တွယ်နှောင်ရစ်ငင်
အပိုင်း(၂၄)
#တွယ်နှောင်ရစ်ငင်
"မေ့....ဖုန်းဆက်လို့မရဘူး.."
"ဟင်..."
ငါပြောသားပဲ သုံးသောင်းကျော်တောင် ခုဘယ်လို လုပ်ကြမလဲ..။
အလုံး နှုတ်၀ စကားလုံးတွေမှာ သားရဲ့ မျက်၀န်းကြောင့် သက်ပြင်းခိုးချလိုက်ရသည်။
စျေး၀ယ်လို့ ဆိုပြီး ပျော်နေခေဲ့သည့် မျက်၀န်းလေးကို မြင်ယောင်မိတော့ မပြောရက်တော့ပါ..။
"အေးလေ...လူမမြင်ရတော့ မယုံလို့နေမှာပေါ့ သားရယ်..နောက်နေ့ ဆက်မှာပါ..."
"အကောင့်လည်း ဖျက်သွားပြီ...မောင်သိတယ်...လိမ်သွားပြီ.."
"အို...ယောက်ျားဖြစ်ပြီး ဒီလို ကိစ္စလေးနဲ့ ဘာလို့ မျက်ရည်က ဝဲရတာလည်း...ဒီမှာ ကြည့်...ဒီလိုပဲ အမြဲမှားတက်တာပဲ..."
"သုံးသောင်းတောင်......မေ မလုပ်ခိုင်းတာ ကို မောင် လုပ်မိတာ.."
"ဖြစ်ချင်တန်လို့ ဖြစ်တာပဲ..သားအမှား မဟုတ်ပါဘူး...သားလုပ်နိုင်မယ်ဆိုတာ မေ့ ယုံလို့ ခွင့်ပြုခဲ့တာပဲ....သားမို့လို့ ဒီလောက်ပဲ ပါသွားတာပါ မေ့လို ဘာမှ နားမလည်တဲ့ သူဆို ပိုတောင် ပါဦးမယ်....ဒီအမှားမျိုး နောက်မဖြစ်အောင် သင်ခန်းစာ ရတာပေါ့....ဟုတ်လား..ဘာမှ မဖြစ်ဘူး..ဘွားဘွားကြီးတို့က ခင်နေတဲ့သူတွေပဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပေးလု့ရပါတယ်.."
"အင့်...မေ့ ဆူမယ် ထင်ထားတာ.."
သားက မျက်လုံးကို လက်ဖနောင့်နဲ့ အုပ်ပြီး ငိုသံပါကြီးဖြင့် ပြောတော့ သားရဲ့ ဆံပင်တွေကို သပ်ပေးလိုက်သည်။
"မေ့ ဆူရင်ကော ပိုက်ဆံက ပြန်ရမှာလား...မေ့ မလုပ်ခိုင်းတာကို မသိအောင် လုပ်ရင်သာ မေ့က စိတ်ဆိုးတာ...နောက် ဆို ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ပြောနော်....ကြားလား.."
"ဟုတ်..."
"သား ဆက်ရောင်းချင်သေးရင် ရောင်းလေ.....ငွေ ကုန်တာမှ မဟုတ်တာ..ပုံလေးတွေ တင်ထားရုံလေးမလား...မေ့တွေးထားတာ မေ့တောင် အဲလို ရောင်းတက်ရင် ကောင်းမယ်လို့...ခုတော့ သားပဲ လုပ်ကြည့်ဦး...သား လုပ်လို့ အဆင်ပြေမှ မေ့ကို သင်ပေးတော့...မေ့ကိုဆို ကိုယ်ပေါ်က ထဘီပါ လိမ်သွားမှာ သလား.."
YOU ARE READING
တွယ်နှောင်ရစ်ငင်
Romanceတွယ်နှောင်ရစ်ငင် "ကိုချမ်း...ကျိန်..." "ဟမ်..." "အလုံးက လွဲပြီး ဘယ်သူမှ မခင်ဘူးလို့ ကျိန်..." "ဘာလို့ ကျိန်ရမှာလဲ..မကျိန်ပါဘူး..ငါ ခင်ချင်တဲ့သူနဲ့ ခင်မှာပေါ့....နင့်ကိုလည်း ခင်တာပဲ..." "မရဘူး...ကျိန်..." "မကျိန်ဘူးဟာ....နောက်တစ်ခါ ထပ်ကျိန်ခိုင်းရင်...
