Mucize Gibi Hatam {TAMAMLANDI}

Bölüm -34-

Oy vermeyi ve bol yorum yapmayı unutmayınn.

''Cheers Darlin''

Alnım hala Yavuz'un alnına yaslıydı. Gözümden süzülen bir damla yaş aktı gitti aramızda. Bir süre öyle kaldıktan sonra yüzünü ellerimin arasına aldım. Derin bir nefes alarak gözlerini gözlerime sabitledim.

''Yavuz bu teklifi kabul etmeyi çok isterdim ama şu an ikimiz içinde çok erken.Biraz daha birbirimizi tanıyalım , biraz daha zaman geçsin yaralarımızın üstünden. Ve birbirimizi iyileştirip tamamladığımız o gün , sana ben bu teklifi edeceğim.''

Dudaklarına minik bir öpücük kondurdum.

''Tamam mı sevgilim ?''

Kafasını sallayıp , beni kucağından indirmişti. Elleriyle yüzünü sıvazlayarak içeri geçti.Ona ve bana zaman tanımak için balkonda kalmayı tercih ettim. Anlattığı şeyler asla basit şeyler değildi. Katildi. Aşık olduğu kadını ve bebeğini kaybetmişti. Ailesinden bahsetmek bile istemiyordu. Ben onu her şeyiyle kabul edersem , o da beni her şeyimle , her hatamla kabul edecek miydi acaba?

Biraz daha balkonda oturup kafamı toparlamaya çalıştım. Başarısız olduğumda ise içeri geçmiştim. Sanırım Yavuz uyumuştu. Anlatırken bile çok zorlanmıştı , yaşarken nasıl baş etti bu acıyla. Odaya gidip gitmemekte çok kararsız kalmıştım ama en sonunda gitmeye karar verdim. Odanın kapısını araladığımda sırt üstü yatağa uzandığını gördüm. Gözlerini tavana sabitlemişti. Sakin adımlarla yatağa ulaştım. Yanına uzanıp ben de gözlerimi tavana diktim. Yavuz kafasını göğsüme yaslanıp , kolunu belime sarmıştı. Parmaklarımı yumuşacık saçlarında gezdirdim. Öyle ne kadar zaman geçirdik bilmiyorum ama ikimizde huzursuz uykulara dalmıştık.

Uyandığımızda ikimizde susuyorduk. Üzerimi giyinip kapının önünde durdum. Yavuz da üzerini giyinip odadan çıkmıştı. 

''Birlikte kahvaltı yapalım mı ?''

Şu an değil kahvaltı etmek nefes bile almak istemiyordum.

''Yok ya benim canım pek bir şey istemiyor. Zaten bir saate dersim var , okula gitmem gerek.''

Çok hızlı konuşup bahanelerimi sıralamıştım.

''Peki''

Arabaya binip evin önüne gelene kadar suskunluğumuzu sürdürmüştük.Evin önüne gelince kapının kulpunu tutup inmeye hazırlandım. Yavuz'un beni kendisine çekmesiyle olduğum yerde kaldım.

''Nazlı. Bana bir yol göster. Sana nasıl davranmam gerek bilmiyorum. Yanımda mı duracaksın , yoksa gidecek misin ?''

''Buna hemen cevap veremem Yavuz. Lütfen biraz zaman tanı bana .''

''Peki.''

Arabadan inip , evin kapısını çaldım. Kübra kapıyı açmıştı. ''Misafirimiz var Nazlı hanım.'' Kaşlarımı çatıp içeri geçtim. Ne misafiriydi şimdi?  Salona geçtiğimde kucağında uyuyan oğlum olan annemi gördüm. ''Hoş geldin kızım.'' 

Zaten alt üst olan duygularla baş etmeye çabalıyordum. Neden insanlar benim için bu yolu daha da zor bir hale getiriyorlardı. 

''Kübra , Kamer'i yatağına yatırır mısın?''

Kübra gelip Kamer'i alıp yukarı çıkmıştı. Annem gülümseyen gözlerle bana bakıyordu. 

''Neden buradasın anne?''