"Sen bile bilemezsin gülüşün bende kaç bahar eder."
Baekhyun bir gece yüzünü bile hatırlamadığı biriyle yatar ve hamile kalır. Ne yapacağını bilemeyerek en yakın arkadaşı olan Chanyeol'a sığınır. Chanyeol sayesinde bebeği kabullenir. Sonrasında ise...
Kötü bir yazarım değil mi? :( Bu kadar geciktirdiğim için özür dilerim. Umarım seversiniz. <3
Baekhyun
"Doktor kırk beş derece dedi Baek. Öyle durursan dikişlerin zorlanmazmış."
Kaçıncı defa göz devirdiğimi bilmiyordum artık. Başımıza gelen kazadan sonra evdeki ikinci günümüzdü. Minik kızımız Chonhee odasında derin bir uykudaydı. Haesook teyze onu sevmemiz için getirmişti ama onu severken minik kızımız çoktan uyumuştu.
Büyük bir kaza geçirdiğimiz için ikimizin de dinlenmesi gerekiyordu. Bu yüzden Haesook teyze artık her gün buradaydı. İlk gün hem Kyungsoo hem de Jongin gelmişti. Ama şu an Kyungsoo burada kalıyordu mesela. Yani şimdilik böyle düşünmüştük çünkü bize en yakın şu an o ikisiydi. Tabi arada birlikte geldikleri de oluyordu da... İkimiz de ağır ameliyatlar geçirdiğimiz için hareketlerimiz çok kısıtlıydı. Öyle ki güzel kızımız görmeye bile gitmek zor oluyordu bazen. Yani iki gündür ikimiz de yatakta yatarak geçiriyorduk günümüzü. Daha ne kadar böyle devam edecekti bilmiyorum.
Doktor karnımdaki ve göğsümdeki dikişlerden dolayı kırk beş derece açıyla yatarsan daha iyi olur demişti. Ama ben öyle pek rahat değildim. Tabi bunu kime anlatmaya çalışıyorsam(!)?
"Ama ben öyle rahat değilim. Ben diyor muyum sana kafanı yastığa koy sürekli diye!"
"Baek, güzelim... Tamam, haklısın ama inan bana üstümdeki korkular hala gidebilmiş değil. Sen dinle beni söz ben de kafamı yastıktan ayırmayacağım."
"Offf, tamam."
Kendimi ona bırakır bırakmaz beni bir bebek gibi güzelce yerleştirmişti yatağa. Sonra da kendisi iki katlı yastığa koymuştu başını. Benim yataktan kalkmam hala tehlikeliyken en azından Chanyeol arada kalkıp kızımızla ilgilenebiliyordu. Şu an mutluydum. Gözlerini kapatmış eşimi izliyordum bir yandan saçlarını okşarken. Kafasındaki büyük sargıyı çıkartsalar bile hala küçük bir sargı duruyordu. Kızımızın doğumunun böyle olmasını beklemiyordum. Benim için çok farklı oldu. İlk nefes aldığında onu göremedim ama ben ilk gözlerimi açtığımda o beni gördü ve diğer babasını.
Chanyeol kazanın arkasında Taeyeon'un olduğunu düşünüyordu. Bu konuda Kyungsoo'dan yardım istemişti. Henüz bir kanıt bulamasalar da yakında her şeyin ortaya çıkacağından emindim.
Artık iki kişi değildik biz. Kendimizden önce korumamız gereken bir bebeğimiz vardı. Ona bir şey olmasına dayanamazdık ikim de.
"Sen beni böyle sevince uykum geliyor." Uykusu geldiği için derinleşen sesi beni güldürmüştü.
"daha farklı planlarımız vardı. Ama ertelemek zorundayız üzgünüm." Yaptığım imayı anlamış olacak ki dudağının kenarı kıvrıldı.
"İnan bana ikimiz de bir iyileşelim yaptığımız planlardan çok daha iyisi olacak."
Tam konuşacaktım ki bebek telsizinden gelen ağlama sesi beni daha çok gülümsetmişti. Chanyeol da zorlukla da olsa gözlerini araladı. Gerçekten uykusu gelmiş olmalıydı.
"Seni çok yormaya başladım değil mi?" mahcup bir şekilde sormuştum. Çünkü o bu kadar şeyi neredeyse tek başına üstleniyordu. Yardım edemiyor olmak üzüyordu beni. Kyungsoo ve Haesook teyze market alışverişine gitmişlerdi. Normalde bu saatlerde hep uyurdu kızımız çünkü. Ama bu gün huzursuzluğu üstündeydi.
"Sakın böyle düşünme. Ben sizin için her şeyi yaparım." Alnıma bir öpücük kondurup dikkatlice yataktan kalkıp odadan çıktı. Çok geçmeden kulağıma dolan kıkırtılar gülümsememe sebep olmuştu. Bu sesleri duymak gerçekten de huzurlu hissettiriyordu beni.
"Bak kim varmış burada kızım?"
Kapının eşiğinde kucağında kızımızla bana gülümseyen eşim içimde tarif edemediğim o mutluluğu yaşatıyordu bana.
"Güzelim benim! Sen babanı görünce hemen gülüyorsun demek..."
Biraz oyuncu bir kızgınlıkla konuştuğumda küçük kızımız daha da neşelenmişti. Chanyeol kucağından bırakmadan kızımızla birlikte yatağa yattı ve güzel kızımızı da tam ortamıza koydu. Bir bana bir diğer babasına dönüp gülüyordu. Şimdiden ilgiye çok alışmıştı sanırım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir elimi karnının üzerine koydum. Benim elimin üzerine de Chanyeol koydu elini. Bir taraftan da başını okşuyordu. Çok geçmeden gözleri yavaş yavaş kapanmaya başladı kızımızın.
"Sizi seviyorum." Fısıltıyla konuşmuştum.
"Ben de sizi seviyorum." Aldığım karşılık gülümsememin artmasını sağlamıştı. Fazla bir açıklaması yoktu işte seviyordum sadece. Bu huzur dolu anımızı Chanyeol'un telefonuna gelen mesaj sesi dağıttı. Mesajı okuduktan sonra yüzünün aldığı ifade hoşuma gitmemişti.
"Ne oldu, kimden?"
"Kyungsoo, kaza değildi. Resmen bir suikasttı ve bunun arkasında da Taeyeon varmış. Bize çarpan aracı hazırlayan kişi ondan para aldığını söylemiş."
İçimdeki kuşku ve korku atmıştı. Refleks olarak kızımıza daha çok sarılmıştım.
"Korkma bir tanem. Size bir şey olmasına asla izin vermeyeceğim."
