"Sen bile bilemezsin gülüşün bende kaç bahar eder."
Baekhyun bir gece yüzünü bile hatırlamadığı biriyle yatar ve hamile kalır. Ne yapacağını bilemeyerek en yakın arkadaşı olan Chanyeol'a sığınır. Chanyeol sayesinde bebeği kabullenir. Sonrasında ise...
Merhaba!!! Aslında yeni bölüm atmak için önceki bölümün okumasının 100'ü geçmesini bekleyecektim ama vazgeçtim.
Bu kitaba başlerken on beş-yirmi bölüm falan sürer diye düşünüyordum. Artık bölümleri saymayı bıraktım. Yanımda olduğunuz, desteklediğiniz ve okuduğunuz için çok teşekkür ederim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hamile Baekhyun olarak düşünebilirsiniz.
"Korkma tamam mı güzelim."
...
"Ben yanındayım."
...
"Heyecanlanırsan elimi sık."
...
"Stres olmamalısın, rahatla Baek."
...
"Korkacak bir şey yok ki!"
"Tanrım! Chanyeol korktuğum falan yok ki benim!"
Nihayetinde sekiz ayı doldurmuştuk ikizlerle ve doğum için hastaneye yatmıştım bir hafta önce. İkizlerde erken doğumun normal olduğu söylenmişti. Kasılmalarım kontrol ediliyor ve sezaryen için en doğru zamanı bekliyorduk. Herkes nöbetleşe yanımda kalıyordu. Luhan zaten doktorum olduğu için içim rahattı.
Ama son iki gündür Chanyeol tuhaflaşmıştı. Şimdi olduğu gibi sürekli bana bir şeyler söylüyordu ama gerek yoktu ki.
"Doğru söyle Chan, sen korkuyor musun?" dedim tek kaşımı kaldırarak.
Durduk yere bu kadar panik yapması hiç normal değildi. Panik olması gereken kişi bendim kaldı ki olmuyordum bile ama Chanyeol sanki o doğum yapacakmış gibiydi.
Sorumla birlikte elimi tutan ellerini çekmiş ve üzerine silmişti. Resmen soğuk ter atıyordu.
"NE alakası var? Ben sen korkarsın diye şey ettim."
"Ama ben korkmuyorum ki aşkım. Ayrıca çok belli ediyorsun Chanyeol, merak etme bize bir şey olmayacak."
Yatağın yanındaki koltukta oturduğu için saçlarına uzanıp okşamaya başladım.
