Part 57

8.2K 275 6
                                    

တွယ်နှောင်ရစ်ငင်

အပိုင်း(၅၇)

#တွယ်နှောင်ရစ်ငင်

01031212

"တော်သေးတာပေါ့...ဆရာတို့ ပြန်သွားမှာ စိုးနေတာ...သုံးလေးရက်တော့ နေကြဦးဗျာ.."

"မလုပ်ပါနဲ့ဗျာ....ကျွန်တော့်အဖိုးက နေကောင်းတာ မဟုတ်ဘူး.."

"မောင်ချမ်း တစ်ယောက်ကတော့  အဖေရတာနဲ့ ဖားတာ ဆိုတာလေ...ဆရာက ဘာမှ မပြောရသေးဘူး..သူ့ချည်း ငြင်းနေတော့တာပဲ..."

"ဖားပါဘူး...ဖေ့က မောင့်ကို ချစ်တယ်နော်...ဖေ.."

"ချစ်တာပေါ့....သားတစ်ယောက်တည်း ရှိတော့ သူ့ကိုပဲ ချစ်ပေးနေရတာပဲလေ...ဒါကြောင့် သူ့စကားပဲ နားထောင်နေရတယ်..."

"ဟား...ဟား...ဟုတ်တယ်.....ကျွန်တော်တို့အဖွဲ့မှာဆိုလည်း မောင်ချမ်း ဘာလုပ်လုပ် မပြောရဲဘူး..ကလေးလိုပဲ စိတ်ကလည်း ကောက်သေးတယ်...ဟိုတစ်ခါ အလှူတုန်းက နည်းနည်း ငေါက်မိတာ ကျွန်တော့်ကို တစ်လကျော်လောက် စကားမပြောဘူးဗျာ..."

"ဟား..ဟား..ဟုတ်လား..သား.."

"အွင်း....မောင်က ကိုရွှေကို ခင်တယ်...ဒါပေမဲ့သူက ငေါက်တော့ တင်းပြီး မခေါ်တော့တာလေ.."

"အေးပါကွာ...မင်းက ငါ့ညီငါ့သားလိုပဲဆိုတော့ ချော့ပေါင်းရတာပေါ့လေ..."

"ဒါပေါ့...ဒါပေါ့..."

ငြိမ်းချမ်းတို့ရွာကို ပြန်ရောက်တော့ ကိုရွှေ့အိမ်က ထမင်းစားဖိတ်လို့ မိသားစုလိုက် သွားစားရသည်။

အလုံး က ခပ်ရွံရွံဖြင့် ထမင်းကိုပဲ ငုံ့စားနေတော့ ငြိမ်းချမ်း တစ်ချက်ကြည့်မိသည်။

"မလုံးလည်း ထည့်စားလေ.."

"ဟင်..ဟုတ်..."

"ခံသီးငပိချက်လေး...ဆရာ.."

"ဟုတ်ကဲ့...စားကောင်းပါတယ်..."

"ဖေချမ်း အဲဒါတွေ မစားဖူးပါဘူး.."

"စားတော့ မစားဖူးဘူးလေ...စားလို့ရပါတယ်..."

"ဒါက သပြွန်းဟင်း.."

"သြော်..ဟုတ်....ကြက်သားပါတယ်နော်.."

"အင်း....ကြက်သားနဲ့ဘူးသီးချက်သလိုပဲ...ဒါက ကျောက်ဖရုံသီးနဲ့ ချက်ထားတာ ကိုချမ်း.."

တွယ်နှောင်ရစ်ငင်Where stories live. Discover now