The Ruthless Vampire Heiress (Editing)

Chapter 41

"You're leaving already? I still want to spend more time with you." Ani Daegan habang nakatingin sa akin na pinaghahanda siya ng agahan na siya rin ang nagluto. Malay ko ba kung paano lutuhin ang pagkain nila.

Nang sumapit ang madaling araw ay bumalik din ako sa flat ko kasama siya.

"Sandali lang ako. May ipinapagawa lang sa akin ang ama ko at babalik din ako." Tugon ko. My father send a letter 2 hours ago saying that he wants to order me something.

"Asan ang cellphone mo kung ganon? Akin na number mo. I want to text with you."

"Wala akong Cellphone." Tugon ko sabay lapag ng mga pagkain sa harap niya.

"What! Wala kang cellphone!"

Muntik ko nang maihulog ang tray na hawak dahil sa biglaang pagsigaw niya. "Oo wala akong cellphone. Hindi naman namin kailangan yan. We vampire can talk to each other through teleportation or sending a message using owl."

"How can I contact you then?"

Itinabi ko ang tray at hinubad ang apron saka naupo sa kaharap niyang upuan. "I told you sandali lang ako. Para namang hindi na ako magpapakita sa 'yo kung maka-react ka. Now eat. I need to leave in 15 minutes."

Nakasimangot na kinuha niya ang kutsara at tinidor saka nag-umpisang kumain. "Pero date tayo pagbalik mo?" Tanong niya na nasa kinakain ang tingin.

"Date? Anong gaggawin natin sa date na tinutukoy mo?"

Nagtsk siya at walang gana akong tinignan. "Mamamasyal magkasama."

"Ayoko. Tamad ako maglakad."

He pout. "Pumayag ka na." Nagpuppy eyes pa siya na ikinairap ko.

"Fine."

Biglang nagliwanag ang mukha niya pero ngumisi rin sa huli. "Wala talagang kahit sinong makakatanggi sa isang Daegan Perez." Iiling niyang sabi at ipinagpatuloy ang pagkain.

Lihim akong natawa. He's so full of himself.

Matapos niyang kumain ay agad na nag-teleport ako patungo sa kuwarto niya kasama siya. Ayaw pa akong paalisin ngunit mabilis na nag-teleport ako pabalik sa apartment ko para maligo at makapagbihis.

Nasa ground floor ako nang makaramdam ako ng mga matang nakatitig sa akin. Sa halip na ipahalatang napapansin sila ay nakapamulsang naglakad ako patungo sa sasakyan ko. Naging alerto ako nang makaramdam ako ng presensya sa likod ko. I was just about to turn around when I felt buried in my shoulder. When I saw the culprit I quickly push her away while holding my shoulder.

"What did you do to me Safarah?" Tanong ko habang sinusubukang ibalanse ang sarili dahil pakiramdam ko ay bigla akong nakakaramdam ng hilo.

Imbis na sagutin niya ako ay pinili nitong tumayo lang sa harap ko at walang emosyong tiningnan ako. I tried all my best to steady myself but the darkness started eating my whole system. What the hell is happening! Don't let your conscious go Judy Ann! I tried to fight the darkness as best as I could but still I fail.

SAFARAH's POV

"Where would you bring her your highness?" Tanong ng isa sa mga tauhan ko.

"To the basement." Walang emosyong tugon ko at sabay-sabay kaming nag-teleport paalis.

Pagdating namin sa basement ng bahay ko ay agad na ikinandado nila ang paa at kamay ni Judy. I close my eyes as I let out a heavy sigh. My mind is messed up. I can't think clearly. That cunning heir never make my life in peace. Now I remember again how I badly regret that I seek for his help.