Meri

40. Bölüm

Tarihi cami ilginç bir gün yaşıyordu, öğle vakti girmiş camiye namaz kılmak için gelen cemaat şaşkındı. Telsiz anonsları duyuluyor, kulaklarında kulaklık, ellerinde eldiven olan insanlar camiyi inceliyor imam ve görevli iki kişi ile konuşuyorlardı. İmam gelen görevlileri uyardı, cemaatinin dikkatini topladı ve namazdan sonrası için sözleştiler. Namaz kılındı insanlar dağıldı ama hiç kimse Meri'yi tarifle anlatılmasına, gösterilen resimlere rağmen çıkaramadı. 

Kimse bir camide bir kadına dikkatlice bakmazdı. Bu sebeple burada kimsenin dikkatini çekmeden bulunmak kolaydı. Yine akıllıca bir kaçışın sonucu aynı yerdelerdi. Vakit ikindi olduğunda da akşam namaz saati geldiğinde de cami aynı rutini içinde insanların geldiği ve ibadet ettiği ama her hangi bir olağan dışı durumun olmadığı huzurlu bir yer olmaya devam etti. 

Hepsi sabırsızdı hepsi artık Meri'ye ulaşmak istiyordu ve genç kadın bu gece bu camiye gelebilirdi ama Cemal'in bu konudaki kararı kesindi, Kerem'in niyetinin burada kalmak olduğunu biliyordu ve buna asla izin vermeyecekti. Tavrını net bir şekilde belli ettikten sonra iki sivil polisi camiye ve bölgedeki tüm yollara ekiplerinden birilerini bırakıp merkeze döndüler. Bu önemli gelişmenin dışında paylaşacakları bir kozları daha vardı. 

Camide beklemesine izin verilmeyen Kerem ise resmen burnundan soluyordu. Küçük bir ihtimale tutunmuş geldiği anda ona kavuşmak için saniyeleri sayar hale gelmişken merkezde masa başında olmak şu an isteyeceği son şeydi ama çaresizdi.

                                                                                     ***

Selda ise bir haftadır doğru dürüst göremediği ve hatta telefon ile bile görüşemediği abisinin hali için endişeliydi. Meri için dua etmekten başka bir şey yapamazken abisinin de günden güne çöküşünü izlemek genç kızı çok üzüyordu. Ailesinin baskısını azaltamasa da yanında olduğunu hissettirmek adına bir şeyler yapmak istiyordu ancak ne kadar sinir olsa da telefonuna genellikle cevap vermeyen abisinin durumu ile ilgili bilgiyi sadece ukala ajan bozuntusu Cemal ile sağlayabiliyordu. Telefonuna ilk mesajı attığında  kendince komik espri anlayışıyla cevap veren adam Selda'yı çıldırtmıştı. 

Sürekli bir ciddiyetsizlik, sürekli bir dalga geçme halindeydi adam ve bu sebeple ucu açık her yöne çekilebilen mesajlar yerine bir süredir yaptığı üzere yine aramaya karar verdi genç kız. Akşam olmak üzereydi ve abisi ne yazık ki yine kendisini geçiştirmişti. Boğazı gören odasında geceye kavuşan saatlerde havanın serinlemiş olmasına rağmen çok sevdiği terasındaydı. 

Telefon çalmaya başladığında içinde anlamlandıramadığı bir his oluşmaya başlamıştı. Yerinde adımlıyor aslında üşüyor olmasına rağmen içinin ısınmasına şaşırıyordu. Sinir olmasına, yine tartışacaklarına ve hatta kavga bile edeceklerine yormuştu içindeki bu garip hissi. Üstüne fazla düşünmek istemedi ama telefonunun uzun çalışına rağmen hala açılmıyor olması sinir bozucu düşüncelerin kafasına üşüşmesine sebep oluyordu. Çaldı çaldı ve en sonunda meşgule atıldı. 

"Hah!" diye küçük bir inleme çıktı dudaklarından, şimdiye kadar hiç bir şekilde reddedilmeyen aksine özellikle etrafındaki erkekler tarafından şımartılan genç kız için bu adamın tavırları şaşırtıcı bir durumdu. Telefon ekranına bakakaldı bir süre ama sonra olduğu yerde yine nefeslenip tekrar aradı Cemal'i. Sonuçta abisi için görüşmesi gerekiyordu.

Telefonun her çalma sesinde elinde olmadan biraz daha geriliyordu. Sayamadı ama neredeyse bir dakika çaldırmıştı ve yine meşgul. Öfkeden deli oluyordu. Bu sefer kendisi beyefendiyi sinir edecekti. Yine çaldırmaya başladı... O telefon açılacaktı. 

Ama yine bilindik ses...

Yine aradı yine aradı, yine aynı ses yine aynı ses. Farkında değildi ama o terasta sinirle söylenirken neredeyse on defa aynı şeyi yapmıştı. Kendi kendine söyleniyor ama çaldırmaya devam ediyordu. İş inada binmişti ve karşısında bir Karadeniz kızı vardı fakat duruma takılmış halde söylenirken karşı tarafın telefonu en sonunda açtığının da kendisi duyuyor olduğunun da farkında olmadan aklındakileri sıralıyordu...