တွယ်နှောင်ရစ်ငင်
အပိုင်း(၃၀)
#တွယ်နှောင်ရစ်ငင်
11100918
"မေ့...သွားပြီ...အောက်ထပ်မဆင်းနဲ့နော်..."
"အင်းပါ...."
သား က လှေကားအောက်ရောက်တော့မှ ထပ်ပြီးအော်တော့ အောက်ထပ်မှာ ရှိနေမည့် ကိုချမ်းကို အားနာရပါသည်။
"ဟေ့ကောင်..."
"အာ....ဖေချမ်းကိုး....လူမရှိဘူး မှတ်လို့ခင်ဗျ...ဆောရီး...ဆောရီး..."
"တောက်...ဘယ်လိုကောင်မှန်း မသိဘူး..."
"............"
ကိုချမ်းရဲ့ တောက်ခပ်သံကြားတော့ အလုံး ရှေ့ခန်းကို ကပျာထွက်ကာ ပြတင်းပေါက်က ငုံ့ ကြည့်လိုက်သည်။
ကားရေဆေးနေသည့် ကိုချမ်း က ပြုတ်သွားတဲ့ ပိုက်တွေကို ပြန်တပ်နေသလို သားကလည်း မှောက်သွားတဲ့ ရေဘုံးနဲ့ ဖလားတွေ လိုက်ကောက်ယူပေးသည်။
"ကားရှိတော့ ကောင်းတာပေါ့...ဖေချမ်းက မေ့ သူငယ်ချင်းဆိုတော့ ကျွန်တော့်ကို ကားသင်ပေးပါလား..."
"မင်း အမေကို ငါ သိလည်း မသိဘူး..မှတ်လည်း မမှတ်မိဘူး...အိုကေ...ဂိုး..."
"ကြားတယ်နော်....ဒေါ်နှင်းမှုံ..."
သား က အပေါ်ကို လှမ်းကြည့်ပြီး အော်တော့ ပြတင်းပေါက်မှာ ကြည့်နေရာက ကပျာကယာ ကွယ်လိုက်ရသည်။
ဒီကောင်လေး ဘာဖြစ်နေမှန်းကို မသိဘူး....။
ကိုချမ်း သူ့ဟာသူ နေတာကို သွားပြီးပြဿနာ ရှာနေပြန်ပြီ..။
အလုံး ပြတင်းပေါက်ကို ပြန်ကြည့်တော့ သားက ခြံတံခါး ပိတ်ပြီး ထွက်သွားပြီ..။
"အို..."
ရေပိုက်ကိုင်ထားရင်း မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ ကြည့်နေသည့် ကိုချမ်းကို တွေ့တော့ ရင်တွေဆောင့်ခုန်သွားကာ နောက်ပြန်ဆုတ်ရပြန်သည်။
ဟူး..ဒီပုံစံနဲ့ တစ်နေ့ကုန် ဘယ်လို နေရပါ့မလဲ..။
သားမရှိတုန်း စကားလေး ဘာလေးပြောပြီး သူငယ်ချင်းအဖြစ် ရင်းနီးချင်ပေမဲ့လည်း အလုံးမှာ သတ္တိမရှိပါ.။
YOU ARE READING
တွယ်နှောင်ရစ်ငင်
Romanceတွယ်နှောင်ရစ်ငင် "ကိုချမ်း...ကျိန်..." "ဟမ်..." "အလုံးက လွဲပြီး ဘယ်သူမှ မခင်ဘူးလို့ ကျိန်..." "ဘာလို့ ကျိန်ရမှာလဲ..မကျိန်ပါဘူး..ငါ ခင်ချင်တဲ့သူနဲ့ ခင်မှာပေါ့....နင့်ကိုလည်း ခင်တာပဲ..." "မရဘူး...ကျိန်..." "မကျိန်ဘူးဟာ....နောက်တစ်ခါ ထပ်ကျိန်ခိုင်းရင်...
