"Sen bile bilemezsin gülüşün bende kaç bahar eder."
Baekhyun bir gece yüzünü bile hatırlamadığı biriyle yatar ve hamile kalır. Ne yapacağını bilemeyerek en yakın arkadaşı olan Chanyeol'a sığınır. Chanyeol sayesinde bebeği kabullenir. Sonrasında ise...
Kısa bir bölüm atmak istedim. Uzunca oyalanmak yerine kısa bir geçiş bölümünü seveceğinizi düşünüyorum. Bol bol resim koymaya çalışacağım tabi ki.
Sizi seviyorum <3 Yorumlarınızı bekliyorum <3
Umarım beğenerek okursunuz. Sonda bir not var, fikrinizi sormak istediğim bir konu var çünkü; çok kararsızım. Düşüncelerinizi benimle paylaşırsanız bu konuda çok mutlu olacağım. İyi okumalar <3<3<3<3
"Kesinlikle bana benziyorlar. Chonhee'yi bana vermediniz. Bak ikizler de bana benzedi."
"Abartma Sehun, abartma!"
Bilincim yavaş yavaş yerine gelmeye başladığında duyduğum seslerle ağırlaşan göz kapaklarımı araladım. Bulanıklık gidince yanı başımda oturan kocam görüş açıma girdi. Uyandığımı görünce saçımı okşamaya başladı.
"Günaydın güzelim. Dinlendin mi?"
Sorusuna karşı yavaşça başımı salladım. Doğumdan sonra ikizleri sadece bir kere hemşirenin elindeyken görebilmiştim. Normal odaya alınınca yorgunluktan uyuyakalmış olmalıydım.
"İkizler?"
Yatağın ucundaki kalabalık gözüme çarpınca sorar gözlerle kocama baktım.
"Anne uyandı, çekilin bakalım!"
Chanyeol ayağa kalkarak kuvözün önündeki kalabalığı dağıttı. Herkes açılınca Sehun'un kucağındaki kızımızın hala gözlerini kuvözdeki kardeşlerinden alamadığını görünce mutlu olmuştum. Gözlerim kuvözü bulunca iki bebeğimi de görmek gözlerimi doldurmuştu.
Chanyeol kuvözü alıp yanıma getirdi. Luhan'ın yardımıyla dikişlerimi zorlamadan yatakta bebeklerimi tutabilecek kadar doğruldum. Şimdi bebeklerimi görebiliyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Birini Luhan birini de Chanyeol alıp kucağıma verdi. İkisini birden tutmak zor da olsa uyudukları için sorun olmamıştı.
Çok küçüklerdi ve çok güzellerdi. Chanyeol da bir yandan başlarını okuyordu.
