Mag-usap tayo. ani Byenn ng sumara ang pinto at nakatingin sa naka-upong binata sa paanan ng kama nito habang pinapatuyo ng hand towel ang basang buhok.
Wala akong sasabihin. sabi nito at tumayo sabay tinalikuran si Byenn.
Jerome Olister Buenitez. banggit ni Byenn sa buong pangalan ni Jerome na siyang kinatigil nito.
Napakuyom ng mga kamao si Byenn sa magkabilang gilid niya. She can't hold it anymore. He frustrates her. He confused her. He makes her worried. He bothers her in mind. He makes her heart ache in such way.
Will you stop this nonsense doings? Hanggang kailan mo ba balak sirain iyang buhay mo? Hindi na ikaw, toh. You're not the Jerome I used to know. Stop with your actions and stop this stupidity. Ikaw lang rin mismo ang nagpapahirap sa sarili mo. mahabang lintaya ni Byenn.
Nilingon siya ni Jerome pero nakunot nalang ang noo niya ng makitang suminghap ito sabay pagtaas ng isang sulok ng mga labi. Pain is visible in his eyes even though he's looking away. Mapait itong ngumiti.
Yeah. I'm stupid. mapaklang ngiti niya at binalingan si Byenn na nakatingin lang sakaniya kunot ang noo.
Ikaw... hindi ba? turan ni Jerome na siyang mas lalaong kinahigit ng kamao ni Byenn.
Yeah. She should have asked herself. Is she not? Is she not being stupid too?
You're stupid if you don't get my actions. Kung bakit ko ito ginagawa. You're slow to understand. marahas siyang huminga at napagalaw ng panga as he look away.
Ito ang paraan ko para makalimot. Para maibaon ang makasalanang nararamdaman ko. Pero bakit-- baling niya ulit kay Byenn na parang nahihirapan.
Paano ako makakalimot? Paano ka makakalimutan ng makasalanang puso ko kung lapit ka parin ng lapit? giit ni Jerome na siyang kinanginig ng pang ibabang labi ni Byenn dahil sa nagbabadyang emosyon.
She can see those sparkling tears in his eyes. He's hurting as she is. They're just hurting each others feelings.
Jerome. tawag niya sa pangalan nito pero muli lang siya nitong tinalikuran.
Umalis ka nalang. anito ng nakapikit at humigpit ang hawak sa hand towel na nasa kamay niya.
Iwasan nalang natin ang isa't-isa. Sa paraang iyon, siguradong mawawala na ang feelings ko sayo. dugtong pa niya ngunit taliwas sa totoong nararamdaman.
Bahagyang napayuko si Byenn kagat ang pang ibabang labi para pigilan ang nagbabadyang mga luha.
Jerome must be right. I'm being stupid. I understand why he's avoiding me, ignoring me, and putting himself wasted. But I chose to not understand because of the unknown feelings...
It doesn't hurt that much the first time he confessed... but all the avoid, ignore-- why a sudden ache of heart? I did build a wall for me not to fall, but why-- Didn't I build a strong wall to slip and feel this? Did I... unknowingly... fall? mahabang turan niya sa isipan.
Huwag kang umalis. Huwag kang lumayo. Huwag mo akong iwasan. Paki-usap. turan naman ni Jerome sa isipan.
Mahabang katahimikan ng mapatango-tango si Byenn kahit hindi iyon nakikita ni Jerome at tumalikod.
Nang madinig ang yapak ni Byenn marahas na napamulat si Jerome ng mga mata at umikot para humarap rito.
Wala ba-- talaga akong pag-asa sayo? biglang tanong niya na kinahinto ni Byenn. Natigilan siya sa tanong ng binata.
