მალიგნანტი [h.s]

Chapt 61

დიდი თხოვნა იქნება ყველამ დაავოუთოთ❤️❤️❤️❤️❤️

✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨

რესტორნიდან გამოვედით, ჰარის ხელი ჩემს მხარზე აქვს ჩამოდებული. საჭმელი ძალიან კარგი იყო. ორი საათი ჰარისთან ერთად ყოფნა ისე, რომ არაფერზე გვიჩხუბია კარგი იყო. ვიცი, რომ ცოტა შირს შევტოპეთ, მაგრამ ეს უსაფრთხო და სასიამოვნო იყო მიუხედავად იმისა, რომ ორივე საპირისპირო ხასიათის ვართ. ყოველთვის ვკამათობთ ისეთ მარტოვ რაღაცებზე მაგალითად როგორიცაა შობა.

ვიცი, რომ მას რთული წარსული ჰქონდა, დეტალები არ მოუყოლია, რადგან ის ჰარია, მაგრამ იმ პატარა ნაწილიდან რაც მითხრა აშკარაა, რომ ბავშვობაში არავის უყვარდა. მას არასდროს გამოუცდია შობა ან დაბადების დღე, ამიტომ არ შემიძლია მასზე ასე უბრალოდ გაბრაზება.

-მადლობა ვახშმისთვის -მას ავხედე და გავუღიმე.

-სასიამოვნო იყო არა? -ჩამომხედა და მკითხა, თან ჩაბნელებულ ქუცას მივუყვებოდით, რომელიც რაღაცებით იყო ანათებული, რასაც "ცას" უწოდებდნენ. თავი დავუქნიე და ქვიან ზედაპირზე კიდევე რთი ნაბიჯი გადავდგი.

-იცი.. -დავიწყე -მიუხედავად იმისა, რომ მიწისქვეშა ტექნოლოგიები კარგი და დახვეწილია, ვარსკვლავები საშინლად მენატრება -მოვიჩურჩულე და ჩემს გარშემო ყველაფერს მოვავლე თვალი.

-ვხვდები რასაც გულისხმობ, როცა 10 წლის ვიყავი ობოლთა თავშესაფარში ვცხოვრობდი. ერთ დღეს ლოგინიდან ფანჯარაზე ავძვერი, რომ მენახა სახლს ზემოთ რა ხდებოდა. ლამის სახურავზე ავძვერი და იქამდე ვუყურებდი ვარსკვლავებს, სანამ არ ჩამეძინა. მახსოვს სახურავი ძველი და არაკომფორტული იყო, მაგრამ არ მადარდებდა -აღიარა და ზემოთ აიხედა.

მე ჰარის ავხედე, მან ზემოთ აიხედა, მისცა მის ფიქრებს ჩემთან საუბრის უფლება. პატარა ღიმილმა დატოვა ჩემი ტუჩები.

-რატომ გაიარე ყველაფერი ეს თუ სახურავი ასეთი არაკომფორტული იყო -ვკითხე. სიარულს ვაგრძელებდი.