Wilcza Pieśń

Rozdział XXXII - Sira

14 czerwca

Omega położył głowę na moim ramieniu, a dłonią gładził moją klatkę piersiową. Nogę założył na nogę, tak że rozcięcie w nogawce eksponowało wiele skóry.

- Marcus zaniemówiłeś?

- Skądże.

Kupiec zaśmiał się lekko, a ja zacząłem zbierać się do kupy.

- Zmroziło cię, jakby to był twój pierwszy raz.

- Po prostu... nigdy nie widziałem wilkołaka. Ani... tak pięknego mężczyzny.

- Mówiłem, że ci się spodoba. Skoro mam pewność, że jesteś zadowolony... zostawię cię. Rubin zaprowadzi cię do pokoju, gdy tylko zechcesz. Baw się dobrze.

Mężczyzna poklepał Cytryna po udzie, a wtedy chłopiec zszedł z jego kolan. Salah wstał i objął młodą omegę ramieniem, po czym poprowadził w stronę drzwi. Wychodząc, mężczyzna spojrzał na mnie jeszcze raz, a ja niewiele myśląc, złapałem Rubina za rękę, pociągnąłem do siebie i przysunąłem się do jego szyi, jakbym chciał zacząć jakąś pieszczotę. Gdy usłyszałem, że drzwi się zamknęły, puściłem omegę i odsunąłem się nieco. Tylko odrobinę, bo byłem już na skraju sofy.

Spojrzałem na Rubina, który już zrzucił maskę uwodziciela. Patrzył na mnie z uniesioną wysoko głową i bez krzty ciepła w złocistych oczach. To on przerwał ciszę.

- Może powinienem powiedzieć mu, że jesteś wilkiem? Twój przyjaciel szybko cię sprzeda. Zostaniesz chłopcem do bicia.

- Dlaczego miałbyś mu to mówić?

- Bo jesteś najgorszym ścierwem, które gardzi własnym rodzajem?

- ... Nie przyszedłem tutaj by się zabawić.

- Naprawdę? Bo kazano mi przyjść tu i dopilnować byś dobrze się bawił.

- Ja... Nie po to tu jestem. Przyszedłem dowiedzieć się czegoś o tym miejscu.

- Po co?

- By was stąd wyciągnąć.

Na do tej pory opanowanej twarzy bruneta pojawiło się zagubienie i zdezorientowanie. Otworzył i zamknął usta, jakby chciał coś powiedzieć, ale dopiero po kilku sekundach ponownie się odezwał. A w jego tonie nie było już tyle pewności siebie.

- Chcesz... Nas uwolnić?

- Tak. Wszystkich. Jeszcze nie wiem, czy to możliwe, ale wierzę, że mogę coś zrobić. Dlatego potrzebuję twojej pomocy. Chcę wiedzieć jak najwięcej o tym miejscu. Jaki macie rozkład dnia. Ilu ludzi tu pracuje. Jak często zmienia się straż. Jaki jest rozkład pomieszczeń. Wszystko, co może się przydać.

- ... To szalone. Złapią cię i zabiją. Ty... Zamierzasz to zrobić sam?

- Nie. Z moim stadem. A przynajmniej kilkoma innymi wilkami.

- ... To się nie uda.

- Ale możemy spróbować. Nie ucierpicie na tym prawda?

- My raczej nie.

- Więc nie macie nic do stracenia.

- ... Powiem ci wszystko. Ale lepiej, jeśli udamy się do sypialni. Jeśli będziemy tu siedzieć za długo, mogą przyjść, sprawdzić co się dzieje. Kupiłeś mnie więc...

- Rozumiem. W takim razie zaprowadź mnie do sypialni.

Rubin złapał mnie za rękę i poprowadził w stronę drzwi. Gdy przez nie przeszliśmy na powrót miał na twarzy uwodzicielski uśmiech. Strażnik stojący na korytarzu obrzucił nas tylko znudzonym wzrokiem. Omega poprowadził mnie na piętro. Czyli dobrze myślałem.