin bir nefes çektim içime. Hepsi negatifti. Hepsini çöpe atıp gözlerimi kurulayıp banyodan çıktım. Omuzlarımdan ağır bir yük kalkmıştı resmen.

Saat altıya geliyordu. Yavuz saat sekizde beni almaya gelecekti. Dışarda yemek yiyip sonra eve dönecektik. 

Giyinme odasına yöneldim. Ellerim yine kırmızı elbiselerime gitmişti. Kırmızı aşkımı asla bastıramıyordum. Elime aldığım kırmızı mini elbiseye beğeni dolu gözlerle baktım. İpek , mini bir elbiseydi. Üst kısmı çok oturmuyordu ama eteği pileliydi. Kolları uzundu ve boyun kısmıda tamamen kapalıydı ama sırtı komple açıktı. Altına krem rengi Christian Louboutini giyindim.  Saçlarımı tepeden sıkıca toplamıştım . Gözlerime siyah buğulu bir makyaj yapmıştım ve tamamlayıcı olan kırmızı rujumu sürmüştüm. Telefonumun sesini duyduğumda krem rengi çantamı ve siyah uzun kabanımı giyip aşağı inmiştim.

Lanet olsun , çok heyecanlanmıştım. Kapıyı araladığımda , arabasına yaslanmış beni bekliyordu. Gözleri laciverte bürünmüştü. Yavaş adımlarla önümde durmuştu. Kafamı kaldırıp gözlerimizi buluşturdum. Eğilip dudağımın kenarına öpücük bırakmıştı. ''Hadi gidelim , yoksa ben vazgeçeceğim.'' Kulağıma fısıldadığında tüylerim diken diken olmuştu. ''Hadi acıktım ben.'' Konuyu değiştirmeye çabaladım. Gözleri dudaklarımın üzerinde durdu. ''Ben de öyle.'' Yavuz'u ittirip arbaya yöneldim.

''Hadi Yavuz ya geç kalacağız.''

Yavuz da yerine geçip arabayı çalıştıdığında havadan sudan konuşmaya başladık. Restauranta geldiğimizde kabanımı çıkarmıştım ve Yavuz'un göz renginin karardığını gördüm. Kesinlikle kaşınıyordum. 

Sakin sakin yemeklerimizi yemiştik.Neredeyse dört beş kelimeden fazla konuşmamıştık.Yemek bitince tekrar arabaya binmiştik.

''Sana bir sürprizim var .''

''Neymiş ?''

''Sürpriz dedim ya.''

''Peki.''

Merakla etrafıma bakınıyordum gittiğimiz yol evimin yoluna hiç benzemiyordu . Ben de susup radyoda çalan Emre Aydın'ın Afili Yalnızlık şarkısı çalıyordu. Sesini biraz daha artırıp yolu izlemeye başladım.Bir otelin önüne geldiğimizde araba yavaşlamıştı. İkimiz de arabadan inip otele ilerlemeye başladık. Yavuz elimi tutumuştu. İçimde garip bir kıpırtı oluşmuştu. 

Direkt asansöre yönelmiştik. En üst katın tuşuna basıp beklemeye başladık. Yine susuyorduk. Fırtına öncesi sessizlikti , biliyorduk. Asansör durduğunda uzun bir koridor karşılamıştı bizi. Koridoru bitirip odanın kapısına geldiğimizde Yavuz kapının kenarındaki küçük yere şifreyi yazmıştı. Sanırım burası onun oteliydi ve burası da onun dairesiydi. İçeri girdiğimizde büyük bir daire karşılamıştı bizi. Bir otelde olmasak , buranın bir apartman dairesi olduğunu zannederdim. Gri ve beyaz tonları hakimdi daireye. Büyük ve ferah bir salon karşılıyordu bizi şık bir oturma takımı , açık mutfak ve büyük bir toplantı masası vardı. Bir kapı daha vardı. Sanırım yatak odasıydı orası. Ama en göz alıcı yeri balkondu. Tüm şehir ayaklarının altındaydı. Kabanımı çıkarıp kanapenin üzerine bırakmıştım. Yavuz sadece beni izliyordu. Balkona doğru yöneldiğimde buranın da büyük olduğunu gördüm. Hasır bir oturma takımı vardı. Sehpanın üzerinde bir şişe şarap ve iki kadeh vardı. Manzarayı izlerken arkamda hissetiğim bedenle irkilmiştim.Boynuma bir öpücük bırakmıştı.