Mucize Gibi Hatam {TAMAMLANDI}

Bölüm -7- (Düzenlendi)

Nazlı yine çıkmazların içinde buluyordu kendini.

Ablasıyla konuştuktan sonraki gün Melih'le buluşmak için evden çıktı. Melih'e söyleyecekleri yüzünden gergindi. Arabasına atlayıp geçen sefer buluştukları cafeye sürdü.

Melih köşede bir masada oturuyor telefonuyla ilgileniyordu. Nazlı avuç içlerinin terlediği hissedip pantolonuyla sildi. Çok gergindi. Melih Nazlı'yı görünce kocaman gülümsedi. "Hoş geldin güzel" dedi içten bir sesle genç kıza sarılırken."Hoş buldum. Çok gecikmedim umarım." dedi kız gerginliğini atmak istiyerek. "Yok ben de daha yeni geldim zaten. Sen neden bu kadar gerginsin?" Nazlı kelimeleri nasıl toparlayacaktı bilemiyordu. Ama en iyisi tek seferde söyleyip rahatlamaktı. "Melih ben çok düşündüm , bebeğim artık büyüyor ve saklayamıyorum artık. Benim için zor bir mücadele olacak ama yanımda sen olursan , bana destek olursan her şey daha kolay olurmuş gibi hissediyorum. Eğer sen de istersen , bu zorlu mücadelemde bana yol arkadaşlığı etmeni istiyorum." dedi genç kız bir solukta. Kendini iki gündür yiyip bitiren şeyleri şimdi karşısındaki adama söyleyince fazlasıyla rahatlamıştı.Melih önce şaşırdı ama kızın kendine ne teklif ettiğini duyunca hem sevinip hem de kendini çok değerli hissetmişti .Bu kızı gördüğü ilk andan beri hep hayatında olsun istiyordu zaten. "Ömrümün sonuna kadar seninle aynı yolda arkadaşlık etmeyi çok isterim Nazlı." İkiside o an çok duygusaldı. Konuşmayıp sadece birbirlerine bakıp gülümsüyorlardı. "Peki önce senin ailene mi söyleyelim yoksa benim aileme mi?" diyivermişti Melih. Nazlı telaşla " Peki bebeğin nasıl olduğunu sorarlarsa. Ikimizde aynı şeyi söylemeliyiz." Melih kafasını salladı. "Biz uzun süredirli beraber olduğumuzu söyleriz. Bebeğinde kazara olduğunu söyleriz." dedi. Bunu babama söylersem beni evlatlıktan reddedecektim ama elimden başka bir şey gelmiyordu. Melih devam etti"Birbirimizi çok sevdiğimizi ve en kısa zamanda evlenmek istediğimizi söyleriz." Kendimi biraz dikleştirdim. "Seni neyin içine çektiğimin farkındasın değil mi ?" Melih ellerimi ellerinin arasına alıp öpücükler kondurdu. "Hayallerimi veriyorsun bana Nazlı." dedi. Gözleri hafif dolmuştu. Ben zaten ağlamaya her an hazırdım.

Bir saat daha geçirdikten sonra her şey netleşmişti. Yarın bir restorantta akşam yemeği yiyecekti iki aile. Büyük bir bomba patlayacaktı ve kimsenin haberi yoktu. Nazlı çok geriliyordu. Aklına yarın ki yemek gelince midesi kasılıyor , koşarak kaçmak istiyordu ama kaçacağı hiçbir yer yoktu. Melih , Nazlı kadar gergin hissetmiyordu. Hatta çok mutluydu. Nazlı'yı ilk gördüğü an da vurulmuştu ona. O an anlamıştı hayatının her günü genç kızı görmek istediğini.

İki kafadan çok farklı düşünceler çıkıyordu ve ikiside yarın akşamla alakalıydı.

Nazlı eve geldiğinde babası gelmişti. Akşam yemeği hazırlığı yapılıyordu. Nazlı sessizce salona , babasının yanına gitti. "İyi akşamlar babacım." Harun bey kızının sesiyle kocaman gülümsedi. "Hoş geldin kızım ben de seni merak etmiştim."  "Bi arkadaşımla buluştuk da o yüzden geciktim." Nazlı bir soluk alıp devam etti. "Baba yarın toplu bir akşam yemeği planladım , bir şey konuşmak için. Haberin olsun." Harun bey şaşırmıştı. "Nerden çıktı şimdi bu yemek ?" Nazlı derin bir soluk daha aldı. "Yemek işte baba ya" dedi tatlı bir tonda. "Ben bir şeyler yedim yukarı çıkıp ders çalışayım biraz." Tatlı tatlı gülümseyip babasının yanağına bir öpücük bıraktı.

Odasına geçtiğinde üstündekileri fırlatıp rahat pijamalar giyip bilgisayarını eline aldı. Haberlere bakarken 'Savaş Yazgan ve yeni nişanlısı gece klübü çıkışında görüntülendi' haberini okuyup hızla kapattı siteyi. Her yerde çıkıyordu karşısına. Yarını düşündü genç kız. Ellerini artık belli olan karnına götürdü. Artık bebeği biraz daha büyümüştü. Bir yandan karnını severken , bir yandan da yarını düşünürken uykunun kollarına atmıştı kendini genç ve bir o kadar da güzel kız.....