"Sen bile bilemezsin gülüşün bende kaç bahar eder."
Baekhyun bir gece yüzünü bile hatırlamadığı biriyle yatar ve hamile kalır. Ne yapacağını bilemeyerek en yakın arkadaşı olan Chanyeol'a sığınır. Chanyeol sayesinde bebeği kabullenir. Sonrasında ise...
Hazırlanıp arabaya bindik. Hava soğuk olmamasına rağmen beni kat kat giydirmişti Chanyeol. Şimdi arabada konuşarak gidiyorduk.
"Bence çamaşır odasını bebek odası yapabiliriz şimdilik. Geniş bir oda hem. Bebek için her şeyi sığdırabiliriz. Yakında mobilya siparişini veririz ki doğuma her şey hazır olsun. İstersen bir süre de benim odamda kalabilirsin. Sonuçta yer fıstığı bizi uyutmayacak ilk aylar. Sana zaten yardım ederim ama bebek odasına yakın olman daha iyi olur."
Nefes almadan konuşmaya devam ediyordu.
"Chanyeol."
"Tabi, istersen kalmayabilirsin de. Hatta aklında başka şeyler varsa söyle. Her şey-"
"Chanyeol!"
Konuşmasını kesmiştim ama şu an bunu umursamadım. Beni dinlemiyordu çünkü. Tepkime şaşırmış olmalı ki gözlerini saniyelik yoldan bana çevirdi ve bana baktı.
"Yanlış bir şey mi söyledim? Eğer öyleyse özür dilerim."
Derin bir nefes aldım. Onu kırmak istemiyordum ama içimdekileri nasıl anlatabileceğimi de tam olarak bilemiyordum.
"Chanyeol, sadece... Bunları konuşmak için sence de çok erken değil mi? Bu söylediklerinden önce düşünmemiz ve aşmamamız gereken birçok konu var. Lütfen beni de anla. Bir anda hayatıma bir bebek giriyor ve ben onu kabulleniyorum üstelik en yakın arkadaşımla ona bakmaya karar veriyoruz. Sence de biraz nefes almamız gerekmedi mi?" dedim. Ardından içimde tuttuğum nefesi verdim.
"Haklısın. Bir anda fazla üzerine gittiğimi fark etmedim. O kadar heyecanlıyım ki... Bir daha üzerine gelmeyeceğim. Söz. Zaten hastaneye de geldik." dedi ve arabayı uygun bir yere park etti. Ne ara hastaneye gelmiştik bilmiyordum. Yol çok çabuk geçmişti ya da Chanyeol'un bizimle ilgili hayalleri çok tatlı gelmişti.
Birlikte hastaneye girdikten sonra o direkt danışmaya gitti. Ben de oradaki bekleme koltuklarından birine oturdum. Etrafımdaki insanların kim bilir ne dertleri vardı da buraya gelmişlerdi. Önümdeki cam sehpada bulunan dergilerden biri dikkatimi çekene kadar bu düşüncelerim kafamı bulamaya devam etmişti. Elimi uzatıp dergiyi aldım. Bir bebek dergisiydi. İçine bakmaya başladım. Çok tatlı bebekler vardı. Acaba benim bebeğim de böyle tatlı mı olacaktı? Böyle küçük küçük elleri ve ayakları olacaktı. Tatlı gülücükler dağıtacaktı herkese.
"Bebek mi bekliyorsunuz?"
Duyduğum sesle korkup hızla gözlerimi dergiden çektim. Karşımda yaşlı sayılabilecek bir kadın bana tebessümle bakıyordu.
"A-anlayamadım?" dedim, biraz çekinerek.
"Bebek mi bekliyorsunuz? Elinizdeki dergiye bakıp gülüyorsunuz da. Ayrıca heyecanınız yüzünüzden okunuyor."
Ne diyeceğimi bilememiştim. Bekliyorum, desem muhtemelen soruların devamı da gelecekti. Beklemiyorum, desem bu sefer de kendi fikirlerini dile getirmeye başlardı. Ben içimde endişe ile ne diyeceğimi tartışırken omzumda hissettiğim elle kafamı çevirdim. Chanyeol bana gülümseyerek bakıyordu.
"Doktor bizi bekliyor gidelim mi?"
Hızla başımı sallamış ve karşımdaki kadına iyi günler dileyip Chanyeol'u takip etmeye başladım. Asansör ile beşinci kata çıkıp koridorda ilerledik. Bir kapının önünde durduğumuzda Chanyeol kapıyı tıklattı ve içeriden ses gelince içeri girdik. Chanyeol ve doktor selamlaşırken ben de odayı inceliyordum. Raflarda oyuncaklar vardı. Çocukça tasarlanmış bir odaydı. Ama çok sıcak bir havası da vardı.
Nihayet gözlerimi doktora çevirdiğimde gülümseyerek bana baktığını fark ettim. Önlük giyinmemişti ama çok sevecen görünüyordu. Elini uzatıp konuştu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Merhaba. Ben Doktor Luhan. Tanıştığıma memnun oldum."
Ben de elini tutup gülümseyerek konuştum.
"Merhaba. Ben de Baekhyun. Byun Baekhyun. Memnun oldum."
"Hadi bebeği görelim!"
Chanyeol'un ani çıkışıyla Luhan gülmeye başladı.
"Chanyeol çok sabırsızsın gerçekten. Önce babasıyla ilgilenmemiz gerek. Baba olmaya bu kadar meraklı olduğunu bilseydim ben yardım ederdim aranı-"
"LUHAN!"
Chanyeol çatık kaşlarla Luhan'a bakıyordu. Sinirlenmiş gibiydi. Onu rahatlatmak için kolunu tuttum.
"Chanyeol, sakin ol lütfen."
Ardından tekrar Luhan'a dönerek konuştum.
"Üzgünüm ama maalesef bebeğin babasını bilmiyoruz Luhan. Bu konu hakkında hala biraz hassasım. Chanyeol bu yüzden bu kadar tepki verdi." dedim.
Luhan şaşırmış görünüyordu.
"Ne yani bebeğin babası Chanyeol değil mi?"
"Hayır. Ben değilim Luhan." dedi Chanyeol. Elimi tutmuştu ama gittikçe sıkıyordu. Ona baktığımda biraz kırılmış olduğunu fark ettim. Ben de sorun yok dercesine ona gülümsedim ve elini sıktım.
"Daha fazla duygusallığınıza dayanamayacağım sanırım. Hadi küçük bebişimize bakalım!"
