The Miraculous Sky - Chanbaek - Mpreg

Yaş 1

Merhaba!!!!!!!!

Kendimi affettirmek isterim <3 Yorumlarınızı bekliyorum. Umarım beğenirsiniz. 

Bu bölümleri unutmayın lütfen. İlerisi için ufak bir tavsiye. Her güzel şeyin bir sonu vardır.

Umarım beğenirsiniz <3 Chanbek ile kalın <3

"Hayır onlar yukarı asılacak!"

Bir elim karnımdayken diğer elimle de Sehun'a balonları koyması gerektiği yeri gösteriyordum. Chonhee için evimizi düzenliyorduk. Minik kızımız Luhan ile dışarı çıkmıştı. Onlar dönene kadar evin süslemesini bitirmemiz gerekiyordu ama başımda üç tane deve bir tane de baykuş olmasına rağmen hiçbir işe yaramamışlardı.

"Baek, pasta geldi!"

Soo'nun sesini duyar duymaz balonlarla uğraşan Sehun'u bırakıp kapıya ilerledim. İmza attım ve Soo paketi alıp mutfağa götürdü. Kızımız için çok güzel bir pasta yaptırmıştık.

Mutfağa giden pastanın ardından gülümseyerek bakarken aniden duyduğum patlama sesiyle yerimde sıçradım.

"Sehun! O balon Chonhee için özeldi!"

Chanyeol'un sözleri üzerine herkesin gözleri elinde patlamış balonun parçaları duran Sehun'a dönmüştü.

"Git ve o balonun aynısından yaptır Sehun! Yoksa yemin ederim pasta yerine seni yerim bu gün!"

Sakin ama korkunç çıkan sesimle Sehun bir an bile durmadan koşarak evden çıktı. Salonu tekrar kontrol etmek için şöyle bir süzdüm.

"Tamam, şimdilik başka bir aksilik gözükmüyor. Teşekkürler çocuklar."

Sanki iki dakika önce gözlerinden ateş çıkaran ben değilmişim gibi sevimlice konuşmuştum.

"Ay çok yoruldum." Diyerek kendimi koltuğa attım. Cidden çok yorulmuştum ya.

"Bebeğim her şeyi biz yaptık, sen nasıl yoruldun?" dedi ve gülmeye başladı Chanyeol.

Bu adam ciddi miydi!

"Chanyeol, eğer biraz daha gülersen Baekhyun seni ortadan ikiye ayıracak."

Jongin'in gülmemeye çalışarak kurduğu cümle Chanyeol'un bana bakmasına neden olmuştu. Yüzümdeki ciddiyet onu korkutmuş olacak ki elindeki kutuyu bırakıp hemen koltukta yanıma oturdu.

"Baek, neden öyle bakıyorsun? Korkuyorum hayatım."

"Beni sen hamile bıraktın! Bırakmasaydın! Ben mi dedim bırak diye!"

Ani çıkışımla yerinde sıçramış sonrasında da utançla fısıldamıştı.

"Bebeğim ne alakası var? Şaka yaptım ben."