"Sen bile bilemezsin gülüşün bende kaç bahar eder."
Baekhyun bir gece yüzünü bile hatırlamadığı biriyle yatar ve hamile kalır. Ne yapacağını bilemeyerek en yakın arkadaşı olan Chanyeol'a sığınır. Chanyeol sayesinde bebeği kabullenir. Sonrasında ise...
Ve bu güne özel ikinci bölüm <3 Yeni yılınız kutlu olsun. Bu seneki tüm kötü şeyleri alıp götürsün ve yerine size daha güzellerini versin.
Chanbaek ile kalın <3 <3
Nihayete diyebileceğiniz bir bölüm yorumlarınızı bekliyorum ;)
Sabah kalktığımda Chanyeol daha uyuyordu. Onu uyandırmamaya dikkat ederek kendi odama gittim. Bende de kart olduğu için uyuyan ikiliyi uyandırmadan içeri girip bavulumu toplamaya başladım. Yanıma çok fazla şey almadığım için hemen bitmişti.
"Baek?"
Uykulu gözlerle bana bakan Kyungsoo'ya el salladım. Sonra eşyalarımı da alıp tekrar Chanyeol'un odasına gittim.
Chanyeol hala uyuyordu. Bunu fırsat bilerek yatağa girdim ve yüzünün her tarafına öpücükler kondurmaya başladım. Bir süre sonra gülümseyerek gözlerini açtı.
"Günaydın hayatım."
"Günaydın koca dev. Hadi hazırlan Aşağıda bizimkilerle buluşacaktık ya." Dedikten sonra yataktan çıkıp onu bekledim. Zar zor doğrulmuş ve yanıma gelmişti.
"Sen niye hazırlanmadın?"
Hala pijamalarımla duruyordum. Çünkü aklımda çok güzel bir plan vardı.
"Rahat etmek için." Diyerek onu geçiştirdim ve eline dün giyindiği gömlekle pantolonu tutuşturdum.
"Hadi bakalım kocacığım. Üzerini değiştir."
Onun üzerini değiştirmesini beklerken birazdan aşağı ineceğimize dair bir mesaj ettim Soo'ya. Chanyeol hazırlanıp yanıma geldiğinde son kez odayı kontrol etmiş ve çıkmıştık. Asansörü beklerken içimdeki heyecan gittikçe kabarıyordu. Chanyeol şapka ve maske takmıştı bense sadece maske takmıştım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*********************
Lobide bizimkileri görünce el sallayarak yanlarına gitmiştik. Çıkış işlemlerini yaptırdıktan sonra salondaki gözden uzak olan koltuklara oturduk.
"Şoför gelecek ama çok trafik varmış. En az bir yarım saati bulurmuş." Dedi Jongin. Aslında bu benim işime gelirdi, gelmişti de. Chanyeol'un kolundan tutarak ikimizi kaldırdım.
"Bizim ufak bir işimiz var. En geç yarım saate geliriz." Dedikten sonra ikimiz asansöre doğru çekiştirdim. Ama bu sefer lobinin içindekine değil koridorun sonundaki asansöre gelmiştik. Arkamızdan kimsenin gelmemesi için dua ederken asansör tuşuna üst üste basmaya başlamıştım. Nihayet kapı açıldığında içerideki iki kişi çıkar çıkmaz kendimizi içeriye attık. Kapının kapanmasını bekledim ve en üst katın tuşuna bastım.
