"Sen bile bilemezsin gülüşün bende kaç bahar eder."
Baekhyun bir gece yüzünü bile hatırlamadığı biriyle yatar ve hamile kalır. Ne yapacağını bilemeyerek en yakın arkadaşı olan Chanyeol'a sığınır. Chanyeol sayesinde bebeği kabullenir. Sonrasında ise...
Bu sefer cidden uzun bir bölüm oldu. Umarım beğenirsiniz <3 Sizi seviyorum, iyi okumalar <3
Birazcık Kaisoo
"Sana söylemiştim, benim olacaksın."
Korkuyla gözlerimi açtım. Tanrım! Kabustu sadece. Nerede olduğumu anlamak için kafamı çevirdim ve kaşları çatık uyuyan Chanyeol'u görmek beni rahatlattı. Gerçekleri farkına vardığında bedenim kendine gelmişti. Kabus gördüğümden dolayı dümdüz bir pozisyonda bütün kaslarım gerilmiş bir şekilde uyanmıştım.
Daralan nefesime rağmen zorlukla yatakta oturur pozisyona geçtim. Hala nefes alıp vermekte zorlanıyordum. Işığı yakmamıştım çünkü Chanyeol'un uyanmasını istemiyordum. Eve döneli bir ayı bulmuştu. Çok sık olmasa da arada böyle kötü kabuslar görmüştüm. Eğer Chanyeol'a söylersem telaş yapacağını bildiğim için hiçbir şey söylememiştim.
Kafamı biraz dağıtmak amacıyla yorganı açıp yataktan çıktım. Ses çıkarmamaya dikkat ederek önce Chonhee'nin odasına girdim.
Minik kızım çok güzel uyuyordu. Kolları ve bacakları açılmıştı. Üzerindeki ince battaniyeyi çok sıkmayacak şekilde üzerine örttüm ve alnını öpüp odadan çıktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sonra hemen yan odaya girdim. İkizler de mışıl mışıl uyuyordu. Onları da öptükten sonra odamıza geri döndüm.
Küçükken evimiz karanlık olduğunda tek başıma yürümekten korkardım. Babam da sürekli, evde bizden başkası yok korkma, derdi. O zaman onu asla anlamazdım. Nasıl korkmuyorlar diye düşünürdüm. Fakat şimdi anlıyorum ki korkmama gerek yokmuş çünkü artık korkmak yerine korumam gereken kişiler var. Eğer ben de korkarsam onları kim koruyacaktı değil mi?
Chanyeol'un benim yastığıma sarıldığını gördüğümde gülümseyerek yastığı çektim ve kolları arasına yerleştim.
