Φυτό το πρωί άλλη το βράδυ

Παρτ 34

Αφού βγήκε η Έλλη από την τουαλέτα με έπιασε από το χέρι και με ρώτησε διακριτικά αν με πειραξε ο άλλος ο βλάκας .

« Καλά είμαι » της είπα και απλά μπήκαμε στο ταξί που μας περίμενε να πάμε στο κλαμπ.

Δεν μπορώ να πω , ανησυχούσα υπερβολικά για το πως θα αντιδράσουν οι άλλοι με το ντύσιμο μου. Αν και από ότι κατάλαβα όλες τα βγάλαμε όλα εξω λίγο πολύ. Οπότε δεν θα υπάρχει θέμα.

Ο Αλεξ είχε κάτσει στην θέση του συνοδηγού και εμείς οι δυο από πίσω .

Επικρατούσε γενικά μια άβολη σιωπή μέχρι που μπήκε ένα ωραίο τραγούδι. « μπορείτε να σηκώσετε λίγο την φωνή ;» Είπα στον Ταξιτζή.

« Φυσικά καλή μου » είπε και η μουσική άρχισε να ηχεί στα αυτιά μου. Η Ελλη χασκογέλασε με την επιλογή του τραγουδιού και εγώ απλά άρχισα να σιγοτραγουδάω.

«Cause how could I ever love someone else?
And I know we weren't perfect, but I've never felt this way for no one
And I just can't imagine how you could be so okay now that I'm gone
Guess you didn't mean what you wrote in that song about me
'Cause you said forever, now I drive alone past your street» καθώς τραγουδούσα το υφάκι του Άλεξ σοβάρεψε απότομα.

Δεν ξέρω αν φταίει το γεγονός ότι καθώς τραγουδούσα κοιτούσα εκείνον η αν έχω χάλια φωνή . Μάλλον δεν θα μάθουμε ποτέ .

Φτάσαμε επιτέλους εξω από το κλαμπ και ο Άλεξ μας έκανε την τιμή να πληρώσει το ταξί γουαουυ.

Μπήκαμε μέσα και το μόνο που μπορούσαμε να αντικρούσουμε ήταν παιδιά της ηλικίας μας , αλκοόλ , γεμάτες τουαλέτες με κορίτσια που βάφονται και σίγουρα τσιγάρα .

Η σημερινή βραδιά θα είναι αρκετά ενδιαφέρουσα.

Η Έλλη φυσικά και έτρεξε προς τα ποτά αφήνοντας με μόνη μου .

Η καλύτερη απόφαση της χρονιάς Έλλη. Με άφησες μόνη μου σε ένα μέρος γεμάτο καυλωμενα άτομα της ηλικίας μου που έχουν πιει τον κωλο τους . Υπέροχα.

Κάθησα σε ένα ψηλό κάθισμα στο μπαρ και ο τυπάς που σέρβιρε δεν άργησε να με προσέξει .

« Τι θα μπορούσα να προσφέρω σε μια όμορφη κυρία σαν και εσάς;» Είπε κλείνοντας το μάτι του .

« Λίγα τα λόγια σου , είμαι ανήλικη » του είπα και ξαφνικά σοβάρεψε . Επιτέλους δηλαδή.

« Μια Σαγρια δεν θα με χάλαγε » του είπα και εκείνος δεν άργησε να γεμίσει ένα γυάλινο ποτήρι και να το αφήσει μπροστά μου.