The Miraculous Sky - Chanbaek - Mpreg

Kavuşma

Merhaba <3<3<3<3 Sizce benim cinsiyetim ne arkadaşlar?

Bu kitabın bir finali olmayacak arkadaşlar. Yani uzun düşünceler sonucu bu kanıya vardım. Aynı kitapta devam etmek yerine ikinci sezon olarak aynı kitapta devam edebilirim diye düşündüm. Siz ne dersiniz? Aynı kitapta iki sezon (veya üç, dört) mu yoksa ayrı kitapta ikinci sezon mu?

Bu arada Lucas'ın geçtiği bölümler dün gece rüyama girdi, çok tuhaftı.

Sizi seviyorum, iyi okumalar <3<3<3<3<3

"Hazır mısın?" dedi Chanyeol elimi sıkı sıkı tutarken.

Uçaktan indikten sonra hiç beklemeden arabaya binmiş ve evin yolunu tutmuştuk. Bazı olayları atlattığımız için şanslı hissediyordum ama daha çok aramıza mesafeler girdiği için mutluydum. Lucas'ın kariyeri pek hasar görmeyecekti bu durumdan, her şey gizli olacaktı.

"Galiba." Dedim gözlerimi evimizin kapıdan ayırmadan.

İçeride beni ne bekliyordu bilmiyordum ama ailemi çok özlemiştim.

Sehun zile bastı ve geri çekildi. Zil sesiyle birlikte adım seslerini duydum ve hemen ardından da kapı açıldı. Kyungsoo kapıyı açmıştı ve kocaman gözleri kızarmış, gülümseyerek bakıyordu. Ben de içten ama yorgun bir gülümseme verdim ona.

Bizi bekletmeden kenara çekildi. Sehun ve Jongin çantalarla girdi ardından da Chanyeol ile ben girdim. Kenara bırakılan çantalara dikkat ederek solana ilerledik. Bir elimi Chanyeol tutarken diğer elimle de onun kolunu kavramıştım arkasına sığınmak ister gibi.

Salona iyice girdiğimizde gördüğüm kalabalık gözlerimin dolmasını sağlamıştı. Herkes buradaydı. Benim ailem, Chanyeol'un ailesi ve arkadaşlarımız. Hepsi ayakta bizi bekliyordu. Sonra bir anda annem üzerime atlayıp sımsıkı sarılmıştı bana. Ardından babam ve diğerleri. Resmen arı kovanı gibi olmuştuk.

Ayrıldığımızda tek tek gözlerimi üzerlerinde gezdirdim ama gözlerim tek bir yerde takılı kalmıştı.

"Annne!"

Luhan'ın kucağındaki kızım beni gördüğü gibi kollarını bana uzatarak bağırmaya başlamıştı. Bacaklarımda beni taşıyacak gücün kalmadığını hissettiğimde hemen yanımdaki koltuğa oturuverdim. Chanyeol da benimle birlikte oturmuştu.

Luhan gülümseyerek Chonhee ile yanımıza geldi. Chanyeol'un sımsıkı tuttuğum elini yavaşça bıraktım ve kollarımı kızıma uzattım. Salonda kimse konuşmuyordu, herkes ikimizi izliyordu.

Nihayet Chonhee tamamen kucağıma geldiğinde kollarını boynuma sımsıkı dolamıştı ve ben de onu sarmıştım. Artık göz yaşlarımı serbest bırakmıştım.

Chonhee'nin kokusunu içime çektikçe şu an burada olamayabileceğim düşüncesi aklıma gelmişti. Onların karşısına çıkabilecek kadar güçlü olabildiğime şükrediyordum. Başka şeyler de olabilirdi ve ben çocuklarımın yanına bile yaklaşamayabilirdim.